องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1470

“อะไรนะ?”

ณ ทางตอนเหนือของด่านเฟิงเป่ย ในกระโจมกองทัพขงจื๊อ

หลี่จิ้ง อดีตองค์ชายสี่ บัดดี้กลายมาเป็นนายน้อยเจ้าสำนักลัทธิขงจื๊อมีสีหน้าเปลี่ยนไปทันทีหลังจากที่ได้รับรายงานลับ

ในรายงานลับกล่าวไว้ว่า โหลวสืออีพ่ายแพ้แล้ว

“หวงฝู่สือหลี่เองก็หายตัวไป เกรงว่าจะเป็นอันตราย...”

ท่านเมิ่งที่นั่งอยู่ตรงข้ามเองก็มีสีหน้าทุกข์ใจเช่นกัน

“บังอาจ!”

หลี่จิ้งที่กัดฟันอยู่เป็นเวลานานพ่นคำพูดออกมาสองคำ สีหน้าท่าทางอันดุร้ายของเขาบิดเบี้ยวเล็กน้อย

เพียงพอที่จะเห็นได้ชัดว่านายน้อยเจ้าสำนักโมโหโกรธาเพียงใด

ในขณะเดียวกัน หลี่โจ้วที่อยู่ในกระโจมทัพ

เขากำลังอ่านรายงานลับที่อยู่ในมือ สีหน้าก็พลันเปลี่ยนเป็นมืดมน

ผู้พิทักษ์มังกรแห่งสามสิบหกขุนพลสวรรค์ถูกทำลายตายทั้งกองทัพ ด้วยน้ำมือของลัทธิเทียนซาน

สิ่งที่เขาโกรธมากที่สุดคือ ส่วนใหญ่ถูกเจียงเยว่ฉาน เจ้าลัทธิเทียนซานสังหาร!

“หากรู้อย่างนี้ ข้าไม่ควรไว้ชีวิตเจ้าตั้งแต่แรก!” หลี่โจ้วในใจมืดมน เต็มไปด้วยจิตอาฆาตอันไร้ที่สิ้นสุด

ทว่าเมื่อเขาคิดได้ว่าวรยุทธ์ของเจียงเยว่ฉาน ณ ตอนนี้อาจจะเหนือขั้นกว่าเขา เขาก็รู้สึกสิ้นหวังขึ้นมาอีกครั้งทันที พลันรู้สึกโกรธที่ตัวเองไร้ทางสู้!

ระยำจริง ๆ !

มีผู้ที่ฝึกวรยุทธ์จนบรรลุถึงขั้นนี้ได้เยี่ยงไร?!

“ฝ่าบาท ทัพศัตรูล่าถอยแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”

ทันใดนั้นก็มีเสียงพูดอย่างเร่งรีบดังมาจากนอกกระโจม

แม่ทัพนายหนึ่งวิ่งเข้ามารายงานด้วยสีหน้าปีติยินดี

หลี่โจ้วชะงักงัน รู้สึกเหลือจะเชื่อเล็กน้อย

ทัพศัตรูจู่ ๆ ล่าถอยไปได้อย่างไร?

ก่อนหน้ายังต่อต้านอย่างห้าวหาญอยู่เลยมิใช่รึ?!

“ล่าถอยไปที่ใด?” หลี่โจ้วถามเสียงเข้ม

“กราบทูลฝ่าบาท ทัพศัตรูล่าถอยลงทางใต้ น่าจะไปทางจวนชายแดนตะวันตกพ่ะย่ะค่ะ!”

จวนชายแดนตะวันตก?

หลี่โจ้วขมวดคิ้วเล็กน้อย ครุ่นคิดแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า

“ประกาศคำสั่งของข้า ให้แบ่งทหารออกเป็นสองฝั่ง ฝั่งหนึ่งเข้าด่านจากด่านเฟิงเป่ย อีกฝั่งให้ลงทางใต้!”

“พ่ะย่ะค่ะ!”

แม่ทัพผงะไปเล็กน้อย จากนั้นรีบไปประกาศคำสั่งทันที

เหยียนอ๋องผู้เฒ่าสติหลุดลอยไปสักพักใหญ่

แต่เรื่องก็มาถึงขั้นนี้แล้ว เขาจะฝ่าฝืนคำสั่งจากเบื้องบนได้งั้นหรือ?

แม้ว่าจักรพรรดิผู้นี้จะเป็นลูกเขยของตน แต่ก็เป็นมหาจักรพรรดิที่ได้รับความนับถือแห่งจงหยวน!

แน่นอนว่าหลี่จุ่นที่อยู่ไกลจากหลงหู่ไถรับรู้ถึงความรู้สึกของเหยียนอ๋องผู้เฒ่า ทว่าเขาไม่มีเวลามากังวลเรื่องนั้น และเขาเองก็เตรียมกองกำลังไว้พร้อมแล้ว

เขามีซือหม่าหยวนอยู่ในมือ จึงไม่ต้องกังวลกับสถานการณ์ทางด้านเมืองเฟิงหั่วแต่อย่างใด

ด้วยกองทัพแคว้นเยี่ยนและจ้าวที่อยู่รายล้อมรอบ หลี่โจ้วจึงสับสนเลือกไปทางนั้น

ดังนั้นหลี่จุ่นจึงวางแผนที่จะเคลื่อนทัพของเขาไปทางเมืองหลวง

หลี่โจ้วเกรงว่าจะผ่านเส้นทางหลักจากเมืองหลวงไปยังด่านเฟิงเป่ยไม่ได้ แน่นอนว่าเขาต้องรอให้กองทัพของเหยียนอ๋องผู้เฒ่าล่าถอยไปก่อน จึงจะใช้เส้นทางผ่านเมืองหลวงได้

ทว่าเป้าหมายของหลี่โจ้วมิใช่เมืองหลวง!

เพราะเขาหากเขายึดเมืองหลวงไปก็ไม่มีประโยชน์!

เหตุผลที่หลี่เจิ้งย้ายหนีจากเมืองหลวงตั้งแต่แรกนั้นเป็นเพราะเมืองหลวงรายล้อมไปด้วยศัตรูรอบด้านและยากที่จะป้องกัน

หากเป็นในอดีตที่มีศัตรูเพียงหนึ่งถึงสองแคว้นคงจะไม่เป็นกระไร ทว่าตอนนี้โลกกำลังอยู่ในภาวะสงคราม การที่อยู่เมืองหลวงนั้นเท่ากับต้องเผชิญกับศัตรูจากทั่วทุกแปดสารทิศ หากแบ่งกองกำลังออกเป็นแปดทิศเพื่อต่อต้านศัตรู คงไม่ต่างอะไรกับการรนหาที่ตาย

ดังนั้น หลี่โจ้วไม่สามารถไปอยู่ที่เมืองหลวงได้!

อีกด้านหนึ่งวิธีที่เขาใช้ทำให้ตัวเองวุ่นวาย แต่อีกด้านหนึ่งเขาก็จะถือโอกาสลอบโจมตีเหยียนอ๋องผู้เฒ่า เขาต้องการกลับไปจวนชายแดนตะวันตกด้วยการกลับเส้นทางไปยังเหยียนโจว โจมตีเหยียนอ๋องผู้เฒ่าจากสองฝั่ง เป้าหมายสูงสุดของเขามีเพียงจวนชายแดนตะวันตกเท่านั้น!

เขาต้องเข้าเมืองและต่อสู้!