องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1315

หลี่จุ่นมองไม่เห็นอะไรจากสีหน้าของทั้งสองคน ทันใดนั้นเขาก็แอบระแวดระวังในใจ

การมองไม่เห็นอะไรเลย ถึงจะหมายความว่ามีอะไรจริงๆ

ทั้งสองคนตอนที่เห็นตนเหมือนกับเห็นผี พวกเขาต้องเคยเห็นตนมาก่อนแน่ๆ

เมื่อเห็นท่าทีหยาบคายเช่นนี้ของตน คงจะคาดไม่ถึงว่าตนยังมีชีวิตอยู่

แล้วทั้งสองคนนี้ยังมีตัวตนที่แท้จริงซ่อนอยู่หรือไม่?

เรื่องนี้ต้องค่อยๆขุดขึ้นมา

หลี่จุนคิดคำนวณอยู่ในใจ

พลางหยิบใบสั่งยาโบราณที่เฟิงฉีถัวมอบให้ออกมาจากในแขนเสื้อ แล้วยื่นให้ชายชรา และพูดว่า

"ถ้าผู้อาวุโสสามารถให้คนไปรวบรวมสมุนไพรอย่างน้อยห้าชนิดมาได้ภายในสิบวัน ข้าจะส่งปืนใหญ่ร้อยกระบอกให้ท่านโดยไม่คิดเงิน!"

ร้อยกระบอก?!

ชายชราและชายวัยกลางคนต่างตกตะลึง เห็นได้ชัดว่าพวกเขาค่อนข้างตื่นเต้น

ชายชรารับใบสั่งยามาทันที เปิดดูเล็กน้อย แล้วถามด้วยรอยยิ้ม

"กุนซือพูดคำไหนคำนั้นใช่หรือไม่"

เมื่อหลี่จุ่นเห็นท่าทีของชายชรา ในใจก็รู้สึกตกใจทันที

เป็นไปได้ไหมว่าลัทธิขงจื๊อนี้มีแหล่งสมุนไพรเหล่านี้?

เมื่อครู่เขาแค่อยากลองดู ถึงได้นำใบสั่งยาออกมา

ไม่คิดเลยว่าชายชราผู้นี้จะดูเหมือนเป็นเรื่องง่ายดาย!

หัวใจของหลี่จุนกระชับแน่นขึ้น

เพียงแต่การแสดงออกภายนอกยังคงเรียบเฉย และเอ่ยนิ่งๆ

"ย่อมเป็นคำไหนคำนั้น"

ชายชรายิ้ม เขาเหลือบมองไปที่หลี่จุ่นที มองไปที่ใบสั่งยาในมือของเขาที แล้วพูดว่า

"สมุนไพรเหล่านี้หายาก ถึงขั้นมีบางชนิดที่ไม่เคยได้ยินชื่อมาก่อน"

เมื่อได้ยินอย่างนั้น ในใจหลี่จุ่นก็รู้สึกสั่นสะท้านเล็กน้อย

แน่นอนแล้วว่า ผู้นำลัทธิขงจื๊อผู้นี้มีสมุนไพรเหล่านี้อย่างแน่นอน!

คิดว่ามีความเป็นไปได้สูง!

ท้ายที่สุดแล้วลัทธิขงจื๊อนั้นลึกลับมาก อีกทั้งไม่รู้ว่าอยู่มานานแค่ไหนแล้ว คนผู้นี้อยู่มาถึงวัยนี้ได้ เขาต้องคิดที่จะยืดอายุของเขาแน่นอน!

บางทีเขาอาจจะให้คนไปค้นหาสมุนไพรหายากในใต้หล้านี้อยู่บ่อยๆก็เป็นได้

"ผู้อาวุโส ขอแค่ทำสำเร็จ ข้าย่อมรักษาสัญญา" หลี่จุนเอ่ยอย่างนิ่งเรียบ

น้ำเสียงไม่เร็วไม่ช้า ฟังไม่ออกถึงท่าทีเอาใจใส่

เพื่อเก็บซ่อนจุดประสงค์ของตน หลี่จุ่นหยุดพูดขณะหนึ่ง แล้วเอ่ยขึ้นอีกครั้ง

หลี่จุ่นพยักหน้า "ไม่รีบร้อน พรุ่งนี้ผู้อาวุโสค่อยให้คำตอบก็ย่อมได้"

ชายชรา: "......"

นี่เรียกว่าไม่รีบหรือ?

"ได้......" เขาได้แต่พยักหน้า

หลี่จุ่นเหลือบมอง เฟิงเป่าจินและพูดว่า "เสนาบดีเฟิง ถ้าเช่นนั้นรบกวนท่านส่งผู้อาวุโสทั้งสองแทนข้าที"

"ขอรับ......"

เฟิงเป่าจินลุกขึ้นทันที

ชายชราและชายวัยกลางคนตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง เดิมทีพวกเขาอยากจะพูดมากกว่านี้ แต่ปรากฎว่ากลับมีคำสั่งไล่พวกเขาไปโดยตรง

ในชั่วขณะหนึ่ง เนื่องจากพวกเขาทั้งสองไม่สามารถอยู่ได้นาน จึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากกล่าวลา

เฟิงเป่าจินรีบร้อนส่งพวกเขาออกไป

เขาไม่คิดว่า ทั้งสองคนนี้ที่สวีจือเว่ยยัดเยียดมาให้ตน จะเป็นคนของลัทธิขงจื๊อ!

ช่างบังเอิญจริงๆ!

ดูเหมือนว่าสวีจือเว่ยคนนี้จะไม่ใช่คนดีเสียแล้ว

ต้องเลิกติดต่อกับเขา!