องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1476

ในความมืดมิด เงาดำทมิฬปรากฏขึ้นและย่างกรายเข้ามาใกล้อย่างรวดเร็วทีละคนๆ

ร่างมืดดำเหล่านี้ทำให้หม่าหยวนฮั่นและซ่งเซี่ยงอวี่สีหน้าพลันเปลี่ยนไปอย่างมาก!

“ท่านหม่า คนพวกนี้...มีพลังอาฆาตรุนแรงเหลือเกิน!”

ซ่งเซี่ยงอวี่มีสีหน้าจริงจัง

ไม่ต้องพูดให้มากความ หม่าหยวนฮั่นเองก็รู้สึกได้เช่นกัน

ทั้งสองคนเขาขนาบข้างปกป้องหลี่จุ่นทันที ดวงตาของหลี่จุ่นเองก็จ้องเขม็ง

ด้วยวรยุทธ์ของเขา...เขารู้ว่าศัตรูมีวรยุทธ์อยู่ในระดับใด!

ในบรรดาศัตรูนั้น...มีคนที่วรยุทธ์แข็งแกร่งเกินกว่าพวกเขาทั้งสามคน!

ทว่า นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน!

จอมยุทธ์ขั้นสูงเช่นนี้มาจากที่ไหนกัน?

หลี่โจ้วร้ายกาจเหลือเกิน ถึงกับส่งคนมาลอบสังหารเขาในเวลานี้ ทำได้ดีนี่!

“ระวัง!”

หม่าหยวนฮั่นพูดเตือนหลี่จุ่นด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม

จากนั้นก็สั่งซ่งเซี่ยงอวี่ว่า “เจ้าประจำเบื้องหลัง ส่วนข้าจะรับผิดชอบเบื้องหน้าเอง”

หลี่จุ่นลงจากม้าแล้วพูดว่า

“ไม่ต้องตื่นตระหนกกันถึงเพียงนี้ก็ได้ ข้ารู้สึกได้ว่ามีเพียงคนหนึ่งในพวกเขาเท่านั้นที่สามารถเข้ามาคุกคามข้าได้ รอฟังคำสั่งจากข้าแล้ว แล้วจคึงเข้าไปล้อมรอบ ฆ่าชายคนนั้นด้วยกัน!”

เมื่อหม่าหยวนฮั่นและซ่งเซี่ยงอวี่ได้ยินเช่นนั้น ก็ตื่นตระหนกขึ้นมาในใจทันที

รู้สึกอะไรเช่นนี้ได้ด้วยงั้นหรือ?

ทำไมพวกเขาไม่รู้สึกเลยล่ะ?

พวกเขาครุ่นคิด หลังจากนั้นก็เข้าใจได้ทันที

มหาจักรพรรดิท่านนี้...วรยุทธ์ของเขาพัฒนาขึ้นแล้ว!

ไม่สมเหตุสมผลเอาเสียเลย!

เจ้าเด็กนี่...พรสวรรค์เลิศล้ำถึงเพียงนี้เลยหรือ?

ซ่งเซียงอวี่กลืนน้ำลายและพูดว่า

“ขอรับ ว่าตามฝ่าบาท!”

หม่าหยวนฮั่นเองก็ตอบเสียง ‘อืม’ ด้วยเช่นกัน

ทั้งสามละทิ้งม้ามาสู่พื้น หันหลังชนกัน พร้อมต่อสู้

ซ่งเซียงอวี่ยังคงมีความหวาดกลัวอยู่ในใจ เขาพูดขึ้นว่า

“เรามา...ยิงพลุสัญญาณดีไหม ขอให้กองทัพมาล้อมรอบเราไว้”

หลี่จุ่นส่ายหัวแล้วพูดว่า

“ไม่จำเป็น ปล่อยกองทัพมามีแต่จะทำให้เกิดการบาดเจ็บล้มตายโดยไม่จำเป็นเท่านั้น ชีวิตของเหล่าทหารก็คือชีวิตเช่นกัน จักให้พวกเขามาเสียสละตามใจชอบได้อย่างไร”

ซ่งเซียงอวี่เม้มปากด้วยความละอายใจเล็กน้อยทันที

ใช่แล้ว!

หลี่จิ้งกล่าวว่า

“หลี่จุ่น ในฐานะที่ครั้งหนึ่งเราเคยเป็นพี่น้อง เจ้ามีคำสุดท้ายที่จะพูดหรือไม่? เจ้าเองก็คงเดาได้ว่าวันนี้ข้ามาส่งเจ้าลงนรก”

หลี่จุ่นพยักหน้าแล้วพูดว่า “มี มีแน่นอน เมื่อท่านลงนรกไปแล้ว ฝากไปบอกน้องเจ็ดด้วยว่า ดูแลท่านให้ดีๆ ล่ะ”

เมื่อเอ่ยถึงหลี่จิ้น องค์ชายเจ็ดแล้ว หลี่จิ้งก็มีดวงตามืดมนพร้อมพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า

“หลี่จุ่น ถ้าอย่างนั้นเจ้าไปลงนรกเสียเถิด! จัดการ!”

หลี่จิ้งโบกมือ ชายในชุดดำที่อยู่ด้านหลังเขาพลันพุ่งตัวออกมาทันที!

เมื่อหม่าหยวนฮั่นและซ่งเซี่ยงอวี่เห็นดังนั้นก็ลงมือทันที!

หลี่จิ้งชี้ไปที่หลี่จุ่นแล้วตะโกนว่า

“เหลือเขาไว้ให้ข้าจัดการ!”

นั่นทำให้หลี่จุ่นตกใจมาก!

เจ้าหมอนี่!

เจ้าหมอนี่ใจเด็ดถึงขนาดนี้เชียวรึ?

หม่าหยวนฮั่นและซ่งเซี่ยงอวี่มองหน้ากัน พลันรู้สึกค่อนข้างน่าขัน

ไม่คิดเลยว่าหัวหน้าโจรคนนี้จะเลือกงานหิน...ใจกล้าบ้าบิ่นจริงๆ !

หลี่จุ่นครุ่นคิด เขาถอยออกไปทันทีด้วยสีหน้าหวาดกลัวและตะโกนว่า

“อย่าเข้ามา!”