องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 467

แต่ทว่า !

หลี่จุ่นหัวเราะเยาะและพูดออกมาอย่างมั่นใจ : “อัครมหาเสนาบดีจี้กังวลเกินไปแล้ว สำหรับข้าไม่มีคำว่าผิดพลาด !”

“ดี !”

จี้จงชิงพูดขึ้นอย่างจริงจัง : “ถ้าเช่นนั้น ตอนนี้ข้าจะเล่าสถานการณ์ของแคว้นเฟิงเฉวี่ยนให้ท่านฟังโดยละเอียด”

“เชิญอัครมหาเสนาบดีจี้ !” หลี่จุ่นพยักหน้า

“แม่ทัพของแคว้นเฟิงเฉวี่ยนที่ยกทัพลงใต้โจมตีแคว้นหลางในครั้งนี้คือฮูเถี่ยถู สมญานามนักรบอันดับหนึ่งของแดนเหนือ เขาผู้นี้กล้าหาญและเก่งกาจในการรบ เป็นผู้นำทัพมานานหลายทศวรรษ ท่องไปทั่วแดนเหนือ น้อยคนนักที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของเขาได้ การโจมตีแคว้นหลางในครั้งนี้ บีบบังคับให้แคว้นหลางต้องถอยร่นอย่างต่อเนื่อง ซึ่งนี่ก็พอจะทำให้เห็นความสามารถในการนำทัพที่ไม่เป็นรองใครของคนผู้นี้”

“ทัพใหญ่ของแคว้นเฟิงเฉวี่ยนที่ยกทัพลงใต้ในครั้งนี้ มีทหารทั้งสิ้นหนึ่งแสนสามหมื่นนาย สู้รบกับแคว้นหลางย่อมมีผู้บาดเจ็บล้มตายไปมาก แต่อย่างน้อยก็ยังเหลืออีกแปดหมื่นนาย แต่ทัพใหญ่ของแคว้นเฟิงเฉวี่ยนมีกำลังทั้งสิ้นสองแสนนาย นั่นหมายความว่า ตอนนี้เมืองหลวงของแคว้นเฟิงเฉวี่ยน มีกำลังทหารเจ็ดหมื่นนายที่เฝ้าป้องกันเมืองหลวงอยู่......”

จี้จงชิงแจ้งอย่างตั้งใจ หลี่จุ่นเพ่งสายตาเล็กน้อย และพยักหน้า

“จากรายงานลับที่ไท่ฟูส่งมา โจวชิงแม่ทัพใหญ่แคว้นฉู่ นำทัพเข้าโจมตีด่านเฟิงเป่ยแล้ว แม้อาจถูกกำลังเสริมจากทางเหนือแสนนายที่ชายแดนตะวันตกบังคับให้ต้องล่าถอย แต่ครั้งนี้โจวชิงนำกำลังทหารหนึ่งแสนห้าหมื่นนาย หากแคว้นเยี่ยนและแคว้นเฟิงเฉวี่ยนเริ่มโจมตีชายแดนทางตอนเหนือ โจวชิงก็อาจจะโจมตีด่านเฟิงเป่ยอีกครั้ง......”

“จากการตรวจสอบกองทัพแคว้นเยี่ยนของหน่วยสอดแนม มีประมาณหนึ่งแสนห้าหมื่นถึงสองแสนนาย อาจเป็นแคว้นที่ส่งกำลังมามากที่สุดในครั้งนี้......

“ถึงตอนนั้นเกรงว่ากองทัพแคว้นจ้าวที่อยู่อีกฝั่งของแม่น้ำต้าเฉินก็จะข้ามฟากมาด้วย เพื่อสกัดกั้นทัพเสริมของเจิ้นเป่ยอ๋องที่จะมายังชายแดนทางตอนเหนือ กำลังทหารแสนนายของทั้งชายแดนทางตอนเหนือ ก็จะโดดเดี่ยวไร้ซึ่งความช่วยเหลือ !”

จี้จงชิงวิเคราะห์ออกมาในคราวเดียว

หลี่จุ่นพยักหน้า เข้าใจทุกอย่างโดยประมาณแล้ว

“ท่านพิจารณาสิ่งเหล่านี้ทั้งหมดแล้วสินะ ?”

จี้จงชิงถามอย่างจริงจัง และจ้องหลี่จุ่นตาเขม็ง

เขาคิดว่าการที่หลี่จุ่นจะโจมตีเมืองหลวงของแคว้นเฟิงเฉวี่ยน เป็นเพราะเลือดร้อนชั่วขณะ

คงปฏิเสธไม่ได้ว่าการกระทำเช่นนี้ ช่างน่าตกตะลึงจริง ๆ !

ทันทีที่โจมตีเมืองหลวงของแคว้นเฟิงเฉวี่ยน แน่นอนว่าฮูเถี่ยถูที่ยกทัพลงใต้ จะต้องยกทัพกลับไปป้องกันอย่างไม่ลังเล นี่ต้องเป็นการต่อสู้ครั้งยิ่งใหญ่ ที่ทำให้ศัตรูต้องรู้สึกประหลาดใจอย่างแน่นอน และทำให้ใต้หล้าต้องตกตะลึง !

แต่ผลลัพธ์น่ากลัวเป็นอย่างยิ่ง !

ทันทีที่เกิดข้อผิดพลาด ถึงตอนนั้นชายแดนทางตอนเหนือก็จะตกอยู่ในสถานการณ์การรบที่ดุเดือดอย่างสมบูรณ์ หากไม่อาจป้องกันไว้ได้ ราชวงศ์อู่ก็ต้องตกอยู่ในอันตราย !

จี้จงชิงเกรงว่าหลี่จุ่นไม่ได้คำนึงถึงเรื่องนี้ ด้วยเหตุนี้จึงต้องพูดขึ้นมา

แต่ทว่า !

หลี่จุ่นกลับมีสีหน้าที่สงบนิ่ง เพียงหัวเราะเบา ๆ แล้วพูดว่า :

“มิเช่นนั้น อัครมหาเสนาบดีจี้คิดว่าก่อนที่ข้าจะมาชายแดนทางตอนเหนือ เตรียมพร้อมมากมายขนาดนั้น นำธนูและพลุจุดให้สัญญาณมามากมายขนาดนั้นทำไมกันล่ะ”