องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 386

จี้จงชิงเข้าใจขึ้นมาในทันใด พร้อมทั้งอึ้งอยู่ในใจ

เขาไม่ได้มีความคิดที่จะทำให้กองทัพศัตรูสับสน และยื้อเวลากองทัพศัตรูเลย ทว่าราวกับหลี่จุ่นคิดแผนเอาไว้ตั้งนานแล้ว!

ช่างน่าเหลือเชื่อจริงๆ!

เป็นอย่างที่คิดเอาไว้ ให้หลี่จุ่นขึ้นเหนือเป็นการเลือกที่ฉลาด!

อยู่ในราชสำนัก เขาจี้จงชิงสามารถใช้กลยุทธและนโยบายมาทำให้แคว้นศัตรูยำเกรงได้ แต่ในด้านรายละเอียดกลยุทธเรื่องทหาร กลับไม่ค่อยโดดเด่นนัก!

เนื่องจากเขาไม่เคยนำกองทัพมาก่อน!

แต่กับหลี่จุ่นที่ไม่เคยนำกองทัพมาก่อนเหมือนกับเขา กลับคุ้นเคยกับสถานการณ์ในการทำสงคราม ช่างสุดยอดไปเลยจริงๆ!

“ได้!”

หลังจี้จงชิงอึ้ง ก็ยิ้มร่า ก่อนจะรีบให้คนแพร่คำสั่งผ่านนกพิราบสื่อสาร ใช้นกพิราบบินไปทางตะวันตกเพียงแค่สองวันก็ถึงมือเหยียบอ๋องแล้ว

จากนั้นจี้จงชิงก็มองหลี่จุ่น ใบหน้าเต็มไปด้วยความชื่นชม ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า “ท่านอ๋องสมแล้วที่เป็นท่านอ๋อง สามารถแบกรับความรับผิดชอบอันใหญ่หลวงไว้ได้อย่างที่คิดจริงๆ”

หลี่จุ่นเบ้ปาก

จี้จงชิงไม่มีกะจิตกะใจกับเรื่องทางทหาร ฉะนั้นจึงไม่คล่องแคล่วกับสถานการณ์เรื่องทหารเท่าไรนัก ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่ได้ “ฉายแววต่อหน้าผู้คน” หรอก

ด้วยสมองของจี้จงชิง เกรงว่าถ้าเล่นขึ้นมาจริงๆ กองทัพศัตรูได้ปวดหัวเป็นแน่

เพียงแต่ตัวของจี้จงชิงมีความสามารถนี้อยู่แล้ว แต่เหตุใดกับเรื่องสถานการณ์ทางทหารถึงไม่คล่องแคล่วเท่าตนกัน?

เขาเป็นแม่ทัพไม่ใช่หรือ?

กลยุทธ์ของแม่ทัพเห็นได้ชัดว่าไม่สู้เขา แล้วจะนำทัพทำศึกได้อย่างไร?

นี่ไม่ใช่กำลังล้อเล่นกันหรอกหรือ?

หลี่จุ่นรีบเอ่ยว่า “ท่านอัครมหาเสนาบดีใส่ใจเรื่องการทำศึกให้มากหน่อยเถิด หากไปพื้นที่ทางเหนือ หากท่านอัครมหาเสนาบดีไม่มีหมื่นกลยุทธ์ เช่นนั้นเรื่องการทำศึกก็อันตรายแล้ว”

ใครจะรู้ได้เลย จี้จงชิงพลันถามกลับว่า “ใครบอกท่านกัน ว่าที่ข้าขึ้นเหนือเพราะไปนำทหารทำศึก?”

“ท่านอัครมหาเสนาบดีบอกว่าท่านอัครมหาเสนาบดีเป็นผู้นำทหารมิใช่หรือ?” ใบหน้าของหลี่จุ่นเต็มไปด้วยไม่เข้าใจ

“ถูกต้อง ข้าเคยพูด แต่ข้าเองก็บอกแต่เพียงว่าขึ้นเหนือ ไม่ได้บอกว่าชายแดนทางตอนเหนือหรือพื้นที่ทางเหนือนี่ ข้ามีหน้าที่รับผิดชอบแค่นำทัพใหญ่ไปชายแดนทางตอนเหนือเท่านั้น ที่เหลือก็ไม่เกี่ยวกับข้าแล้ว” จี้จงชิงเอ่ยขึ้นชืดๆ

ใบหน้าของหลี่จุ่นเต็มไปด้วยตวามตะลึงลานในทันใด มองเขาอย่างเหลือเชื่อ ก่อนจะเอ่ยถามขึ้นว่า

“เช่นนั้นแม่ทัพที่ควบคุมสถานการณ์โดยรวมของชายแดนทางตอนเหนือคือผู้ใดกัน?”

จี้จงชิงส่ายหน้า “ครั้งนี้ชายแดนทางตอนเหนือไม่มีแม่ทัพ ไม่มีใครไปเป็นแม่ทัพได้ ในเมื่อท่านอ๋องก็มีความสามารถถึงเพียงนี้แล้ว หากศัตรูตัวฉกาจอยู่ตรงหน้า ก็ขอท่านอ๋องอย่าหลบซ่อน ข้าหวังว่าท่านอ๋องจะกลายเป็นผู้บัญชาการคนใหม่ของชายแดนทางตอนเหนือได้!”

ให้ตายเถอะแม่มัน!

สมองของหลี่จุ่นมีเสียงหึ่งๆ ดังขึ้น!