ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น นิยาย บท 99

“เจ้าซื้อน้ำแข็งปั่นได้ด้วยเหรอ ? พ่อของข้าไปที่นั่นสายทุกครั้ง ซื้อได้แค่ไอศกรีมบางอย่างมาประทังความอยากได้เท่านั้น” อีกคนที่ด้านข้างก็ได้เข้าร่วมวงสนธนา

“ข้าก็เหมือนกัน ทุกครั้งที่พ่อข้าไปสายก็จะซื้อไม่ทันตลอดเลย อีกทั้งแม่ข้ายังมักพูดตลอดว่าเป็นหญิงเป็นนางห้ามทานของเย็น ๆ ข้าก็เลยต้องแอบกินทุกครั้ง”

"ดูเหมือนพวกเจ้าจะยังไม่รู้ ว่าร้านขายของตำหนักเย็นได้เปิดตัวเครื่องดื่มและของที่ร้อนผลิตภัณฑ์ใหม่ออกมาแล้ว" มีคนพูดขึ้น

"ผลิตภัณฑ์ใหม่อะไร ?" ทุกคนสงสัยมากและไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับผลิตภัณฑ์ใหม่

“ตั้งแต่อากาศเริ่มเย็นหลังจากนั้นพวกเจ้าก็ไม่ได้ไปซื้อเลยล่ะสิ ข้าเมื่อสองสามวันก่อนอยากกินเครื่องดื่มและของที่เย็นมาก เลยพ่อข้าไปซื้อเครื่องดื่มและของที่เย็นมาอีก จังหวะเวลาพอดีที่ร้านขายของตำหนักเย็นมีกิจกรรมส่งเสริมการขายพอดี โดยแจกเครื่องดื่มร้อนให้สองแก้ว เค้าเรียกว่าอะไรนะ ชานมไข่มุก ข้าขอบอกพวกเจ้าเลย อร่อยสุด ๆ ชีวิตข้าไม่เคยดื่มอะไรอร่อยแบบนี้มาก่อน”

ชานมไข่มุก ?

แม่นางแต่ละคนแอบจดชื่อไว้และวางแผนในวันพรุ่งนี้ที่จะขอให้พ่อของพวกนางไปซื้อมาสักที่เพื่อลองชิม

เหล่าแม่นางที่กำลังจับกลุ่มคุยกันอย่างออกรสออกชาติ ในที่สุดก็พูดถึงลู่ยุ๋นหลัว

"พอพูดไปแล้ว นายหญิงของตำหนักเย็นและองค์จักรพรรดิก็คู่ควรกันดี"

"ก็ใช่น่ะสิ นายหญิงท่านนี้ได้รับรางวัลที่หนึ่งในการแข่งขันดนตรีที่ยิ่งใหญ่เมื่อปีที่แล้ว"

“นางคู่ควรกับองค์จักรพรรดิจริงหรือ ?” เสียงเย้ยหยันเรียบเย็นดังมาจากด้านหลัง

คนที่มานั้นคือเซี่ยเหวินหลันบุตรสาวคนที่สองของจวนกั๋วกงเหวิน พ่อของนางคือกั๋วกงเหวินซึ่งเป็นผู้อาวุโสสามแผ่นดินในราชสำนัก ส่วนแม่ของนางก็เกิดในตระกูลที่มีชื่อเสียงเช่นกัน เมื่อ 15 ปีที่แล้ว นางบังเอิญได้ช่วยชีวิตองค์จักรพรรดิองค์ก่อน ต่อมาได้รับการแต่งตั้งจากองค์จักรพรรดิองค์ก่อนว่า องค์หญิงจวิ้นจู่เจียหนิง(จวิ้นจู่ คือ ตำแหน่งองค์หญิงลำดับที่สาม) ด้วยเหตุนี้จวนกั๋วกงเหวินจึงเต็มไปด้วยความรุ่งโรจน์และเกียรติยศ และสถานะของเขาก็โดดเด่นเป็นที่เคารพมาก

