องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 525

สองสามวันนี้ค่อนข้างจะว่าง หลี่จุ่นจึงเรียกเจ้าอ้วนหลิวมา พร้อมทั้งอาหยวน เตรียมตัวไปกินมื้อดี ๆ ที่โรงเตี๊ยมหมิงเยว่อีกครั้ง

จู่ ๆ ก็นึกถึงทัวทัวขึ้นมา จึงให้องครักษ์ข้างกายไปพานางมาด้วยกัน

ไม่รู้ว่าด้วยเหตุใดผู้หญิงคนนี้จึงจะมาที่นี่ให้ได้ แต่ก็คงต้องมีแผนบางอย่างเป็นแน่ หลี่จุ่นให้โอกาสนางได้ทำแผนของนางให้เป็นจริง

ถึงอย่างไรมีคนตามอยู่ ผู้หญิงคนนี้ก็ก่อเรื่องใด ๆ ไม่ได้

เมื่อเห็นว่าทัวทัวเองก็ถูกพาตัวมาเช่นกัน อาหยวนก็บุ้ยปากเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าไม่พอใจอยู่นิดหน่อย แต่อารมณ์ส่วนนี้ถูกนางซ่อนเอาไว้เป็นอย่างดี

แต่เมื่อเจ้าอ้วนหลิวเห็นทัวทัว ทั้งตัวคนต่างอึ้งไปเลย ก่อนจะรีบเอ่ยถามเสียงด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

“พี่จุ่น คนนี้คือใครหรือ?”

หลี่จุ่นหัวเราะพลางเอ่ยขึ้นว่า “อยากรู้จักหรือ? เจ้าก็ถามเอาเองสิ”

เจ้าอ้วนหลิวทำทีท่าไม่สบอารมณ์ขึ้นมาในทันใด

ได้เสียที่ไหนกัน?!

ในใจของเขามีเพียงเมี่ยวอวี้เพียงผู้เดียวเท่านั้น

ผู้หญิงคนอื่นเขาคร้านจะชายตามอง

แต่ว่าผู้หญิงคนนี้หน้าตางดงามยิ่งนัก เกือบจะเทียบเมี่ยวอวี้ของตนได้แล้ว

แต่ว่า!

รูปร่างสูงยิ่งนัก!

ต้องมีเจ็ดฉื่อ¹ กว่า ๆ เป็นแน่!

“ขอบคุณท่านจอมทัพที่พาข้าน้อยออกมาเปิดหูเปิดตา”

บนใบหน้าของทัวทัวแฝงไปด้วยรอยยิ้มอันหวานเยิ้ม ในแววตาเต็มไปด้วยความปลื้มปีติ

หลี่จุ่นเอ่ยว่า “นี่เป็นเกียรติของข้ายิ่งนัก ไม่ต้องเกรงใจหรอก”

ทัวทัวยิ้มเริงร่าขึ้นมาในทันใด ยิ้มดีใจสุด ๆ

ภายใต้การคุ้มครองของเหล่าองครักษ์ พวกเขาเข้าไปในเมืองและขึ้นไปยังโรงเตี๊ยมหมิงเยว่

ผู้ดูแลของโรงเตี๊ยมหมิงเยว่แห่งนั้นเห็นพวกหลี่จุ่นสามคน ก็รีบมาทักทายด้วยตนเอง

“ท่านจอมทัพมาร้านเล็ก ๆ ได้ ช่างเป็นเกียรติของร้านเล็ก ๆ ยิ่งนัก มื้อในคืนนี้ข้าน้อยขอเลี้ยงเอง ท่านจอมทัพกับท่านอื่น ๆ อยากกินอะไรหรือ เชิญเอ่ยมาเถิด!” ผู้ดูแลคนนั้นรู้งานเป็นอย่างมาก เอ่ยปากพลางยิ้มร่า

“เยี่ยม!”

หลี่จุ่นเองก็ไม่เกรงใจ แต่เขาเองจะไปเอาผลประโยชน์จากคนอื่นมาฟรี ๆ ไม่ได้ จึงเอ่ยว่า “ขอบคุณผู้ดูแลมาก ๆ แต่ว่าข้าในฐานะผู้บัญชาการ จะกินเปล่า ๆ ไม่ได้ ข้าจะมอบเหล้าให้ผู้ดูแลไหหนึ่งก็แล้วกัน”

“ไม่กล้า ๆ!”

ผู้ดูแลรีบปฏิเสธทันควัน จะเอาของของท่านจอมทัพได้อย่างไร?

ท่านจอมทัพนำกองทัพพิทักษ์ชายแดนทางตอนเหนือ ได้รับการสนับสนุนของผู้คน ยิ่งเป็นผู้ที่สวรรค์บัญชา หากแพร่ออกไปว่าท่านจอมทัพเคยมากินข้าวที่นี่ ไม่รู้ว่าจะมีคนมากน้อยเพียงใดมาชิงกันเปื้อนกลิ่นอายบัญชาสวรรค์ของท่านจอมทัพ

ทว่าเมื่อได้ยินเจ้าอ้วนหลิวก็เอ่ยขึ้นอย่างหยอกล้อ “ผู้ดูแล ถามก่อนว่าเหล้านี้คือเหล้าอะไรแล้วค่อยปฏิเสธก็ยังไม่สายนะ”

ใบหน้าของอาหยวนเองก็เต็มไปด้วยรอยยิ้ม

มีเพียงทัวทัวที่ไม่เข้าใจเหตุและผลอยู่เล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยถามขึ้นว่า “เหล้าอะไรหรือ?”

เจ้าอ้วนหลิวมองหลี่จุ่นทีหนึ่ง ใบหน้าเต็มไปด้วยความพอใจ ก่อนจะยิ้มแล้วเอ่ยขึ้นว่า “แน่นอนว่าเป็นสุราหลงไถน่ะสิ ไม่อย่างนั้นพี่จุ่นของข้าจะเอาออกมาหรือ?”