องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 349

หลี่จุ่นพิจารณาอย่างละเอียด

ตำแหน่งทางออกนี้อยู่บริเวณประตูเมืองทางเหนือ ตามหลักน่าจะไม่เกิดปัญหา เพราะถือว่าเป็นอุโมงค์ลับ

แทบไม่มีคนรู้

แน่นอน มันก็ไม่แน่นอนเสมอไป และอาจไม่ได้มีแต่เขาที่รู้

อย่างน้อยในปีนั้น ขันทีใหญ่ท่านนั้นก็รู้ชัดเจนมาก แถมหลี่เหวินจวินก็ส่งคนมาตรวจสอบที่นี่ลับ ๆ นานอย่างนี้แล้ว น่าจะหาทางออกได้

“ตอนนี้เวลาอะไรแล้ว” หลี่จุ่นถามเสียงหนัก

โหลวฮวนฮวนตอบ “ตอนที่พวกเรามาประมาณยามซวีสามเค่อ (สองทุ่ม) ระหว่างทางเสียเวลาครึ่งชั่วยาม ตอนนี้น่าจะยามไห้หนึ่งเค่อ (สามทุ่ม) แล้ว ”

หรือก็คือ ตอนนี้หลี่เหวินจวินน่าจะรู้ตัวแล้ว!

เวลาไม่คอยท่า!

แต่ถ้าทางออกมีกับดัก พวกเขาต้องตายแน่ ดังนั้นต้องรอให้คนตรวจสอบเส้นทางกลับมาก่อน!

หลี่จุ่นเอ่ย “ต้องให้คนที่ตรวจสอบเส้นทางกลับมาก่อน!”

พอทุกคนได้ฟัง สีหน้าก็เปลี่ยนไปเล็กน้อยทันที

เจียงเยว่ฉานเอ่ย “แต่จะรอนาน ๆ อยู่ที่นี่ เราจะมีอันตรายมากเป็นเท่าตัวนะ อุโมงค์ลับนั่น ฮวนฮวนเล่าให้ข้าฟังแล้ว น่าจะไม่มีปัญหา”

หลี่จุ่นเอ่ยเสียงหนัก “รอก่อนดีกว่า รออีกหนึ่งเค่อ ถ้าหนึ่งเค่อแล้วพวกเขายังไม่กลับมา พวกเราค่อยแบ่งเป็นสองกลุ่ม เจ้ากับฮวนฮวนฝีมือค่อนข้างดี เช่นนั้นก็รบกวนให้พวกเจ้านำหน้า ถ้าเจออันตรายอะไรพวกเจ้ายังจะพอรับมือได้!”

เจียงเยว่ฉานคิดแล้วจึงว่า “ได้ อย่างนั้นก็รออยู่ที่นี่เถอะ”

ทุกคนจึงข้ามสะพานแขวนโซ่เหล็ก และพักผ่อนเตรียมตัวอยู่ตรงประตูหินสามทาง

ตามข้อเท็จจริง ในบรรดาพวกเขามีแต่หลี่จุ่นกับอวี้เซียงที่เป็นไก่อ่อน มีแต่พวกเขาที่ไม่เป็นวรยุทธ์ ต่อให้เป็นคนที่อ่อนแอที่สุดในสมาคมเทียนตี้ก็ยังสามารถจัดการพวกเขาสองคนด้วยมือเดียวได้

ถ้าทิ้งพวกเขาสองคน ถึงคนพวกนี้จะเจอกับทหารรักษาพระองค์ก็สามารถฝ่าออกไปได้ง่าย ๆ

โดยเฉพาะเจียงเยว่ฉานกับโหลวฮวนฮวน พวกนางวิชาตัวเบาล้ำเลิศ แทบจะไปมาไร้ร่องรอย หนีออกจากหมู่กองทัพหมื่นคนได้อย่างรวดเร็ว

หนึ่งเค่อผ่านไปแล้ว

อวี้เซียงสีหน้าปั้นยาก เอ่ยเสียงหนัก “ดูท่า กว่าครึ่งคงเกิดเรื่องแล้ว...”

สีหน้าหลี่จุ่นปั้นยากมากกว่า คิดไม่ถึงว่าในเวลาสำคัญ ทางหนีที่เขาคิดว่าปลอดภัยมากกลับเกิดเรื่องไม่คาดฝัน

เจียงเยว่ฉานพูดขึ้นทันที “ฮวนฮวน ไป พวกเราไปก่อน!”

โหลวฮวนฮวนลุกขึ้นยืน มองหลี่จุ่นทีหนึ่ง จากนั้นก็ตามเจียงเยว่ฉานไป

หลี่จุ่นถอนหายใจ มองเสิ่นจิงหงและอวี้เซียง ก่อนจะพูดว่า

“พวกเราก็ไปกันเถอะ ไม่ว่าข้างหน้าจะเป็นยังไง พวกเราก็มีแต่หนทางนี้แล้ว”