องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 523

เมืองหลวง!

สวนดอกไม้หลังวัง

ท้องฟ้าปลอดโปร่ง

หลี่เจิ้งยืนอยู่ข้างบ่อน้ำ หวังเหลียนยืนถือกล่องอาหารปลาอยู่ข้าง ๆ หลี่เจิ้งหยิบอาหารปลาบางส่วนออกมาแล้วโยนไปในบ่อตามอำเภอใจ ให้ปลาหลากหลายสีสันที่อยู่ในบ่อชิงกัน

หลี่เจิ้งมองจนพระพักตร์มังกรดีใจ

“หวังเหลียน นี่จะครีษมายัน¹ แล้วใช่หรือไม่?” หลี่เจิ้งพลางลวดถามขึ้นมาด้วย

หวังเหลียนรีบเอ่ยขึ้นว่า “ฝ่าบาท ตอนนี้เป็นวันที่ยี่สิบเดือนห้าแล้ว ยังอีกสิบกว่าวัน ก็จะเป็นวันครีษมายันแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

“ครีษมายันดียิ่งนัก เมื่อถึงวันครีษมายันแม่น้ำต้าเฉินก็จะขึ้นแล้ว” หลี่เจิ้งเอ่ยขึ้นราวกับยกภูเขาออกจากอก

“ฝ่าบาท ไท่ฟู่ขอเข้าเฝ้าพ่ะย่ะค่ะ”

ขันทีน้อยผู้หนึ่งเหยียบย่างเข้ามาก้าวเล็ก ๆ หลังก้มหน้าก้าวเข้ามาในสวนหลังวังแล้วก็รายงาน

ไท่ฟู่?

ใบหน้าของหลี่เจิ้งเต็มไปด้วยความปลื้มปีติในทันใด ก่อนจะรีบเดินไปที่ศาลาข้าง ๆ แล้วเอ่ยขึ้นว่า

“รีบให้ไท่ฟู่เข้ามา!”

ถึงเวลาที่ข่าวจากพื้นที่ทางเหนือจะมาแล้ว

จี้จงชิงกับหลี่จุ่นทั้งสองคนโจมตีเมืองหลวงของแคว้นเฟิงเฉวี่ยนไม่รู้ว่าผลลัพธ์เป็นอย่างไร สองวันนี้หลี่เจิ้งรอข่าวนี้อยู่ตลอด

สองมือของไท่ฟู่ซุกอยู่ในแขนเสื้อ เดินเข้ามาในสวนหลังวังอย่างมั่นคง คารวะหลี่เจิ้งด้วยใบหน้าที่ไร้อารมณ์เล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า

“กระหม่อมขอถวายบังคมฝ่าบาท!”

“ไท่ฟู่ไม่ต้องมากพิธี รีบมานั่งกับข้าเถิด” หลี่เจิ้งหัวเราะฮ่า ๆ ก่อนจะรีบให้หวังเหลียนกวาดที่นั่งให้เสิ่นคั่ว

เสิ่นคั่วเองก็ไม่เกรงใจ เดินเข้าไปในศาลา หย่อนก้นนั่งลงตรงหน้าหลี่เจิ้ง จากนั้นก็หยิบผลไม้ที่อยู่บนโต๊ะขึ้นมากินอย่างไม่เกรงใจ

เดิมทีหลี่เจิ้งรอให้เสิ่นคั่วรายงานข่าวอยู่ แต่นานสองนานแล้วก็ไม่เห็นเสิ่นคั่วเอ่ยปาก เจ้าหมอนี่สนใจแต่จะกินผลไม้ ราวกับทิ้งเขาเอาไว้อีกทาง

หลี่เจิ้งกัดฟัน แอบด่าตาเฒ่าไปทีหนึ่ง ทว่ากลับเอ่ยถามขึ้นด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม “ไท่ฟู่ นี่มีข่าวมาจากพื้นที่ทางเหนือหรือยัง?”

เสิ่นคั่วพยักหน้า ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า “มาแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

จากนั้นทว่ากลับไม่พูดอะไรต่อ กำลังกินอย่างเอร็ดอร่อย

หลี่เจิ้งเขม่นหางตา ก่อนจะลอบถอนหายใจเฮือกหนึ่ง แล้วค่อย ๆ เอ่ยว่า “ไท่ฟู่ ข้าคิดไปคิดมา หกพันตำลึงนั่น ข้าจะจ่ายให้เจ้า”

“ขอบพระทัยฝ่าบาท! ฝ่าบาทช่างเป็นผู้ทรงปรีชาญาณ!” เสิ่นคั่วรีบลุกขึ้นถวายบังคมด้วยความตื่นเต้น

ฝ่าบาทช่างเป็นจักรพรรดิที่เยี่ยมยอดจริง ๆ!

ในใจหลี่เจิ้งอาลัยอาวรณ์อย่างที่สุด แต่ตาเฒ่านี่คุมหน่วยข่าวลับอยู่ ข่าวสำคัญล้วนอยู่ในมือของเขาทั้งสิ้น ระยะนี้เป็นเพราะเรื่องเงินนั่นจึงไม่พอใจเขา หลี่เจิ้งสุดจะทนอยู่เล็กน้อยแล้วจริง ๆ!