ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น นิยาย บท 97

สำหรับด้านข้างของเหยากุ้ยเหรินนั้นก็คือหลันกุ้ยเหริน นางก็สวยสดงดงามไม่แพ้กัน แต่วันนี้นางดูไม่ได้แต่งตัวอะไรเป็นพิเศษ สวมเพียงชุดกระโปรงผ้าสีฟ้าอ่อนธรรมดาถักร้อยเป็นลายดอกไม้ ทรงผมมัดรวบสูงเป็นรูปดอกไม้ง่าย ๆ ตรึงไว้ แม้จะเรียบง่าย แต่เพียงแค่มองเห็นก็ดูสดชื่นและกระปรี้กระเปร่า

หากในเวลาปกติและด้วยความงามและการแต่งกายแบบก็ถือไม่เลวแล้ว แต่การนั่งถัดจากเหยากุ้ยเหรินที่แต่งตัวดีนั้น ก็ทำให้ดูค่อนข้างด้อยกว่า

หลังจากเห็นสายตาของทุกคน หลันกุ้ยเหรินก็เรียกนางข้าหลวงข้างกายนามว่าจื่อชึเข้ามาด้วยสีหน้าไม่พอใจ 

"บอกแล้วว่าควรเอาชุดกระโปรงทองซิงเยว่จากอาณาจักรหลิวมาสวมถึงจะถูก เจ้าดูสิ ตอนนี้กระแสความสนใจโดนแย่งไปหมดแล้ว  ๆ ข้ากลายเป็นแค่ตัวประกอบไปแล้ว"

ชุดกระโปรงทองซิงเยว่นั้น เริ่มจากเสด็จพ่อขององค์จักรพรรดิได้ใช้ดิ้นเงินดิ้นทองในการถักทอออกมาเป็นชุดกระโปรงเอาไปเชิญสู่ขอแม่นางที่เลอค่าที่สุดแห่งอาณาจักรหลิว ถ้านางได้สวมชุดนั้น ไม่มีทางที่จะให้เหยากุ้ยเหรินมากำเริบเสิบสานต่อหน้าได้ถึงตอนนี้หรอก

จื่อชึพูดกลับไป "นายหญิง ท่านลืมแล้วในสิ่งที่บ่าวบอกกับท่านไว้ก่อนหน้า ว่าอีกสักพักฝนจะต้องตกลงมาเพคะ"

ฝนที่ตกลงมาหนักมาก ชุดจะสวยแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์ บางทีอาจจะดูขี้เหล่ขึ้นมาก็ได้

"เจ้าแน่ใจรึว่าพยากรณ์อากาศอะไรนั่นที่ติดอยู่หน้าตำหนักเย็นจะแม่นยำ ?" หลันกุ้ยเหรินขมวดคิ้วถาม พูดตามตรง นางเองก็ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น นางจึงได้แต่เชื่อคำพูดของจื่อชึไร้เดียงสาคนนี้ พอคิดไปคิดมาว่าในโลกนี้จะมีใครเก่งกาจได้ขนาดที่สามารถพยากรณ์ได้ละเอียดถึงวันที่สองว่าเวลาไหนฝนจะตกได้เลยเหรอ ?

ถ้าไม่ใช่เพราะจื่อชึไร้เดียงสาคนนี้ที่เติบโตมาพร้อมกับนางและเดินทางมาหลายพันลี้จากอาณาจักรหลิวและอยู่เคียงข้างมาหลังจากอภิเษกเข้ามา นางต้องสงสัยว่านางคนนี้ถูกคนซื้อไปเป็นพวกแล้วและจงใจพูดหลอกลวงต่าง ๆ นานาเพื่อหลอกนางแน่นอน เพื่อให้เหยากุ้ยเหรินออกหน้าออกตาอย่างโจ่งแจ้งเพื่อกดหัวนางให้โงไม่ขึ้น

จื่อชึยังพูดต่ออีกว่า "นายหญิง คนในร้านขายของของตำหนักเย็นบอกมา ว่าเมื่อวันก่อนที่ฝนตกครั้งล่าสุด พยากรณ์อากาศได้เขียนออกมาว่าฝนจะตกติดต่อกันสี่วัน ขนาดเวลายังไม่ผิดเพี้ยนแม่แต่น้อยเลย"

เมื่อคืนเองนายหญิงโวยวายดังลั่นเพื่อต้องการทานน้ำปั่น นางจึงไปที่ตำหนักเย็นอีกครั้ง และบังเอิญเห็นพยากรณ์อากาศที่เพิ่งติดไว้ นางจึงถามไถ่สนทนาเพิ่มเติมอยู่อีกสักพัก ถึงจะได้รู้ว่าฝนคราวก่อนที่ตกติดต่อกันสี่วัน พยากรณ์อากาศบนผนังก็พยากรณ์ได้แม่นยำขนาดเวลาก็ยังไม่คลาดเคลื่อน

ตอนแรกนางเองก็ไม่เชื่อ

แต่พอถามนางข้าหลวงและขันทีที่ทำงานภาคการเกษตรในตำหนักเย็น ต่างก็ล้วนบอกเช่นนี้ทั้งหมด