องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 409

จี้จงชิงรู้ว่าควรทำอย่างไร เขาจดจ่ออยู่กับการเล่นหมากรุกกับหลี่จุ่น อยากจะเอาชนะเขาสักตาแล้วค่อยไป เพียงแต่น่าเสียดายสุดท้ายต้องสะดุ้งด้วยเบี้ย “รถม้า” ของหลี่จุ่น

“ม้า” กับ “รถ” ประกอบกัน กลายเป็นรถม้า แล่นไปที่ไหนก็ได้ เลี้ยวตรงไหนก็ได้ และยังสามารถกินหมากสองตัวที่อยู่ติดกันของอีกฝ่ายได้อีกด้วย...

จี้จงชิงโกรธจนหน้าคล้ำดำเขียว โยนหมากทิ้งได้ก็เดินออกไปเลย

“ฮ่าๆ ภายใต้กฎของข้า ข้าก็คือผู้ที่ไร้เทียมทาน!”

เมื่อเห็นจี้จงชิงโกรธจนเดินออกไป ในใจหลี่จุ่นก็พอใจเป็นอย่างมาก ไม่คิดเลยสักนิดว่าที่เขาทำเช่นนี้จะเป็นการโกง

วันต่อมา พอเช้าตรู่อาหยวนก็เดินเข้ามาในกระโจมของเขา แล้วเอ่ยขึ้นว่า

“ท่านอ๋องเจ้าคะ ข้าติดต่อกับคนของลัทธิเทียนซานท่านนั้นได้แล้วเจ้าค่ะ”

นัยน์ตาหลี่จุ่นเป็นประกาย เขาเอ่ยขึ้นว่า “เยี่ยมไปเลย! เขามีข้อเสนออะไรหรือไม่?”

อาหยวนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า “เขาอยากดื่มเหล้าเจ้าค่ะ...และต้องเป็นสุราหลงไถ ที่นี่ไม่มีสุราหลงไถ ฉะนั้นตอนนี้ข้าเลยยังไม่ได้รับปากเขาไป”

แม้คืนนั้นนางจะได้ยินหลี่จุ่นเคยบอกกับหลินชิงว่า จะมีสุราหลงไถส่งขึ้นมาชุดหนึ่ง แต่ว่าตอนนี้ยังไร้วี่แวว ด้วยเหตุนี้จึงไม่กล้ารีบรับปาก

หลี่จุ่นหัวเราะพลางเอ่ยขึ้นมาในทันใด “เรื่องนี้ว่าง่าย เพียงแค่เขารับปากว่าจะทำเรื่องให้ สิ่งที่ข้าผู้แซ่หลี่ไม่ขาดเป็นที่สุดก็คือเงินกับเหล้า!”

อาหยวนรีบเอ่ยขึ้นว่า “แต่ว่าตอนนี้พวกเราไม่มีสุรานี่เจ้าคะ”

หลี่จุ่นเอ่ย “เหล้าที่ให้ไท่ฟู่ช่วยส่งมาน่าจะถึงแล้ว”

แม้ชายชรานั่นจะไม่ได้เต็มใจเท่าไร แต่ก็คงไม่ขวางตัวเขาจริงๆ น่าจะส่งมา เมื่อคำนวณเวลาดูแล้วก็น่าจะใกล้แล้ว

ถึงอย่างไรหม้อปั้นดินเผาที่สั่งทำขึ้นมาเป็นพิเศษ สิ่งที่จะนำมาทำเป็นระเบิดมือนั่นต้องใช้เวลาเล็กน้อย หลังจากนั้นเมื่อส่งมาถึงที่นี่แล้ว แม้รีบส่งมาเร็วที่สุดแล้วอย่างน้อยก็ต้องสามวัน

รีบร้อนไม่ได้

“เจ้าค่ะ เช่นนั้นคืนนี้ข้าจะไปตอบกลับเขา ท่านอ๋องอยากให้เขาทำสิ่งใดหรือเจ้าคะ? ข้าจะได้รวดบอกเขาทีเดียวเลย” อาหยวนพยักหน้า

หลี่จุ่นส่ายหน้า ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า “ให้เขาพร้อมเตรียมรับคำสั่งอยู่ตลอดเวลา ถึงเวลานั้นข้าจะให้เขาลงมือ”

หลี่จุ่นกำลังเตรียมตัวสองด้าน

หากช่วงชิงอำนาจทหารมาด้วยวิธีปกติไม่ได้ เช่นนั้นเขาก็ต้องใช้ไม้แข็ง กำจัดพวกหลินชิงทั้งสามคนไปซะเลย!

ถึงเวลานั้นชายแดนทางตอนเหนือก็จะขาดผู้นำ ตัวเขาก็จะเอาพระราชโองการออกมารับคุมอำนาจทหารต่อ ใช้วิธีที่รุนแรงและไร้ความปรานีมาปราบปรามทั้งกองทัพด้วยความรวดเร็ว ที่ควรฆ่าก็ฆ่า ที่ควรขังก็ขัง เขาไม่เชื่อว่าจะไม่มีวิธีที่จะทำให้คุมชายแดนทางตอนเหนือได้ภายในระยะเวลาอันสั้น!

เพียงแต่ นี่เป็นกลยุทธ์ลำดับถัดถัดไป ผลที่ตามมาร้ายแรงเกินไป หลี่จุ่นหวังว่าจะไม่ต้องใช้

“เจ้าค่ะ!” อาหยวนพยักหน้า จากนั้นก็ออกไป

เวลาค่อยๆ ล่วงเลยไป หลี่จุ่นมาถึงยังกองทัพ เพียงแค่ชั่วพริบตาเดียวกผ่านไปเจ็ดวันแล้ว!