องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1302

ไม่นาน คู่บ่าวสาวก็ยืนอยู่ในปะรำพิธี

จากนั้นเริ่มไหว้ฟ้าดินต่อหน้าธารกำนัล

ในขณะนั้นเอง

แขกเหรื่อก็ติฉินนินทากันอย่างฮือฮา

“ช่างดูเหมาะสมกันเสียจริง”

“ใช่ ฝ่าบาทและท่านกุนซือต่างเป็นหนุ่มหล่อสาวสวย ช่างเหมาะสมกันราวกับกิ่งทองใบหยก”

“ฝ่าบาทคู่ควรที่จะอภิเษกสมรสกับคนเยี่ยงท่านกุนซืออย่างยิ่ง”

“ถูกต้อง มีเพียงคนเยี่ยงท่านกุนซือเท่านั้นที่จะเหมาะสมกับฝ่าบาทของเรา”

“...”

เมื่อเป้าชุนชิวได้เห็นจักรพรรดินีและหลี่จุ่นก็รู้สึกว่าพวกเขาช่างเหมาะสมกันเหลือเกิน ราวกับเขาทั้งสองคนเกิดมาเพื่อเป็นคู่กัน

ประกอบกับได้ยินเสียงวิพากษ์วิจารณ์ของเหล่าทหารที่อยู่รอบข้าง ในใจของเป้าชุนชิวยิ่งรู้สึกปลื้มปิติ

จากสถานการณ์และบรรยากาศนี้แล้ว งานอภิเษกสมรสในครั้งนี้เป็นเรื่องจริงอย่างแน่นอน เป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นเรื่องโกหก

แต่แน่นอนว่า

ถึงแม้จะเป็นเรื่องโกหกก็ไม่สำคัญเพราะท่านจอมทัพไม่ถือสา

เมื่อทัวทัวและอาหยวนได้เห็นหลี่จุ่นและจักรพรรดินีก็รู้สึกว่าเหมาะสมกันมาก แต่ถึงแม้ใบหน้าจะเปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม แต่ในใจกลับเต็มไปด้วยความแค้นเคือง

ความริษยาทำให้ใจของพวกนางบิดเบือน

หากไม่ใช่เพราะไม่สามารถชักสีหน้าได้ตามชอบใจหรือกลัวว่าจะสร้างความเข้าใจผิด เกรงว่าเวลานี้ใบหน้าของพวกนางคงจะบิดเบี้ยวเพราะความหึงหวงเสียแล้ว

ส่วนคนตระกูลเฟิงมีสีหน้าค่อนข้างซับซ้อน

โดยเฉพาะแม่หนูเฟิงหลิงหวนที่เอาแต่มองพี่สาวผู้เหงาหงอยของตนสลับกับมองจักรพรรดินีที่เหมาะสมกับพี่จุ่นอย่างมากที่อยู่ในปะรำพิธีซ้ำแล้วซ้ำเล่า และเผลอถอนหายใจครั้งแล้วครั้งเล่า

ช่างดูเหมือนผู้ใหญ่ที่มีความคิดสลับซับซ้อนมาก

ขณะที่หูเอ่อร์หยาหย่ามองดูหลี่จุ่นและจักรพรรดินีไหว้ฟ้าดินพร้อมกัน น้ำตาก็ไหลออกมาเรื่อยๆ

มีผู้หญิงคนไหนบ้างที่ทนเห็นคนที่ตนรักแต่งงานกับหญิงอื่นต่อหน้าต่อตาได้

นางเพียงแค่ร้องไห้เบาๆ แต่ก็ถือว่าโชคดีมากแล้วที่ไม่คิดฆ่าตัวตาย

หลังไหว้ฟ้าดินเสร็จ

ก็คำนับบิดามารดา

จากนั้นคู่บ่าวสาวก็คำนับกันและกัน

ในที่สุดก็เป็นอันเสร็จพิธี

พูดจบก็ดื่มจนหมดแก้วทันที

หลี่จุ่นแทบกลั้นหัวเราะไม่อยู่ ลูบจมูกก่อนจะเดินไปทางเฟิงหลิงจือ แล้วพูดอย่างสุภาพว่า

“ท่านพี่หลิงจือ ข้าขอดื่มคารวะท่านหนึ่งจอก”

“อืม...”

เฟิงหลิงจือรีบลุกขึ้นยืน แล้วดื่มพร้อมหลี่จุ่นหนึ่งแก้ว แต่ไม่กล้ามองหลี่จุ่น เมื่อดื่มหมดก็รีบนั่งลงอย่างรวดเร็ว

หลี่จุ่นลอบถอนหายใจ

แล้วรีบเดินหนีทันที จากนั้นเดินไปหาท่านกุนซือเป้าชุนชิวและพวกพ้อง แล้วกำหมดคารวะก่อนพูดด้วยรอยยิ้มว่า

“ท่านกุนซือเป้าเดินทางมาไกล ต้องเหนื่อยมากเป็นแน่ หากต้อนรับไม่ทั่วถึงก็ขออภัยด้วย ท่านกุนซือ ข้าขอดื่มคารวะท่านหนึ่งจอก”

เป้าชุนชิวรีบลุกขึ้นยืน แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า

“หาไม่ๆ วันนี้เป็นวันมหามงคลของท่านอ๋อง ข้ามาในนามของท่านจอมทัพของเรา รู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ขอแสดงความยินดีด้วย”

ทั้งสองยิ้มให้กันแล้วดื่มคนละแก้ว

จากนั้นหลี่จุ่นก็โน้มตัวไปข้างหน้า และกระซิบว่า

“ท่านกุนซือเป้า ตอนนี้ข้าแต่งงานกับฝ่าบาทของเราแล้ว ท่านอาเจิ้นเป่ยอ๋องของข้าคงไม่สงสัยในตัวข้าอีกแล้วใช่หรือไม่ แล้วเมื่อไหร่เราจะเริ่มหารือเรื่องความร่วมมือกัน”