ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น นิยาย บท 9

บนเส้นทางของศึกชิงตำแหน่งฮองเฮา ทุกคนที่ขัดขวางนางจะต้องกลายเป็นศัตรูของนางทั้งหมด

ใบหน้าที่แต่ก่อนมีเครื่องประทินโฉมอันงดงามกลับถูกลบออกไปจนหมดเหลือเพียงใบหน้านวลขาวสะอาดที่สะท้อนอยู่บนกระจกทองสัมฤทธิ์เท่านั้น

”"ระหว่างสืบหาข่าวสารเจ้าต้องระวังตัวให้มาก ไม่ว่าจะข่าวสถานการณ์ที่ลู่ยุ๋นหลัวต้องพำนักตำหนักเย็น หรือในข่าวช่วงครึ่งปีที่ผ่านมานี้องค์จักรพรรดิได้เคยเสด็จไปตำหนักเย็นมาก่อนหรือไม่"

“นายหญิงโปรดวางใจ ตัวบ่าวจะไปยังตำหนักเย็นด้วยตัวบ่าวเองในวันพรุ่งนี้ !”

เช้าตรู่วันถัดมา ลู่ยุ๋นหลัวหยิบรายการของที่ต้องซื้อและจี้หยกออกมา เนื่องจากว่าวันพรุ่งนี้ขันทีเฉิงจะต้องออกไปซื้อของเข้าวัง ปกติพวกเขาจะออกก่อนฟ้าสว่าง ดังนั้นนางต้องไปเตรียมตัวก่อนล่วงหน้า เพื่อนำรายการของที่ต้องการซื้อไปให้เขา และยังต้องไว้วานเขานำจี้หยกไปจำนำ

แผนการที่ลู่ยุ๋นหลัวจัดเตรียมเอาไว้ก็ต้องมาถูกขวางเอาไว้โดยนางข้าหลวงของนางด้วยเหตุผลที่ว่าเวลานี้ไม่เหมือนกับแต่ก่อนแล้ว จะเป็นการดีกว่าถ้านางหญิงออกไปนอกตำหนักให้น้อยที่สุด และให้ธุระทุกอย่างเป็นหน้าที่นางข้าหลวงอย่างนางไปทำแทน

หลังจากหยินซวางออกไปทำธุระแทนนางแล้ว เวลานั้นเป็นอรุณเช้าตรู่ที่แสงอาทิตย์ยังคงสลัว ๆ นางก็เปลี่ยนชุดเป็นชุดลำลองธรรมดาสีดำพร้อมหยิบจอบและอุปกรณ์ขุดต่าง ๆ ไปทางด้านเนินเขาบริเวณหลังตำหนัก

ไม่ว่าด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม ดินประสิวถือว่าเป็นแร่หินที่ดีชนิดหนึ่ง ถึงแม้นางเตรียมที่จะหนีออกจากวังอยู่ก่อนแล้ว แต่แร่หินนี้จะไม่พกไปด้วยสักหน่อยก็คงไม่ได้ นางจึงจะเอาดินประสิวนี้ไปให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะเอาไปได้ 

นางเริ่มขุดดินประสิวขึ้นมาก้อนแล้วก้อนเล่าโยนเข้าไปยังมิติพิเศษของนาง

นางยุ่งกับการขุดตรงนี้จนตะวันขึ้นมาจนถึงกลางท้องฟ้าบ่งบอกถึงยามเช้าได้หมดลงไป นางคาดว่าหยินซวางน่าจะกลับมาถึงได้แล้ว นางจึงกลับไปที่ตำหนัก

ก่อนเข้าตำหนักนางก็รู้สึกถึงบรรยากาศที่เปลี่ยนไป

เมื่อนางแอบกวาดสายตาเข้าไปในตำหนักของนาง ก็พบกับแม่นมคนหนึ่งและนางข้าหลวงอีกนางหนึ่งที่กำลังทำสีหน้าหยิ่งยโสยืนอยู่ภายในตำหนักของนาง

หยินซวางที่เพิ่งกลับมาถึงตำหนักกลับเห็นว่ากำลังคุกเข่าอยู่บนพื้นพร้อมกับใบหน้าด้านซ้ายที่มีลักษณะบวมแดง