องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1466

ตอนนี้ที่กำลังจะออกจากเทียนซาน เจียงเยว่ฉานมิใช่คนประเภทที่ชักช้าร่ำไร นางบอกว่าจะออกเดินทางไว้ล่วงหน้าหนึ่งวัน ในวันรุ่งขึ้นตอนเช้าก็เริ่มพาทุกคนจากลัทธิเทียนซานลงเขาทันที

กองทัพขงจื๊อจากทางเหนือกำลังลงมาแล้ว

หลังจากได้รับข่าวว่าด่านเฟิงเป่ยกำลังตกอยู่ในอันตรายและพวกเขาอาจถูกทำลายได้ทุกเมื่อ พวกเขาจึงต้องไปออกไปจากด่านเฟิงเป่ยก่อนที่ด่านจะถูกทำลาย

มิฉะนั้นแล้ว

ถ้าหากพวกเขาจากลัทธิเทียนซานถูกลัทธิขงจื๊อจับตาดูแล้วนำกองทหารมาล้อมรอบ จะถูกจับและฆ่าตายได้ง่าย

เดินไปตามทางภูเขาจนเกือบถึงช่วงเที่ยง ในที่สุดพวกเขาก็ลงเขาสำเร็จและเข้าใกล้ด่านเฟิงเป่ย

“เจ้าลัทธิ พวกเราผ่านไปไม่ได้ขอรับ!”

มีจอมยุทธยอดฝีมือคนหนึ่งในลัทธิที่นำหน้าเข้าไปลอบสำรวจสภาพของศัตรูได้ย้อนกลับมารายงานสถานการณ์ดังกล่าว จากนั้นเขาก็พูดว่า

“ด่านเฟิงเป่ยถูกกองทัพล้อมรอบไว้หมดแล้ว พวกเราผ่านไปไม่ได้ขอรับ”

เจียงเยว่ฉานขมวดคิ้วทันที

หวังฉวนเหวินที่มียอดยุทธ์ในลัทธิหลายคนรายล้อมปกป้องไว้หรี่ตาลงเล็กน้อย

ดูเหมือนว่าสงครามได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว

ดังนั้นที่เจียงเยว่ฉานช่วยชีวิตเขา...ก็เพื่อกองทัพแคว้นฉี?

ตราบใดที่เขายังมีชีวิตอยู่ กองทัพแคว้นฉีก็จะยังคงเป็นภัยคุกคามเสมอ

ดังนั้นเจียงเยว่ฉานต้องการจะส่งตัวเขากลับไปยังแคว้นฉีเพื่อควบคุมลัทธิขงจื๊องั้นหรือ?

ดูเหมือนว่าเจียงเยว่ฉานผู้นี้จะไม่ใช่ย่อยเลย

เจียวเยว่ฉานครุ่นคิดและพูดอย่างเด็ดขาดว่า

“ไปที่จวนชายแดนตะวันตก!”

“ขอรับ!”

เหล่าศิษย์ของลัทธิเทียนซานเปลี่ยนเส้นทางทันที

มุ่งหน้าลงทางใต้ วางแผนเข้าด่านจากทางจวนชายแดนตะวันตก

ทันใดนั้น

หากมุ่งหน้าไปทางจวนชายแดนตะวันตกจากที่นี่ แน่นอนว่าจะต้องอ้อมผ่านเส้นทางป่ามากมายก่อนจะถึงถนน

หนึ่งวันให้หลัง

เจียงเยว่ฉานและคนอื่น ๆ ปรากฏตัวที่หน้าด่านฝานหลง

ปัจจุบันด่านฝานหลงมีเพียงในนามเท่านั้น

แต่ก่อนหลี่โจ้วสร้างมันขึ้นมา แต่ต่อมาถูกหลี่จุ่นใช้ปืนใหญ่ทำลาย ในปัจจุบันไม่เพียงแต่เป็นซากปรักหักพังเท่านั้น แต่เป็นซากปรักหักพังที่ถูกทำลายกำแพงไปทั่วทุกที่

ตอนนี้ยังอยู่ในช่วงสงคราม ผู้คนจากแคว้นหลางได้ย้ายเข้ามาภายในอาณาเขตเหยียนโจวแล้ว ในอนาคตที่นี่อาจจะถูกสร้างขึ้นใหม่ แต่มิใช่ตอนนี้ ไม่มีเวลาไปสร้างใหม่

เจียงเยว่ฉานกล่าวว่า

“พักอยู่ที่นี่กันสักวันเถิด พรุ่งนี้ค่อยออกเดินทาง”

หลังจากที่ได้ยินคำสั่งของเจ้าลัทธิ ศิษย์ทั้งหลายก็พากันงงงวย

แต่จะไม่ฟังคำพูดของเจ้าลัทธิได้งั้นหรือ?

ไม่ฟังก็ถูกนางตีตายน่ะสิ!

กลยุทธ์เช่นนี้...ไม่ควรประมาท

เจียงเยว่ฉานเหลือบมองหวังฉวนเหวิน ไม่ได้แสดงความคิดเห็น แต่พูดว่า

“คืนนี้ลำบากหน่อยนะ ท่านอัครมหาเสนาบดี”

หวังฉวนเหวินยิ้มอย่างขมขื่นทันที

นางจะใช้เขาเป็นเหยื่อล่อ!

ทว่าตัวเขาจะทำกระไรได้ล่ะ?

ตกดึก

ด่านฝานหลงในช่วงกลางคืน ดูเงียบสงัดยิ่งนัก

พระจันทร์สีขาวที่ลอยอยู่บนท้องฟ้าเพิ่มความหนาวเย็นขึ้นไปอีก

ทว่าโชคดีที่ในห้องมีกองไฟกองใหญ่อยู่และเขาสวมเสื้อคลุมขนมิงค์ ดังนั้นหวังฉวนเหวินไม่รู้สึกหนาวเลยแม้แต่น้อย

ตรงกันข้าม เขาเหงื่อออกเพราะความอบอุ่นจากกองไฟ

หวังฉวนเหวินอดไม่ได้ที่จะง่วงนอน เขาพิงมุมกำแพงแล้วหลับไป

ทว่าเวลานี้เขาได้ยินเสียงเปิดประตูอันเบาบาง หลังจากนั้นสาวกของลัทธิเทียนซานหลายคนก็พลันล้มลงกับพื้น

หวังฉวนเหวินสะดุ้งทันที เขาเห็นชายสวมชุดพรางตัวสีดำมาปรากฏอยู่ตรงหน้า

เขาชะงักงัน จากนั้นก็ฝืนยิ้มแล้วพูดว่า

“แม้ว่าข้าจะไม่รู้ว่าเจ้าเป็นใคร แต่...ข้าขอโทษด้วย”