องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 579

ผู้นำใหญ่พาผู้นำสี่และผู้นำห้าวิ่งออกจากห้องโถงใหญ่มาด้านนอก และวิ่งตรงไปทางริมหน้าผาอย่างรวดเร็ว

ผู้นำห้าขมวดคิ้วพร้อมพูดว่า

“พี่ใหญ่ ท่าน ท่านว่ากองทัพพิทักษ์อุดรคงจะไม่ได้บินมาจริงๆ ใช่หรือไม่”

เขารู้สึกมีลางสังหรณ์ไม่ดี

ผู้นำใหญ่พูดเยาะเย้ยทันทีว่า

“น้องห้า เจ้าช่างคิดพิลึกพิลือเสียจริง คนไม่มีปีกจะบินได้อย่างไร เชื่อพี่ใหญ่ ต่อให้พวกมันมีสามหัวหกแขน แต่หากไม่มีปีกก็ไม่มีทางบินได้”

ผู้นำสี่ที่หน้ามีรอยแผลเป็นก็กัดฟันพร้อมกับพยักหน้างึกๆ แล้วพูดว่า

“ถูกต้องแล้ว พี่ใหญ่พูดถูก คนจะบินได้อย่างไร ต้องเชื่อพี่ใหญ่”

ผู้นำใหญ่มีสีหน้าพึงพอใจในทันที

“ผู้นำ แย่แล้ว กองทัพศัตรูบุกเข้ามาฆ่าแล้ว”

“แย่แล้ว มีคนอยู่ด้านบน”

“ศัตรูลอบโจมตี”

“กองทัพพิทักษ์อุดรบินมาแล้ว”

“...”

เมื่อทั้งสามคนสนทนากันจบและวิ่งไปถึงริมหน้าผาก็ได้ยินเสียงเอะอะโวยวายด้วยความตื่นตระหนกทันที ทันใดนั้น ผู้นำใหญ่ก็หน้าถอดสีทันที ผู้นำสี่และผู้นำห้าก็มีสีหน้าตกใจและไม่สู้ดีนักเช่นกัน

เป็นไปได้อย่างไร

กองทัพพิทักษ์อุดรมีปีกจริงๆ หรือนี่

ในเวลานี้ ทั้งสามคนมองเห็นได้อย่างชัดเจนว่ามีวัตถุทรงกลมคล้ายลูกโป่งลอยมาทีละลูกๆ และยังมีแสงไฟสว่างจ้าอยู่ข้างใน ด้านบนมีกองทัพพิทักษ์อุดรถือหน้าไม้ พลางเริ่มกวาดยิงใส่คนที่อยู่ริมหน้าผา

วืดฉึก!

วืดฉึก!

วืดฉึก!

เสียงลูกศรยิงเข้าร่างกายมนุษย์ดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง และเลือดก็พุ่งกระฉูดออกมา

ในเวลานี้ คนที่คอยเฝ้าระวังเส้นทางปีนหน้าผาต่างก็ตกตะลึง คิดไม่ถึงว่ากองทัพพิทักษ์อุดรจะนั่งอยู่บนวัตถุทรงกลมแปลกประหลาดและบินขึ้นมา

พวกเขาตกใจมากจนวิ่งไปมาอย่างอลหม่าน และลืมต่อสู้เสียสนิท

ผู้นำรองและผู้นำสามที่อยู่ข้างๆ ก็ตกใจมากเช่นกันเมื่อเห็นมือหน้าไม้ของกองทัพพิทักษ์อุดรโผล่ขึ้นมาอย่างกะทันหัน ต่างก็มีสีหน้าเต็มไปด้วยความประหลาดใจ

เดิมทีคิดว่ามันเป็นแผนร้ายของกองทัพพิทักษ์อุดร แต่ไม่คิดไม่ฝันว่าจะเป็นคนจริงๆ

ไอ้สิ่งนี้สามารถบรรทุกคนบินขึ้นมาได้จริงๆ

ช่างเหลือเชื่อเสียจริง

ช่างน่าประหลาดใจมาก