"ถ้าเป็นแต่ก่อน  ลู่ยุ๋นหลัวก็ถือว่าคู่ควรกับองค์จักรพรรดิ แต่พอมาเป็นตอนนี้ บิดาผู้ให้กำเนิดนางกลับก่ออาชญากรรมข้อหากบฏ แม้ว่านางจะได้รับการพระชายอภัยโทษจากการเป็นบุตสาวอัครมหาเสนาบดีผู้ก่อเหตุ แต่นางก็ไม่มีอำนาจใดคอยหนุนอยู่เบื้องหลัง แม่นางแบบนี้จะมาคู่ควรกับองค์จักรพรรดิได้อย่างไร ?” เซี่ยเหวินหลันนั่งลงอย่างสง่างาม และโบกพัดทรงกลมในมือของเธอด้วยสายตาเหยียดหยาม

แต่ก่อนที่ลู่ยุ๋นหลัวเคยแข่งขันกับนางเพื่อแย่งชิงท่านอ๋องเฉินด้วยรูปลักษณ์ของนาง แต่ตอนนี้ นางต้องการให้เห็นว่า นางผู้ซึ่งกลายเป็นลูกอาชญากรจะเอาอะไรมาเปรียบเทียบกับนางได้ !

เจียงจึหรูและหวังไฉ่ซวนมองหน้ากัน

เซี่ยเหวินหลันคนนี้กับลู่ยุ๋นหลัวนั้นเหมือนกัน เพราะต่างก็ชื่นชมตัวท่านอ๋องเฉิน ตอนแรกนางต้องการที่จะชนะที่หนึ่งในการแข่งขันดนตรีที่ยางใหญ่ในเมืองหลวงเพื่อให้ได้รับความโปรดปรานจากท่านอ๋องเฉิน แต่ใครจะรู้นางแพ้ลู่ยุ๋นหลัว

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เซี่ยเหวินหลันก็ยิ่งมองลู่ยุ๋นหลัวขัดตามาโดยตลอดและพยายามท้าทายอยู่หลายครั้ง แต่หลังจากการแข่งขันดนตรีที่ยิ่งใหญ่ครั้งนั้นลู่ยุ๋นหลัวก็ไม่เคยออกจากบ้านไปไหนเลย อีกทั้งคำเชิญต่าง ๆ ทั้งหมดก็หายไป และไม่เคยให้โอกาศเซี่ยเหวินหลันสักครั้ง เซี่ยเหวินหลันโกรธจัดจนทุบกู่ฉินจำนวนมากในจวนกั๋วกงเหวิน

จนกระทั่งลู่ยุ๋นหลัวได้รับพระราชกฤษฎีกาให้อภิเษกกับมกุฎราชกุมาร และจวนอัครมหาเสนาบดีก็เกิดเรื่องขึ้น ความโกรธที่ติดอยู่ในใจของเซี่ยเหวินหลันก็สลายไปแถบจะทั้งหมด

อย่างไรก็ตาม ดูจากท่าทางของนางในวันนี้ เกรงว่างานเลี้ยงครั้งนี้ นางอาจจะต้องแข่งขันอีกครั้ง

ในขณะที่พูด จี้อู๋เจวี๋ยก็ทรงประทับลง สายพระเนตรของเขาทรงกวาดไปรอบ ๆ เป็นอย่างแรก แต่ก็ไม่เห็นร่างของคนที่เขากำลังทรงมองหา พระขนงของเขาก็ทรงขมวดขึ้นทันที และเรียกเฉาจงฉวนที่อยู่ด้านหลังไปที่ตำหนักเย็นเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น

ในมุมที่ห่างไกลของเรือนในสวน ลู่ยุ๋นหลัวนั่งอยู่บนยอดไม้อย่างสบาย ๆ และมองไปที่พระมหาราชวังซึ่งอยู่ไม่ไกลเป็นระยะ ๆ

นางใช้เวลาอยู่นานในการเลือกสถานที่นี้ นอกจากนางสามารถมองเห็นสถานการณ์ในงานเลี้ยงได้อย่างชัดเจนแล้วก็ยังไม่ง่ายที่จะมีใครพบเห็นเข้าด้วย

เป็นจุดที่สามารถดูความครื้นเครงได้เป็นพิเศษ