ระยะเวลาที่ราชทูตได้ให้ไว้สามวัน ชั่วพริบตาก็ผ่านไปแล้วสองวัน หลี่จุ่นที่กลับมาจากหอชุนฮวา ก็เอาแต่พำนักอยู่ในราชวัง และไม่คิดที่จะไปแก้ปัญหานี้
วันที่สองหวังเยียนหรันก็มา พร้อมกับพาสาวใช้ที่ชื่อเสี่ยวจูมาด้วย ทว่าบังเอิญเจอหลี่จุ่นกับหยางจงกำลังหมุนเครื่องโม่ไปมา
ทั้งสองกำลังโม่ถั่ว
ของเหลวที่ไหลออกมาจากการโม่นั้นเต็มไปด้วยกลิ่นถั่วลอยฟุ้งอยู่กลางอากาศ
หวังเยียนหรันปรี่ตรงไปข้างหน้าด้วยความอยากรู้อยากเห็น ก่อนจะถามว่า “องค์ชาย นี่พวกพระองค์กำลังทำอะไรอยู่หรือเพคะ”
หยางจงหัวเราะคิกคักทันที “องค์ชายบอกว่าจะทำเต้าหู้พ่ะย่ะค่ะ”
หวังเยียนหรันกับเสี่ยวจูจ้องหน้ากันด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความงุนงง แล้วถามว่า “เต้าหู้คืออะไรหรือ”
หลี่จุ่นกำลังพยายามออกแรงบดน้ำถั่ว เหลือบมองเธออย่างไร้อารมณ์ ก่อนจะพูดว่า
“เดี๋ยวก็รู้”
หลี่จุ่นไม่คาดคิดมาก่อนว่าราชวงศ์นี้จะยังไม่มีเต้าหู้ ตอนเช้าเขาให้หยางจงไปซื้อเต้าหู้มาให้กิน ผลก็คือหยางจงมีปฏิกิริยาเช่นเดียวกับหวังเยียนหรัน และถามเขาว่าเต้าหู้คืออะไร
หลี่จุ่นจึงลองนึกย้อนกลับไปที่ความทรงจำเดิมอย่างละเอียด ถึงพบว่าเต้าหู้ยังไม่ได้ถูกคิดค้นขึ้นในยุคนี้ นี่มันเป็นของดีเลยนะ
ทำไมไม่ทำกินกันเนี่ย
ตลอดเวลาหนึ่งปีที่ผ่านมา เขาไม่เคยคิดที่จะกินเต้าหู้เลย ตอนนี้พอคิดขึ้นมาก็เลยอยากจะดื่มน้ำเต้าหู้ด้วย จึงลงมือทำเองเสียเลย
หลี่จุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง การคิดค้นเต้าหู้ในจีนโบราณนั้นเกิดขึ้นในสมัยราชวงศ์ฮั่น และยังมีคำกล่าวอีกว่ามีมาตั้งแต่สมัยขงจื๊อแล้ว
แต่หลี่จุ่นเชื่ออย่างหลังมากกว่า
โดยทั่วไปพัฒนาการของราชวงศ์อู่นั้นคล้ายคลึงกับพัฒนาการของสมัยฉินและฮั่น ซึ่งยังไม่มีการคิดค้นเต้าหู้ ก็ถือว่าสมเหตุสมผล
ถ้าอย่างนั้นก็ให้หลี่จุ่นคนนี้เป็นผู้ริเริ่มคิดค้น ให้ต้นกำเนิดเต้าหู้เกิดขึ้นในยุคนี้เถอะ!
หวังเยียนหรันและสาวใช้สีหน้าดูประหลาดใจ เดินวนไปรอบ ๆ หลี่จุ่นกับหยางจง ไม่คิดเลยว่าถั่วแช่น้ำกับน้ำที่โม่ออกมาจะเป็นสีขาวและมีกลิ่นคาวเช่นนี้
หวังเยียนหรันพูดด้วยความอยากรู้อยากเห็น “อันนี้ดื่มได้ไหมเพคะ”
กลิ่นถั่วค่อนข้างแรงเล็กน้อย ร่างเล็กเอามือบีบจมูกไม่อยากที่จะสูดดมมากจนเกินไป
หลี่จุ่นเอ่ยขึ้นมา “เจ้าอยากจะกินตอนนี้ข้าก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่แนะนำว่ารอให้ข้าทำเสร็จก่อน”
“คาวเหลือเกิน...” เสี่ยวจูก็ยืนหน้านิ่วคิ้วขมวด บีบจมูกอยู่ข้าง ๆ มองดูด้วยท่าทางรังเกียจและสงสัยว่าสิ่งนี้มันกินได้งั้นเหรอ
หลี่จุ่นยิ้มโดยไม่พูดอะไร
หลังจากที่เขากับหยางจงโม่จนเสร็จ ก็เอาน้ำถั่วดิบไปต้มจนสุก ขณะนั้นเองก็เริ่มมีกลิ่นแปลก ๆ ลอยหอมฟุ้งออกมา
หวังเยียนหรันและคนของเธอก็รู้สึกประหลาดใจขึ้นมาทันทีพร้อมกับสูดดมกลิ่นเข้าไปอย่างแรง หยางจงก็ตาส่องแสงเป็นประกาย ก่อนจะพูดว่า “องค์ชาย กลิ่นนี้หอมมากเลยขอรับ...”
