องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 195

ตอนดึก

หลี่จุ่นแช่เท้าอยู่เพียงลำพังและเตรียมตัวเข้านอน

เขาหลับตาลงและรู้สึกถึงความสงบจากการแช่น้ำอุ่น เมื่อลืมตาขึ้นอีกครั้ง เขาก็เห็นโหลวฮวนฮวนที่แต่งกายด้วยชุดสีดำดูมีความสามารถ และผมหน้าม้าบางส่วนซึ่งตกอยู่บนหน้าผากกำลังนั่งอยู่ที่ขอบหน้าต่าง

“เจ้ามาได้อย่างไร” หลี่จุ่นถามด้วยรอยยิ้ม แววตาของเขารู้สึกดีใจเล็ก ๆ

โหลวฮวนฮวนเหลือบมองเขาอย่างไม่แสดงอารมณ์และไม่เคลื่อนไหว นางเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้ายามค่ำคืน ดวงดาวในคืนนี้สว่างไสวมากเป็นพิเศษ

สีหน้าของหลี่จุ่นมีความตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งเมื่อเห็นปฏิกิริยาของผู้หญิงคนนี้ เห็นได้ชัดว่านางเป็นคนกัดเขา แต่ตอนนี้กลับดูเศร้าใจ มันหมายความว่าอย่างไร

เขาแอบส่ายหัว แต่เมื่อคิดว่าผู้หญิงคนนี้สุดท้ายก็ยังคงเป็นหญิงและยังค่อนข้างหยิ่งผยองอยู่ไม่น้อย ตอนนี้เขาจึงไม่ได้เอามาใส่ใจ แต่กลับถามด้วยสีหน้าเป็นห่วงเป็นใยแทน

“วันนี้เจ้าไม่เป็นอะไรใช่หรือไม่”

เมื่อโหลวฮวนฮวนได้ยินคำพูดนั้น นางก็หันกลับมามองเขา แววตาของนางเปลี่ยนไปเล็กน้อย และในที่สุดนางก็เปิดปากพูด

“เจ้านี่มันน่าสนใจจริง ๆ เห็นได้ชัดว่าตัวเองก็บาดเจ็บ แต่ตอนนี้กลับมาเป็นห่วงเป็นใยข้า”

หลี่จุ่นยิ้มและส่ายหัว มองดูนางอย่างอ่อนโยนแล้วพูดว่า

“อย่างไรเสียข้าก็เป็นผู้ชาย เจ็บเล็ก ๆ น้อย ๆ แค่นี้ เจ้าไม่ต้องกังวลหรอก”

โหลวฮวนฮวนเหลือบมองเขาและพูดไม่ออกอยู่ครู่หนึ่ง

จริง ๆ แล้วหลังจากที่เกิดเรื่องเมื่อตอนกลางวัน นางก็รู้ตัวว่านางทำเกินไป ในเวลานั้นนางค่อนข้างหุนหันพลันแล่น จึงกัดหลี่จุ่นเข้า แน่นอนว่านางเองก็รู้สึกเสียใจ

แต่ความเย่อหยิ่งในใจทำให้นางกลัวเสียหน้า ในตอนนั้นจึงไม่ได้หันกลับมากล่าวขอโทษ แต่พอจบเรื่อง ยิ่งคิดยิ่งทนไม่ไหว จนใกล้เวลาดึก นางจึงอดไม่ได้ที่จะวิ่งออกมาดู

เมื่อเห็นว่าหมอนี่ดูเหมือนจะไม่เป็นอะไร และกำลังแช่เท้าด้วยสีหน้าสบาย ๆ นางก็แอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก

โหลวฮวนฮวนนั่งอยู่ที่ขอบหน้าต่างอยู่สักพักหนึ่ง และในที่สุดก็กระโดดลงมา นางเดินไปที่ที่นั่งข้างหลี่จุ่นแล้วนั่งลง

“เรื่องนั้น...เมื่อตอนกลางวันข้าขอโทษ ตอนนั้นข้าหุนหันพลันแล่นเกินไป” โหลวฮวนฮวนพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง

จู่ ๆ หลี่จุ่นก็แอบรู้สึกดีใจ แต่ภายนอกยังคงสงบนิ่ง เขาแค่ยิ้ม ส่ายหัว แล้วพูดว่า

“เสี่ยวฮวนฮวนเจ้าจริงจังไปแล้ว ข้าไม่ตำหนิเจ้าเลย ว่ากันว่าตีกันคือสนิทสนมด่ากันคือรัก เจ้ากัดข้าก็แสดงว่าเจ้ามีความรู้สึกที่ลึกซึ้งต่อข้า มีความสุขด้วยซ้ำไป”