ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น นิยาย บท 95

แม้ว่านางจะเปิดตัวเครื่องดื่มร้อนจำพวกชานมในวังก็ยังไม่ได้รับความนิยมเท่ากับเครื่องดื่มและของที่เย็นแน่นอนอยู่แล้ว ที่สำคัญคือผู้บริโภคมีจำกัด

ภายในวังพระบรมวงศานุวงศ์น้อย ข้ารับใช้เยอะ

ประมาณว่าสามารถทำเงินได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น ไม่มีทางทำเงินได้มากมายอย่างแน่นอน

หากอยู่นอกวัง นางมั่นใจว่าเครื่องดื่มและของที่เย็นและชานมสามารถกวาดต้อนได้ทั้งเมืองหลวง แม้กระทั่งสามารถโหมกระหน่ำประเทศตงหลานทั้งหมดยังได้

น่าเสียดายที่นางอยู่ในวัง จึงไม่มีทางทำให้มันเป็นจริงได้

ลู่ยุ๋นหลัวคิดอยู่นาน และยังคงตัดสินใจวางแผนการออกจากวังบรรจุไว้ในวาระแรก

หากไม่สามารถทำเงินได้เพียงพอก็ไม่สามารถพัฒนาอำนาจของตนและเส้นสายของผู้คนได้ นับประสาอะไรกับการสืบสวนการเปลี่ยนแปลงของพระราชวังเมื่อครึ่งปีก่อน

แต่ในปัจจุบัน ตัวตนของนางถูกเปิดเผยออกมาอย่างสมบูรณ์ อย่างน้อยก็มีข้ารับใช้ในวังบางส่วนที่รู้จักนาง และการใช้วิธีก่อนหน้านี้เพื่อแอบออกจากวังนั้นยิ่งเป็นไปไม่ได้เข้าไปใหญ่

ยิ่งไปกว่านั้น นางยังต้องพาหยินซวางและแม่นมโจวไปด้วย ความยากก็ราวสูงเทียมฟ้าขึ้นไปอีก

เรื่องการออกจากวังนี้ นางคงต้องตรึกตรองวางแผนไว่ให้ดี

เรื่องการทำเงินก็ไม่สามารถหยุดได้เช่นกัน แต่ก็ได้แต่คิดว่าจะขายอะไรต่อดีที่นางสามารถหาเงินในวังได้ง่ายขึ้น ?

และในช่วงครึ่งเดือนที่ผ่านมา จี้อู๋เจวี๋ยนอกจากส่งคนไปซื้อเครื่องดื่มและของที่เย็นทุกวันแล้ว ก็แถบไม่เคยไปที่ตำหนักเย็นอีก

ทุกคนในวังก็ได้แต่คาดเดา ว่านายหญิงแห่งตำหนักเย็นผู้นี้ได้เสียสุญการเป็นที่โปรดปราณไปแล้วรึไม่ ?

แม้จะพูดได้ว่าในช่วงครึ่งเดือนที่ผ่านมา การค้นพบธัญพืชที่มีกำลังปลูกผลิต 10 ชึต่อหมู่ในตำหนักเย็นและเครื่องดื่มและของที่เย็นในฤดูร้อนหลายชนิดทำให้นายหญิงของตำหนักเย็นได้รับกระแสของความสนใจอย่างมากในวัง แต่หลังจากกระแสนิยมผ่านไป สุดท้ายก็ขึ้นอยู่กับนางว่าจะเป็นที่โปรดปรานของฝ่าบาทได้รึไม่

นี่คือเงื่อนไขในการยืนหยัดได้ไม่ได้ในวัง

นายหญิงแห่งตำหนักเย็นผู้นี้ ได้สร้างคุณูปการไว้มาก ฝ่าบาทก็ทรงเพียงแค่พระราชทานอภัยโทษของนางในฐานะบุตสาวของผู้ทรยศ และไม่มอบยศเพิ่มให้นางแม้แต่น้อย แม้แต่ตอนนี้ก็ล้วนไม่เลือกแผ่นไม้ของตำหนักเย็นเลยด้วยซ้ำ

ตรงกันข้ามกันคือ  หลันกุ้ยเหรินถูกยกเลิกการกักบริเวณ และมักถูกฝ่าบาทประกาศรับสั่งให้มาที่ตำหนักซู่ซินเสมอ ทันใดนั้น หลันกุ้ยเหรินก็กลายเป็นกระแสนิยมอย่างมากในวัง

ในเวลาเดียวกัน ภายในวังก็เริ่มยุ่งกับงานรื่นเริงของเทศกาลไหว้พระจันทร์

วันก่อนงานรื่นเริงหนึ่งวัน ลู่ยุ๋นหลัวหลังจากที่ออกมาจากมิติพิเศษ นางได้เหลือบมองพยากรณ์อากาศบนแผ่นหิน เห็นว่าพรุ่งนี้ฝนจะตก จึงทำให้นึกได้ว่า ตนเองได้แปะพยากรณ์อากาศไว้ที่ด้านนอกกำแพงและไม่ได้ทำใหม่อยู่หลายวัน

หลังจากออกมาจากมิติพิเศษ นางก็ได้เขียนสภาพอากาศในอีกเจ็ดข้างหน้าออกมาและให้คนออกไปแปะ

หลังจากทำเสร็จแล้วนางก็เริ่มเตรียมของขวัญวันพระราชสมภพให้กับพระกันปีหลวง

"หยินซวง ของที่ข้าต้องเตรียมพร้อมแล้วหรือยัง"

“นายหญิง ทุกอย่างเตรียมไว้อยู่ในครัวแล้วเพคะ”

"ออกไปก่อนเถอะ" ลู่ยุ๋นหลัวปิดประตูห้องครัวและเริ่มอย่างระมัดระวัง

ด้านนอกประตู หยินซวางและแม่นมโจวทั้งสองมองหน้ากัน

“แม่นมโจว เข้าบอกข้าทีนายหญิงไม่ได้คิดที่จะนึ่งหมั่นโถวหม้อหนึ่งไปถวายเป็นของขวัญวันพระราชสมภพให้กับพระพระพันปีหลวงหรอกนะ ?” เพราะสิ่งนายหญิงต้องการนั้น มีแป้งที่หยินซวางต้องเอาที่ห้องปรุงพระกระยาอาหาร นอกจากทำหมั่นโถวแล้ว นางก็คิดไม่ออกว่านายหญิงจะทำอะไรอีก

แม้จะพูดได้ว่านอกเหนือจากคนในวังเหล่านี้แล้ว คนอื่น ๆ ส่วนใหญ่ก็ไม่เคยได้ทานหมั่นโถว แต่หมั่นโถวก็เป็นเพียงแค่อาหาร การเอาไปถวายพระพันปีหลวงก็ดูเหมือนจะไม่ค่อยงามหน้าสักเท่าไหร่ นายหญิงจะต้องถูกคนอื่นเยาะเย้ยอย่างแน่นอน

“คงไม่ใช่” แม่นมโจวพึ่งเห็นชัด ๆ ว่ามีผักหลากสีสันบนโต๊ะในครัว “อาจจะเป็นซาลาเปาไส้ผัก ?”

ทั้งสองอยู่ที่หน้าประตูเดาไปมากว่าครึ่งวันก็ยังเดาไม่ออก

อย่างไรก็ตาม อย่างน้อยก็มีสิ่งหนึ่งที่แน่ชัด นั่นคือของขวัญพระราชสมภพของพระพันปีหลวงจะต้องเป็นอาหาร

หลังจากได้ข้อสรุปนี้ทั้งสองก็ยิ่งกังวลมากขึ้น