องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 596

หลี่จุ่นถึงกับอึ้งไปชั่วขณะ เพราะไม่คาดคิดเลยว่าจะเป็นแบบนี้เลยรีบกล่าวไปว่า

“ลุกขึ้นเสียเถิด ลุกขึ้นมาเอ่ยเสีย！”

จงจื่อหนิงรีบก้าวไปข้างหน้าพยุงอีกฝ่ายขึ้นมา คนๆ นั้นร้องไห้หนักมากราวกับว่าความคับค้องใจที่อยู่ในอกได้เผยออกมาจนหมดสิ้นแล้ว

ผู้นำสามเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติเลยรีบกล่าวทันทีว่า “จอมทัพท่านนี้…คือหัวหน้าคาราวานพ่อค้าที่ก่อนหน้านี้ฮูหยินเคยติดตามนี่”

“อะไรนะ？！”

หลี่จุ่นตกใจจนต้องรีบหันไปมองพ่อค้าเร่ที่ร้องไห้อย่างหดหู่และถามต่อทันทีว่า

“ข้าขอถามท่านหน่อยว่าก่อนหน้านี้จิงหงเคยอยู่กับท่านใช่หรือไม่？”

พ่อค้าเร่คนนี้คือลู่จางหัวหน้าคาราวานพ่อค้าที่เสิ่นจิงหงเคยอารักขาจริงหรือ ทันทีที่ลู่จางได้ยินชื่อของเสิ่นจิงหงก็อุทานขึ้นมาทันทีว่า

“ท่านแม่ทัพ ท่านรู้จักจอมยุทธ์หญิงเสิ่นหรือ？”

หลี่จุ่นมีความหวังขึ้นมาทันที “เสิ่นจิงหงเป็นฮูหยินของข้า ท่านรู้หรือไม่ว่าเธอหนีไปที่ใด？”

“โอ้ ท่านแม่ทัพ ที่แท้จอมยุทธ์หญิงเสิ่นเป็นฮูหยินของท่านเองงั้นหรือ！”

ลู่จางคุกเข่าลงอีกครั้งแล้วกล่าวว่า

“ท่านแม่ทัพ ในวันนั้นจอมยุทธ์หญิงเสิ่นหลบหนีจากโจรได้สำเร็จ หลังจากนั้นไม่ทราบว่าเธอไปที่ใดเหมือนกันขอรับ！ ท่านแม่ทัพโปรดรับการคารวะจากข้าน้อยด้วยเถิด หากไม่ได้จอมยุทธ์หญิงเสิ่นมาช่วยชีวิตอย่างสุดกำลังแล้ว ข้าน้อยคงโดนเหล่าโจรฆ่าตายไปเสียนานแล้ว！ต้องขอบคุณจอมยุทธ์หญิงเสิ่นยิ่งนัก！”

พูดเสร็จก็มุ่งไปคำนับต่อหน้าหลี่จุ่น

หลี่จุ่นขมวดคิ้วรีบหยุดเขาไม่ให้เขาคำนับแล้วถอนหายใจถามว่า

“ท่านลองนึกอย่างละเอียดอีกทีว่าตอนที่ท่านเดินทางกับเธอ เธอได้เผยคำพูดพิเศษอะไรกับท่านหรือไม่？ อย่างเช่นเคยบอกหรือไม่ว่าหลังกลับไปจะทำอะไร？”

ลู่จางนึกอย่างละเอียดแล้วตอบทันทีว่า

“ใช่แล้วท่านแม่ทัพ ตอนที่ข้าน้อยพูดคุยกับจอมยุทธ์หญิงเสิ่น เธอเคยบอกว่ามีคนสำคัญคนหนึ่งถูกขังอยู่ในคุกหลวง หากเธอสามารถกลับไปได้ เธอจะไปที่คุกหลวงเพื่อช่วยเขาออกมา…พูดประมาณตัวเองเป็นหนี้เขา แม่ทัพรู้ว่าจอมยุทธ์หญิงเสิ่นหมายถึงเพื่อนคนไหนที่อยู่ในคุกหลวง？ ไม่แน่ว่าจอมยุทธ์หญิงเสิ่นอาจจะกำลังรีบไปที่นั่นเพื่อช่วยคนสำคัญคนนั้นของเธอแล้ว”

หลี่จุ่นได้ยินอย่างนี้ก็ถึงกับหดตาและหายใจเข้าลึกๆ ทันที สีหน้าของเขาดูซับซ้อนมาก

ช่างโง่จริงๆ…

ยังอยากจะแหกคุกหลวงเพื่อช่วยตัวเองอีก？

คงคิดว่าตัวเองมีสามหัวหกแขนกระมัง…โง่จริงๆ！