องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 575

“พี่ใหญ่พูดถูก!”

ผู้นำสามหญิงกล่าวเสริมทันที

ทุกคนคลายความตึงเครียดเดี๋ยวนั้น

ผู้นำใหญ่ต้องพูดถูกแน่นอน กองทัพพิทักษ์อุดรนี้ตั้งขบวนยิ่งใหญ่ปานนี้ กลับไม่โจมตีภูเขาสักที เห็นชัดว่าทำอะไรพวกเขาไม่ได้!

ผู้นำห้าตุ้งติ้งผู้นั้นจึงหัวเราะพลางพูด

“ช่วงนี้กองทัพพิทักษ์อุดรโด่งดังไปทั่ว โจรขโมยทั่วไปแค่ได้ยินชื่อก็ขวัญหายแล้ว...แต่ตอนนี้ดูแล้วก็อย่างนั้น ทำอะไรพวกเราเขาเฟิงโหยวไม่ได้อยู่ดี”

สีหน้าที่กำชัยอยู่ในมือของผู้นำใหญ่ แววตาราวกับมองทะลุปรุโปร่งแล้ว ยิ้มพูดราบเรียบ

“เฮ้อ น้องห้าก็อย่าด่วนพูดเร็วไปนัก เพราะอีกฝ่ายยังไม่เริ่มโจมตีเขาเฟิงโหยวเราจริง ๆ เลย กองทัพพิทักษ์อุดรนั่นก็ไม่ใช่ย่อย อย่าประมาทจะดีกว่า”

แม้จะพูดอย่างนี้ แต่ตัวเขาเองกลับค่อนข้างสบายใจมาก

ผู้นำรองกล้ามปูถามหน้าเครียด

“ข้าอยากรู้นัก อยู่ดี ๆ ทำไมกองทัพพิทักษ์อุดรนี่ถึงต้องมีปัญหากับเขาเฟิงโหยวเราด้วย ช่วงนี้เราไม่ได้มีเรื่องกับพวกเขาสักหน่อย”

“ข้าว่านะ พวกเขาคงอยากมาเชือดไก่ให้ลิงดู เห็นพวกเราเป็นไก่ แล้วเห็นไอ้ฮูเถี่ยถูนั่นเป็นลิง!”

ผู้นำสี่หญิงหน้ารอยมีดพูดด้วยสีหน้าคับแค้นด้วยมีคุณธรรมอยู่เต็มอก

ผู้นำใหญ่โบกมือเอ่ย

“ไม่ว่าพวกเขาจะมีปัญหากับพวกเราด้วยสาเหตุอะไร ตอนนี้มันก็ไม่สำคัญแล้ว ในเมื่อพวกเขามา เกรงว่าจะไม่ไปทั้งอย่างนี้แน่ ต้องได้ลองสักหน่อย น้องสาม ให้คนของเจ้ารับผิดชอบงานรักษาความปลอดภัยทันที”

“ได้ พี่ใหญ่!”

ผู้นำสามหน้ากลมผงกศีรษะหนัก ๆ กำลังจะลุกไปสั่งการ

ทว่าตอนนี้เอง กลับมีลูกสมุนนายหนึ่งวิ่งพรวดเข้ามาในห้องโถงและบอกว่า

“รายงาน! ท่านผู้นำทุกท่าน แย่แล้วขอรับ ข้างล่างมีแม่ทัพชื่อว่าเฉิน บอกให้พวกเราลงไปยอมแพ้ขอรับ!”

“ยอมแพ้หรือ!”

“อะไรนะ ให้พวกเราลงไปยอมแพ้หรือ!”

“มารดามันผายลม!”

คำว่า ‘ยอมแพ้’ ทำให้พวกเขาเดือดทันที

ผู้นำรองกล้ามปูชักดาบออกมาเดี๋ยวนั้น แบกอยู่บนบ่า พูดเสียงดังว่า

“ข้าไปเชือดมัน ถึงกับกล้าบอกให้พวกเราไปยอมแพ้หรือ!”

“ใช่ มารดาจะจวกมันไปเลย!” ผู้นำสามหน้าดุดัน ก้อนเนื้อบนใบหน้าเหี้ยมกว่าเดิม