หลี่จุ่นยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ “หัวหน้าหยาง หยิบถ้วยมาสี่ใบ แล้วก็เอาน้ำตาลก้อนมาอีก”
หยางจงรีบวิ่งไปหยิบน้ำตาลก้อนและถ้วยอีกสี่ใบมาให้ทันที
หลี่จุ่นเห็นว่าเดือดได้ที่แล้ว จึงตักน้ำเต้าหู้ออกมาสี่ถ้วย จากนั้นก็เติมน้ำตาลก้อนลงไป
“มา ลองชิมดู”
หวังเยียนหรัน สาวใช้ และหยางจงทั้งสามคนจ้องหน้ากันทันทีพลางหยิบน้ำเต้าหู้ทั้งสามถ้วยขึ้นมา
“กลิ่นนี้หอมอบอวลยิ่งนัก” หวังเยียนหรันสูดจมูกดมกลิ่น ก่อนจะพูดเชยชม
หยางจงหยิบขึ้นมาเป่า แล้วค่อย ๆ จิบ ชั่วขณะต่อมาก็ทำปากจ๊อบแจ๊บ พร้อมแสดงท่าทีประหลาดใจ จากนั้นก็ตะโกน
“องค์ชาย เต้าหู้รสชาติดีมาก ๆ เลยขอรับ!”
เสี่ยวจูก็เริ่มชิมหนึ่งอึก ตอนแรกก็ขมวดคิ้ว หลังจากทำปากจ๊อบแจ๊บ สีหน้าประหลาดใจก็ปรากฏขึ้นมาเช่นกัน ก่อนจะรีบเรียกคุณหนูให้ลองชิมด้วย
หวังเยียนหรันมองดูทั้งสองคน จากนั้นก็ลิ้มรสด้วยท่าทีสง่างาม แล้วก็ขบคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนความสุขจะปริ่มขึ้นบนใบหน้า และเอ่ยว่า
“องค์ชายเพคะ รสชาติของเต้าหู้อันนี้มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวยิ่งนัก หวานกลมกล่อม ไม่คิดเลยว่าเมื่อเอาถั่วบดไปต้มแล้วจะมีรสชาติออกมาเช่นนี้ รสชาติดีมากเพคะ!”
หลี่จุ่นก็ยกถ้วยของตนเองขึ้นดื่มบ้าง หลังจากนั้นก็พูดด้วยรอยยิ้ม “ฮ่า ๆ ๆ รสชาติไม่เลวเลย เพียงแต่ว่าสิ่งที่พวกเจ้าดื่มกันมันเรียกว่าน้ำเต้าหู้ ไม่ใช่เต้าหู้”
อืม ต้มน้ำเต้าหู้ที่นี่ครั้งแรกถือว่าออกมาได้ไม่เลวเลย
ถือว่ายังมีรสชาติดั้งเดิมอยู่
ทั้งสามคนดื่มจนหมดถ้วย แต่รสชาติความอร่อยก็ยังคงไม่สิ้นสุด สีหน้ายังคงหวนคิดถึงรสชาตินั้นอยู่
แม้ว่าจะเป็นครั้งแรกที่ได้ดื่ม แต่รสชาติอันเป็นเอกลักษณ์ยังคงค้างอยู่ในคอไม่รู้จบ ทำให้ทั้งสามคนยากที่จะลืมเลือน
ทว่าหลี่จุ่นได้เริ่มลงมือทำเต้าหู้แล้ว
ในห้องพระเครื่องต้นมีดีเกลืออยู่แล้ว เพราะแบบนี้จึงทำเต้าหู้ออกมาได้สำเร็จ ใช้เวลาเพียงไม่นานก็เป็นรูปเป็นร่างแล้ว
ราชวงศ์นี้น่าสนใจมาก เริ่มมีนาเกลือปรากฏให้เห็น ในยุคจีนโบราณสิ่งนี้จะปรากฏเฉพาะในราชวงศ์ซ่งใต้เท่านั้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน
มีชื่อภาษาอังกฤษของนิยายเรื่องนี้ไหมครับ...
อยากให้ อัพ ต่อครับ รอนะครับ...
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...
ตอนที่203หาย...
ไม่ update มาหลายวันแล้วครับ...
เรื่องนี้สนุกมากครับ ติดตามแล้ว update ช้าและน้อยไปนะครับ แค่วันละ 2 chapter ขอแนะนำให้เพิ่เป็นวันละ 5 Chapter ครับ...
ตอน 203 หาย...
เรื่องนี้ก็ ok ครับ สนุกดี ขอบคุณadminครับ...
ขอบคุณแอดมินมากครับที่อัปเดทให้อ่าน...
ปกติจะอัพ เพิ่มวันไหนครับ รึ ไม่มีอัพให้แล้ว...