องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 357

พอได้ยินถ้อยคำของเสิ่นคั่ว หลี่จุ่นก็หัวเราะขึ้นมา กลับไปนั่งบนหญ้าแล้วพูดว่า “ก็พอได้นะ อย่างน้อยก็ยังมีชีวิตอยู่ ไม่มีอะไรดีไปกว่าการมีชีวิตอีกแล้ว”

เสิ่นคั่วแววตาเปลี่ยนเล็กน้อย คล้ายนึกไม่ถึง “ท่าทีของเจ้าช่างทำให้คนประหลาดใจ”

“ปกติ เพราะที่ข้าคิดในตอนแรกคือต้องตาย แต่คิดไม่ถึงว่ายังรอดมาได้ พอผลลัพธ์ของเรื่องราวห่างจากที่ตัวเองคิด ก็มักมีความประหลาดใจเหนือความคาดหมาย”

หลี่จุ่นยิ้มพูด พูดอย่างไม่สะทกสะท้านเล็กน้อย

เสิ่นคั่วยังคงยืนเอามือไพล่หลังเหมือนเดิม พยักหน้าช้า ๆ เหมือนจะเห็นด้วย จากนั้นก็พูดว่า “เจ้าเกือบออกจากเมืองได้แล้ว ทำให้ข้าแปลกใจมากเหมือนกัน”

หลี่จุ่นถาม “หลี่เหวินจวินสังเกตรู้ถึงแผนการของข้าล่วงหน้าละสิ”

ไม่อย่างนั้นหลี่เหวินจวินจะไม่พาคนมาที่อุทยานหลวงเร็วอย่างนี้

เสิ่นคั่วพยักหน้าไม่แสดงท่าที เอ่ย “ถึงองค์หญิงใหญ่จะไม่รู้แผนการของเจ้า ถ้าเจ้าออกไปจากที่นั่น ก็มีแต่ต้องตายสถานเดียว”

“เฮ้อ เหมือนอย่างที่คิดเลย หลี่เจิ้งรู้ที่นั่นสินะ ข้ายังนึกว่าหลี่เหวินจวินไม่ได้บอกเขาเสียอีก ที่แท้ก็บอกแต่หลี่เจิ้งไม่ได้ใส่ใจเอง”

หลี่จุ่นถอนหายใจทีหนึ่ง ในใจไม่รู้สึกว่าตัวเองเหนือกว่า

ดังคาด คนที่ทะลุมิติมาจากปัจจุบันแล้วดูถูกคนโบราณจะมีโอกาสถูกหลอกมาก

เสิ่นคั่วคิดแล้วส่ายหน้าพูด “ไม่ เจ้าผิดแล้ว ก่อนหน้านี้ฝ่าบาทมิทรงรู้ องค์หญิงใหญ่ก็ไม่ได้บอกฝ่าบาทจริง ๆ”

“แล้วท่านรู้ได้ยังไง!” หลี่จุ่นถลึงตาตกใจ

สายตาเย็นชาชั่วพริบตา พอนึกถึงคำว่า ‘ต้องตายแน่’ ก็เอ่ยเสียงหนักทันที “หรือว่าเจ้าเป็นคนวางแผนเรื่องทั้งหมดนี้”

เสิ่นคั่วมองเขาด้วยใบหน้าไร้อารมณ์ ตอบชืด “ถ้าข้าจะเล่นงานเจ้า ทำไมต้องวุ่นวายอย่างนั้นด้วย ถวายฎีการ้องเรียนเจ้าต่อฝ่าบาทเลยไม่ง่ายหรือ”

หลี่จุ่นเกาศีรษะ หัวเราะอย่างไร้เดียงสา “ที่ท่านพูดมาก็เหมือนจะมีเหตุผลเหมือนกัน แล้วท่านรู้ได้ยังไง”

เสิ่นคั่วไม่ตอบ แต่ถามว่า “เจ้าเลี้ยงสมาคมเทียนตี้เอาไว้ใช่ไหม เจ้าคือเฉินเจิ้นหนาน”

หลี่จุ่นมองเขา “ข้าชื่อหลี่จุ่น เฉินจิ้นหนานอะไร”

“ช่างเถอะ”

เสิ่นคั่วคล้ายไม่อยากพูดเรื่องนี้มาก แต่ถามต่อ “งั้นเจ้ารู้หรือไม่ว่าผู้หญิงที่อยู่ข้างตัวเจ้าพวกนั้นเป็นใครมาจากไหน”

“ท่านหมายถึงลูกสาวของอัครมหาเสนาบดีหวังหรือว่าลูกสาวของเหยียนอ๋องผู้เฒ่าเล่า พวกนางงามหยาดเยิ้ม” หลี่จุ่นตอบ

เสิ่นคั่วไม่สนใจการทำไขสือของเขา พูดด้วยน้ำเสียงจริงจังเล็กน้อย “พวกนางคือคนของลัทธิเทียนซาน เจ้ารู้จักลัทธิเทียนซานหรือไม่”

“ลัทธิเทียนซาน”

หลี่จุ่นเริ่มจริงจัง ดูท่าเขาคงไม่ต้องปกปิดให้เสี่ยวฮวนฮวนแล้ว คล้ายว่าเสิ่นคั่วรู้ชัดเจนหมด “ไม่เคยได้ยิน”

เขาไม่เคยได้ยินจริง ๆ นี่!