องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1278

ฉินจ่านตกตะลึงและชะงักอยู่เป็นเวลานาน

เหล่าทหารที่อยู่รอบ ๆ ก็ตะลึงเช่นกัน!

จ้องมองท้องฟ้ายามค่ำคืนด้วยความตกตะลึง มองไปยังทิศทางที่จอมทัพของพวกเขาถูกลักพาตัวไป!

เงียบสงัด!

เนิ่นนาน!

พื้นที่กว้างขวางด้านหน้า จู่ ๆ คนกลุ่มหนึ่งก็ปรากฏตัวขึ้น!

ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าคือกองทัพหนาน!

จากนั้นก็มาอีกกลุ่มหนึ่ง!

โจมตีมาจากสองทิศทางนำมาโดยแม่ทัพที่กล้าหาญชาญชัย!

“แม่ทัพฉิน ยอมจำนนเสียเถอะ!”

หยวนเฟิงตะโกนเสียงดัง!

ในอีกด้านหนึ่ง เถี่ยโถวก็จ้องไปยังฉินจ่านอย่างเย้ยหยัน ก่อนจะตะโกนว่า

“คนแซ่ฉิน รีบส่งดาบมาแล้วมอบตัวกับนายท่านเถี่ยโถวของเจ้าซะ!”

ทันใดนั้น!

สีหน้าฉินจ่านก็แทบดูไม่ได้!

ขณะที่คิดว่าจะบอกกองทัพให้ถอยกลับ ปรากฏว่ามีเสียงดังมาจากด้านหลัง และมีข่าวส่งมาว่ากองทหารศัตรูก็กำลังปิดล้อมอยู่ด้านหลังเช่นกัน

ขณะนี้ไร้หนทางแล้วจริง ๆ!

พวกที่อยู่ด้านหลังเป็นใครน่ะหรือ

แน่นอนว่าคือกองกำลังของทัพหลางกับทัพเป่ยโจวเดิมนั่นเอง!

แม่ทัพทั้งสองเยเน่ยคู่และเถี่ยกู่กำลังรออยู่ด้านหลัง

ทุกคนในกองทัพราชวงศ์อู่ต่างก็ตกอยู่ในอาการกลัวจนตัวสั่น โดยไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร

ต้องสู้ไหม

แต่กองกำลังศัตรูมีมากเกินไป ไม่ต่างกับหาเรื่องไปตาย!

นอกจากนี้!

เมื่อครู่ ทุกคนก็เห็นกับตาว่าจอมทัพถูกจับตัวไป อีกฝ่ายมีพลังล้นเหลือ โดยถือว่าพวกเขาไม่ได้อยู่ในสายตาเลยแม้แต่น้อย

สู้ต่อไปไม่ไหวแล้ว...

ฉินจ่านหยุดชะงักอยู่ตรงนั้นด้วยความสิ้นหวัง!

เป็นแบบนี้ไปได้อย่างไร

แม้แต่ความกล้าที่จะสู้ก็ไม่เหลือแล้วจริง ๆ...

ฉินจ่านต้องมาพ่ายแพ้เช่นนี้หรือ

อย่างไรเสียเขาก็ได้รับเลือกตั้งแต่เขายังเป็นเด็ก ได้รับการฝึกฝนให้เป็นเจิ้นเป่ยอ๋องคนต่อไป แม้ว่าในภายหลังคุณสมบัตินั้นไม่ถึงเกณฑ์กำหนด แต่อย่างไรเขาก็ยังเป็นแม่ทัพคนหนึ่ง!

ไม่คิดเลยว่าจะแพ้ง่ายขนาดนี้...

เจ็บใจจริง ๆ!

“ฉินจ่าน ส่งดาบของเจ้ามา ท่านปู่เถี่ยโถวของเจ้าจะไว้ชีวิต!” เถี่ยโถวตะโกน

ไม่สนใจใยดีฉินจ่านเลยแม้แต่น้อย!

ตอนนี้กองทัพหนานก็รู้แน่ชัดแล้ว

แท้จริงแล้วจอมทัพสูงสุดคนปัจจุบันของกองทัพราชวงศ์อู่ไม่ใช่ฉินจ่าน แต่เป็นหวังเซิ่ง!

ดังนั้นตั้งแต่เริ่มต้นจอมทัพและฝ่าบาทจึงลงมือพร้อมกันพาหวังเซิ่งออกไปก่อน!

เมื่อเถี่ยโถวและหยวนเฟิงเห็นหน้า พวกเขาก็ประสานหมัดบนหลังม้าทันทีและพูดพร้อมกัน

“กุนซือ!”

“พี่ใหญ่!”

ถูกต้อง!

คนที่มาก็คือหลี่จุ่น!

เขาต้องการสังหารฉินจ่านด้วยตัวเอง ดังนั้นเขาจึงมา!

หลี่จุ่นพยักหน้าเล็กน้อยไปทางพวกเถี่ยโถวและคนอื่น ๆ จากนั้นจ้องไปที่ฉินจ่านและพูดว่า

“แต่ข้าต้องการให้เจ้าตาย!”

สีหน้าของฉินจ่านเปลี่ยนไป!

นี่คือกุนซือของทัพศัตรูงั้นหรือ!

เขาไม่รู้ว่าคนผู้นี้เป็นใคร แต่เขารับรู้ได้ว่าคนผู้นี้ไม่ธรรมดา

เมื่อสังเกตจากความเคารพที่แม่ทัพทั้งสองของกองทัพหนานแสดงต่อเขา ไม่แน่คนที่คอยบัญชาการศึกในครั้งนี้เพื่อต่อสู้กับตัวเขาก็คือคนผู้นี้!

เพียงแต่ว่าพอมาถึงก็ต้องการให้เขาตาย...

ฉินจ่านกัดฟันสีหน้าดูกังวลเล็กน้อย

มองไปยังทหารที่อยู่ข้างหลัง ดวงตาของทหารในกองทัพราชวงศ์อู่ก็เป็นสีแดงก่ำ แต่ละคนดูเศร้าโศกแต่ทำอะไรไม่ได้!

ท้ายที่สุดฉินจ่านก็ถอนหายใจด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะพูดว่า

“ได้ ถ้าท่านรับประกันได้จริง ๆ ข้าก็จะปลิดชีพตนเองในตอนนี้!”

หลี่จุ่นไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ ออกมา แล้วพูดอย่างเย็นชาว่า

“ได้ งั้นเจ้าก็ปลิดชีพตนเองแล้วกัน”