ทัวทัวขอร้องหลี่จุ่นจริงๆ ว่าหากมีโอกาสให้พาเฟิ้งเฉวี่ยนอ๋องกลับมาชายแดนทางตอนเหนือ
ทัวทัวรู้ดีว่าทันทีที่ฮูเถี่ยถูมาถึงทางเหนือและรู้เรื่องที่ตนหักหลัง เฟิ้งเฉวี่ยนอ๋องจะต้องถูกฮูเถี่ยถูกำจัดทิ้งอย่างแน่นอน
ผลลัพธ์ที่ดีที่สุดอาจถูกยึดอำนาจและกลายเป็นกษัตริย์หุ่นเชิด
แต่ร้ายแรงที่สุดอาจถูกฆ่าตาย
เดิมทีหลี่จุ่นตั้งใจจะกำจัดไอ้เด็กนั่นไปพร้อมกับฮูเถี่ยถู เพราะสองคนนั้นต่างก็หมายปองผู้หญิงของเขา จะปล่อยพวกเขาไปง่ายๆ ไม่ได้เด็ดขาด
แต่ทัวทัวบอกกับเขาอย่างจริงจังว่าเฟิ้งเฉวี่ยนอ๋องจะตายไม่ได้
นางเห็นเฟิ้งเฉวี่ยนอ๋องเติบโตมาตั้งแต่เล็ก สาเหตุที่เขามีความรู้สึกเช่นนั้นต่อนางก็เพราะขาดความรักจากแม่ตั้งแต่ยังเล็ก ซึ่งหลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่นั่นก็เป็นเรื่องปกติ
ในใจของนาง จริงๆ แล้วเฟิ้งเฉวี่ยนอ๋องเป็นเหมือนน้องชายมากกว่า
แล้วนางจะทนเห็นเขาประสบกับความโชคร้ายได้อย่างไร
กระนั้น หลี่จุ่นยกทัพขึ้นเหนือเพื่อเข้ายึดเมืองหลวงครั้งนี้ จริงๆ แล้วเขาต้องการพาเฟิ้งเฉวี่ยนอ๋องกลับชายแดนทางตอนเหนือ
แต่เหตุใดเขาถึงเขาบอกเรื่องนี้กับหนีกู่ นั่นก็เพราะต้องการลองเชิงว่าไอ้หมอนี่เป็นไส้ศึกสองหน้าหรือไม่
หากเป็นเช่นนั้นก็ไม่ควรไว้ใจเขา และให้เขานำทางยามค่ำคืน
หากไอ้นี่มีใจคิดร้าย เป็นไส้ศึกของฮูเถี่ยถู และแกล้งทำเป็นสวามิภักดิ์ต่อตน จากนั้นพากองทัพของตนไปที่แอ่งน้ำ เช่นนั้นก็จบเห่แน่นอน
หลี่จุ่นได้สังเกตุไอ้หมอนี่อย่างละเอียด แต่ยังไม่พบพิรุธใดๆ
ทว่า
หากบอกว่าไอ้หมอนี่ไม่มีใจสวามิภักดิ์ต่อฮูเถี่ยถู ฆ่าให้ตายเขาก็ไม่เชื่อ ไส้ศึกที่รักตัวกลัวตายเช่นนี้ เปลี่ยนสีไวยิ่งกว่าจิ้งจกเสียอีก
อย่างไรก็ต้องระวังไว้
“อืม ฉะนั้นเจ้าจะกลายเป็นวีรบุรุษกอบกู้แคว้นเฟิงเฉวี่ยนของพวกเจ้าหรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับคืนนี้แล้ว หากเจ้าทำได้ดี ข้าจะช่วยพูดเรื่องดีๆ ของเจ้ากับไทเฮาของพวกเจ้า จากนั้นพูดเยินยอเจ้ากับเฟิ้งเฉวี่ยนอ๋อง”
หลี่จุ่นพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย
หนีกู่หน้าถอดสีเล็กน้อย ทันใดนั้นก็กัดฟันถามว่า “เอ่อ... ท่านจอมทัพ ท่านกับ... ไทเฮาของเรา มีความสัมพันธ์กันอย่างไร”
“ฮ่าๆ ไทเฮาของพวกเจ้ารึ ก็เป็นผู้หญิงของท่านจอมทัพของเราน่ะสิ ฉะนั้นเจ้าวางใจเถอะ ท่านจอมทัพของเราอยากจะช่วยแคว้นเฟิงเฉวี่ยนของเจ้าจริงๆ” เมื่อองครักษ์ที่อยู่ข้างๆ ได้ยินก็แย่งพูดทันที พูดอย่างสนุกปากมาก
หนีกู่พลันมีสีหน้าตกใจทันที
แต่หลี่จุ่นมีสีหน้าบึ้งตึงในทันใด ถีบองครักษ์คนนั้นที่อยู่ข้างๆ กระเด็นออกไปพร้อมพูดว่า
“ใครใช้ให้เจ้าเสือก”
เมื่อหนีกู่ได้ยินที่องครักษ์คนนั้นพูดก็ตะลึงงันไปชั่วขณะ จู่ๆ พลันคุกเข่าลงกับพื้นและตะโกนเสียงดังว่า
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน
737 ปลดล็อกแล้วอ่านไม่ได้...
736 ผมปลดล็อคแล้ว อ่านไม่ได้...
เขียนต่อเถอะครับ รอนานแล้ว...
ตอน 706 มีหรือยัง...
อยากอ่านต่อครับ ผู้เขียนไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ขอบคุณมากนะคะ ที่ให้อ่านฟรี สนุกมากค่ะ สั่งซื้อกางเกงใน GQ ไป 3 ตัวแล้วค่ะ สนับสนุนโฆษณา ที่ได้อ่านค่ะ...
เดินเรื่องได้เต่ามากๆ...
หายเงียบเลยยยยรอตอนต่อไปนานแล้วนะะะะะเมื่อไหร่จะอัพเพิ่มมมมมมมมมมม...
มีชื่อภาษาอังกฤษของนิยายเรื่องนี้ไหมครับ...
อยากให้ อัพ ต่อครับ รอนะครับ...