องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 605

แม้เสิ่นเลี่ยจะคาดการณ์เอาไว้ตั้งนานแล้ว แต่ตอนที่หลี่จุ่นแจ้งว่าหาเสิ่นจิงหงไม่เจอด้วยตัวเอง เสิ่นเลี่ยก็อดไม่ได้ที่จะสั่นเทาไปทั้งร่างกาย รู้สึกผิดหวังสุด ๆ

หลี่จุ่นเล่าเหตุการณ์ให้เขาฟัง แล้วเอ่ยขึ้นว่า

“ตอนนี้มีเพียงสองความเป็นไปได้ อย่างแรกคือจิงหงกลับไปเมืองหลวงจากทางซีเป่ยแล้ว อย่างที่สองคือนางตกไปอยู่ในมือของศัตรูทางเหนือแล้ว ทางเหนือนี้คงจะมีบทสรุปภายในสองวันนี้”

“แต่ข้ารอไม่ได้ ข้าต้องการให้ท่านรีบขี่ม้าเร็วกลับเมืองหลวง หากทางนี้ไม่มีข่าวอันใดของนาง ข้าจะรีบส่งจดหมายไป!”

เสิ่นเลี่ยกัดฟัน แล้วเอ่ยขึ้นว่า “ขอรับ ท่านจอมทัพ ข้าจะทำตามที่ท่านสั่ง!”

ยายน้องสาวผู้โง่เขลานี่...คนในใจของเจ้าอยู่แค่ตรงนี้เจ้าก็ไม่รู้ เจ้าสวนทางกับเขาไปแล้ว!

ยังคิดจะไปข่มขู่คุกหลวง...ก็ไปขู่จริง ๆ แม้แต่ท่านพ่อก็ช่วยเจ้าไม่ได้!

ในใจของเสิ่นเลี่ยเรียกได้ว่าทั้งกังวลและทั้งร้อนใจ

“เอาละ ท่านพี่เสิ่นเลี่ย เช่นนั้นคืนนี้ท่านก็พักผ่อนให้เต็มที่ก่อน พรุ่งนี้เช้าค่อยออกเดินทาง!” หลี่จุ่นเอ่ย

“ไม่ ท่านจอมทัพ ข้าจะออกเดินทางเดี๋ยวนี้!” เสิ่นเลี่ยส่ายหน้า น้ำเสียงหนักแน่น

หลี่จุ่นมองเขาทีหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า “เช่นนั้นก็ได้ ท่านก็ไปกินอะไรก่อนสักหน่อย ข้าจะสั่งให้คนไปเตรียมม้าสองสามตัวพร้อมทั้งน้ำและอาหารให้ท่าน!”

“ดี!”

เสิ่นเลี่ยพยักหน้า รีบไปกินข้าว

ผ่านไปสามเค่อ เสิ่นเลี่ยพร้อมทั้งม้าสามตัว ยืนอยู่หน้าประตูค่าย เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง มองไปที่หลี่จุ่นที่มาส่งเขา แล้วเอ่ยขึ้นว่า

“ท่านจอมทัพ มีอะไรที่ต้องการให้ข้านำกลับไปหรือไม่...อย่างเช่นฝากอะไรไปบอกกับท่านหญิงจ้าวเฟยเอ๋อร์”

เสิ่นเลี่ยรู้ว่าจ้าวเฟยเอ๋อร์กับหลี่จุ่นมีความสัมพันธ์ลึกซึ้ง แต่เขาไม่สนใจ ผู้ชายนี่ มีสามภรรยาสี่นางบำเรอถือเป็นเรื่องปกติ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงผู้ชายที่รูปงามและมากความสามารถอย่างหลี่จุ่น!

วันนี้ยิ่งมีฐานะเป็นผู้บัญชาการแห่งกองทัพ ต่อให้แต่งสิบเมียสิบนางบำเรอ เขาก็คิดว่าเป็นเรื่องปกติ

หลี่จุ่นส่ายหน้า ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า “ไม่ต้องหรอก”

“ขอรับ!”

เสิ่นเลี่ยรีบเหวี่ยงตัวขึ้นหลังม้า แล้วควบม้าออกไป

หลี่จุ่นมองเงาเบื้องหลังของเสิ่นเลี่ยที่ออกไป ก่อนจะลอบถอนหายใจเฮือกหนึ่ง

แน่นอนว่าในใจเขาย่อมเป็นห่วงจ้าวเฟยเอ๋อร์ ถึงอย่างไรนี่ก็เป็นผู้หญิงคนแรกที่ตัวเขาตกหลุมรักในโลกใบนี้ อีกอย่างจ้าวเฟยเอ๋อร์เองก็นับว่าเป็นคนรักที่คบกับเขาอย่างจริงจัง

เขาอยากจะไปพบนางมาก ๆ แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลา และไม่ควรไปรบกวนนางชั่วคราว เพื่อจะได้ไม่เป็นการกระตุ้นความตรอมใจของกันและกัน

เมื่อหลี่จุ่นหมุนตัวกลับไปยังกระโจมจอมทัพ ก็เห็นอาหยวน ความเศร้าโศกจาง ๆ ในใจของหลี่จุ่นก็พลันหมดเกลี้ยงไปในทันใด สีหน้าของเขาพลันเต็มไปด้วยความปลื้มปีติ ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า

“อาหยวน เจ้าไม่ไปกินที่งานเลี้ยงหรือ?”