องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1299

งานอภิเษกสมรสของฝ่าบาทถือเป็นเรื่องใหญ่ และคนที่จะอภิเษกสมรสกับฝ่าบาทเป็นกุนซือ นี่เลยกลายเป็นยิ่งกว่างานใหญ่เสียอีก

ในกองทัพคึกคักเป็นอย่างมาก กำลังขะมักเขม้นจัดเตรียมสถานที่สำหรับพิธีอภิเษกสมรส

เหล่าทหารทุกคนในกองทัพกำลังจิตใจว้าวุ่น

ขณะนั้นเองจู่ ๆ ก็มีคนวิ่งเข้ามาในกระโจมกลางกองทัพอย่างรวดเร็ว และรายงานเสียงดังฟังชัด

“ฝ่าบาท ท่านอัครมหาเสนาบดีกลับมาแล้ว!”

ท่านอัครมหาเสนาบดีกลับมาแล้วงั้นหรือ!

เฟิงเป่าจินกลับมาแล้ว!

ใช่แล้วเฟิงเป่าจินกลับมาแล้วจริง ๆ!

เขาได้ทราบข่าวว่ากองทัพหนานบุกกลับมาแล้วและยึดเมืองเฟิงหลิง ตามด้วยเมืองเป่ยกวนเป็นที่เรียบร้อยตามลำดับ และตอนนี้กำลังเข้ายึดเมืองซ่างหยวนแล้ว

เฟิงเป่าจินมีความสุขมาก!

ทันใดนั้นก็นำกองทัพสามหมื่นนาย พร้อมทั้งนำเอาอาวุธยุทโธปกรณ์ที่ยึดได้จากอำเภอผิงอันกลับมา

เมื่อมาถึงประตูเมืองกลับเห็นในเมืองคึกครื้นเป็นพิเศษ

ถนนหลายแห่งถูกประดับประดาไปด้วยผ้าสีแดง บรรยากาศชวนให้รู้สึกชื่นมื่น ตกอยู่ในภวังค์ไปชั่วขณะ

ก็แค่กลับมาเองไม่เห็นต้องดีใจกันขนาดนี้ก็ได้มั้ง

หลังจากถามทหารคนหนึ่งถึงได้รู้ว่าฝ่าบาทกับกุนซือกำลังจะแต่งงานกัน!

เฟิงเป่าจินซึ่งขี่ม้าเข้าไปในเมือง เมื่อได้ยินข่าวก็แทบจะตกจากหลังม้า!

อะไรนะ

ไอ้เด็กหลี่จุ่นนั่นจะอภิเษกสมรสกับฝ่าบาทงั้นหรือ!

เกิดอะไรขึ้นวะเนี่ย

ใบหน้าของเฟิงเป่าจินเต็มไปด้วยความตกใจและเหม่อลอยไปพักใหญ่

จากนั้นสั่งการให้รองแม่ทัพจัดกำลังพล ส่วนเขาเองก็รีบเข้าไปในค่ายเพียงลำพัง

และแล้วก็เห็นจริง ๆ ทั้งกองทัพเต็มไปด้วยความคึกคักและเบิกบานใจ มีผ้าแพรและผ้าสีแดงประดับประดาอยู่ทั่วทุกหนแห่ง!

ส่วนประตูค่าย...ก็ไม่เหมือนประตูค่ายอีกต่อไป มันดูเหมือนประตูจวนขนาดใหญ่ มีดอกไม้สีแดงที่ทำมาจากผ้าแพรห้อยระย้าเต็มไปหมด!

เฟิงเป่าจินเดินไปถึงที่กระโจมกลางกองทัพ เห็นจักรพรรดินีกำลังยืนรอเขาอยู่นอกกระโจมกลางกองทัพจากระยะไกล

เฟิงเป่าจินก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ก่อนจะคุกเข่าแล้วคารวะพร้อมกับพูดว่า

“ถวายบังคมฝ่าบาท ฝ่าบาทอายุยืนหมื่นปีหมื่น ๆ ปี!”

“ท่านอัครมหาเสนาบดีไม่ต้องมากพิธี รีบลุกขึ้นเถอะ!” จักรพรรดินีพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

หลังจากที่ไม่ได้พบเฟิงเป่าจินมานาน สำหรับอัครมหาเสนาบดีผู้ภักดีคนนี้ จักรพรรดินีย่อมใส่พระทัยเป็นพิเศษ

น้ำเสียงฟังดูสบาย ๆ ทว่าเต็มไปด้วยความโศกเศร้า

เฟิงเป่าจินก็ตกใจทันที พร้อมกับท่าทีสับสนอย่างยิ่ง!

เมื่อจักรพรรดินีเห็นเช่นนี้ก็คิดอยู่ครู่หนึ่ง จนในที่สุดก็อธิบายสั้น ๆ ให้ฟัง

เฟิงเป่าจินถึงได้เข้าใจ ในขณะเดียวกันก็รู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง ก่อนจะพูดว่า

“ไม่คาดคิดว่ามันจะเป็นเช่นนี้! หากเจิ้นเป่ยอ๋องรักษาคำพูด ในไม่ช้า...ราชวงศ์อู่ก็คงจะล่มสลาย และกองทัพของเราก็จะยึดเมืองหลวงกลับคืนมา พร้อมกับความหวังที่จะลบล้างความอัปยศอดสูด้วยเลือด”

จักรพรรดินีเพียงยิ้มและพยักหน้า

ทว่าในใจกลับแอบถอนหายใจ

และในเวลาเดียวกัน!

เจิ้นเป่ยอ๋องซึ่งอยู่ในเมืองเฟิงหลิง แน่นอนว่าคงได้รับจดหมายจากหลี่จุ่นนานแล้ว

เมื่อเขารู้ว่าหลี่จุ่นและจักรพรรดินีกำลังจะอภิเษกสมรสกัน จึงหัวเราะทันทีและตัดสินใจส่งกุนซือเป้าชุนชิวเป็นตัวแทน

ไปแสดงความยินดีและมอบของขวัญ

ในขณะเดียวกันก็ให้เป้าชุนชิวคอยสังเกตให้ดีว่าการแต่งงานนั้นเป็นเรื่องจริงหรือปลอม เป็นไปได้ไหมว่าหลี่จุ่นและจักรพรรดินีร่วมมือกันแสดงละครตบตาเขา

เป้าชุนชิวออกเดินทางโดยรถม้าลงไปทางใต้ทันที!

เขาเองก็อยากรู้เหมือนกันว่า...งานแต่งของหลี่จุ่นเป็นเรื่องจริงหรือไม่!