องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 542

“ถูกต้องแล้ว ข้าต่างหากที่เป็นจอมทัพ”

หลี่จุ่นพยักหน้าช้าๆ และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “แต่ช่างน่าเสียดายจริงๆ ใครใช้ให้ท่านอัครมหาเสนาบดีจี้มีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วใต้หล้า ทุกสิ่งอย่างที่เกิดขึ้นในชายแดนทางตอนเหนือ ไม่ว่าจะเป็นแคว้นเฟิงเฉวี่ยนหรือซือหม่าชิงอวิ๋นล้วนเป็นความผิดท่านทั้งสิ้น”

“เป็นไปไม่ได้”

จี้จงชิงลุกลี้ลุกลนขึ้นมาทันที ใบหน้าแก่มีสีหน้าไม่สู้ดีเล็กน้อย

เป็นไปได้อย่างไรกัน

มันเกี่ยวอะไรกับตน

ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นฝีมือของไอ้เด็กนี่

หลี่จุ่นหัวเราะเยาะ แล้วพูดว่า “ท่านอัครมหาเสนาบดีจี้ไม่แปลกใจหรือว่าผู้ใดบอกข้ามา”

ใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยย่นของจี้จงชิงตกตะลึงในทันใด

ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าทัวทัวเป็นคนบอกแน่ๆ

อีกอย่าง เมื่อพิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้วก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ

ไม่ว่าหลี่จุ่นจะกระทำการอันยิ่งใหญ่เพียงใด แต่ในสายตาคนอื่น เขาจี้จงชิงคือคนที่คอยวางแผนอยู่เบื้องหลัง

กระนั้น ไม่ว่าจะโจมตีเมืองหลวงของแคว้นเฟิงเฉวี่ยนหรือทำให้ซือหม่าชิงอวิ๋นเสียเปรียบอย่างหนัก ทั้งหมดทั้งมวลล้วนเป็นฝีมือของเขาจี้จงชิง ไม่ใช่หลี่จุ่นผู้เป็นนาย

เขาคือแพะรับบาปแทนหลี่จุ่น

ช่างน่ารังเกียจสิ้นดี

สีหน้าของจี้จงชิงดูแย่ลงมาก

เมื่อหลี่จุ่นเห็นภาพตรงหน้าก็หัวเราะออกมาดังๆ ทันทีโดยไม่กลบเกลือนความดีใจของตนแม้แต่น้อย แล้วพูดเยาะเย้ยว่า

“ท่านอัครมหาเสนาบดีจี้ ข้าจะพูดว่าอย่างไรนะ หมองูตายเพราะงู ฮ่าๆ”

เมื่อเห็นหลี่จุ่นหัวเราะเสียงดังอย่างได้ใจต่อหน้าตน จี้จงชิงก็หน้าดำเป็นก้นหม้อและพูดเสียงขรึมว่า

“ท่านอ๋อง คุยเรื่องจริงจังกันเถอะ”

“โอ้ๆ คุยเรื่องจริงจังๆ ท่านอัครมหาเสนาบดีจี้พูดถูก”

หลี่จุ่นหัวเราะพลางพยักหน้า

จากนั้นกลับไปดูแผนที่ต่อ แล้วพูดว่า

“ถึงตอนนั้น หากซือหม่าชิงอวิ๋นและฮูเถี่ยถูปรากฏตัวพร้อมกัน คาดว่าคงต้องการฆ่าท่านจริงๆ ท่านไม่ต้องสงสัยเรื่องนี้เลย พวกเขาวางกำลังคนไว้ล่วงหน้าอย่างลับๆ จากนั้นใช้ตนเองเป็นเหยื่อล่อให้ท่านออกมา เมื่อเห็นท่านปรากฏตัวก็จะลงมือฆ่าท่านทันที”

จี้จงชิงได้ฟังแล้วสีหน้ายิ่งไม่สู้ดีนัก แล้วพูดว่า “ท่านก็ระวังตัวเช่นกัน หากอีกฝ่ายสามารถฆ่าข้าได้จริงๆ เช่นนั้นก็คงไม่ปล่อยท่านไปเช่นกัน”

หลี่จุ่นยิ้ม พยักหน้าอย่างเห็นด้วยก่อนจะพูดว่า