องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 619

“ท่านอัครมหาเสนาบดีจี้ ท่านแน่ใจนะว่าไม่ได้ล้อข้าเล่น”

หลี่จุ่นรู้สึกเหมือนราวกับฝันไป ไอ้จงจื่อหนิงใช้กองกำลังเพียงห้าพันนายฆ่าฮูเถี่ยถูจนตายเรียบ จากนั้นจับทหารห้าหมื่นนายของกองทัพเฟิงเฉวี่ยนกลับมาเป็นเชลย

ช่างน่าเหลือเชื่อมาก

จี้จงชิงพูดว่า “ข้าก็คิดว่ามันไม่น่าเชื่อ แต่ข้าไม่ได้ล้อท่านจอมทัพเล่นแน่นอน ท่านจอมทัพควรเร่งระดมกองทัพโดยเร็วเถิด เกรงว่ากองทัพใหญ่ของซือหม่าชิงอวิ๋นน่าจะไปถึงเมืองหลวงของแคว้นเฟิงเฉวี่ยนแล้ว หากเขารู้ว่าจื่อหนิงนำกองกำลังเพียงห้าพันนายจะต้องตามไล่ล่าเป็นแน่”

“ได้!”

หลี่จุ่นเองก็รู้ว่าสถานการณ์เร่งด่วนจึงไม่มีเวลาขบคิดว่าจื่อหนิงทำได้อย่างไร รีบพูดว่า

“สั่งให้หวังเซิ่งนำกองทัพหนึ่งแสนนายไปรับพวกเขาโดยเร็ว”

“ขอรับ”

จี้จงชิงรับเอาตราพยัคฆ์ของหลี่จุ่น จากนั้นรีบไประดมกองทัพในทันที

หลังจากที่อาหยวนไปนำสำรับกลับมา เมื่อได้ยินหลี่จุ่นบ่นเกี่ยวกับเรื่องนี้ก็ตกตะลึงในทันที

นางรีบพูดว่า “ท่านจอมทัพ หากเป็นเช่นนั้นแล้ว หมายความว่าสงครามชายแดนทางตอนเหนือจะจบลงเร็วกว่าที่คาดไว้อย่างนั้นหรือ”

หลี่จุ่นหัวเราะ แล้วพูดว่า

“เห็นทีจะเป็นเช่นนั้น ไม่คิดเลยว่าแม่ทัพใหญ่จงที่ดูเหมือนเป็นคนโง่ จริงๆ แล้วจะเล่ห์ร้ายแสนกล หากเป็นคนทั่วไปก็คงไม่มีใครกล้าทำทั้งๆ ที่รู้ว่ากองทัพเฟิงเฉวี่ยนอ่อนแอ ฮูเถี่ยถูบาดเจ็บสาหัสใกล้ตาย แต่เขายังกล้านำกองกำลังห้าพันนายเข้าโจมตี ข้าประทับใจไอ้หมอนี่เสียจริง”

เมื่อขบคิดอย่างถี่ถ้วน

ไอ้หมอนี้ไม่ค่อยเหมือนหลี่หยวนฟาง ยกเว้นด้านวรยุทธ์ หลี่หยวนฟางจะใช้ดาบและกระบี่เป็นหลัก ส่วนไอ้หมอนี้ชอบขี่ม้าขาวและใช้หอกยาว มีความกล้าหาญและเด็ดเดี่ยวมาก มีจุดเด่นค่อนข้างคล้ายคลึงจ้าวจื่อหลงแห่งฉางซาน

จากนี้ไปเรียกเขาว่าจงจื่อหลงแห่งชายแดนทางตอนเหนือไปแม่งเลย

แต่อาหยวนกลับถอนหายใจ แล้วพูดอย่างเย็นชาว่า

“แม่ทัพใหญ่จงช่างกล้าหาญและเหลี่ยมจัดเสียจริง”

หลี่จุ่นก็พยักหน้าด้วยรอยยิ้มจางๆ

จากนั้นทั้งสองคนก็เริ่มทานอาหาร

หลังจากที่จี้จงชิงส่งกองทัพของหวังเซิ่งออกจากประตูเมืองก็กลับมาที่กระโจมจอมทัพ เมื่อเขาเข้าประตูมาก็ถามทันทีว่า

“ท่านจอมทัพ ท่านบอกกับข้ามาตามตรง ท่านจงใจสั่งให้จื่อหนิงเฝ้าอยู่ทางเหนือเพื่อรอโอกาสนี้ใช่หรือไม่ มันอันตรายมากเลยนะ”

หลี่จุ่น “...”

เชี่ย!

ข้าถูกปรักปรำนะ

ทว่า เขาครุ่นคิดชั่วขณะก่อนจะแกล้งส่ายหน้าพลางยิ้มเฝื่อนๆ แล้วพูดว่า

“โอ้ ไม่น่าเชื่อเลยว่าท่านจะรู้ทัน สมกับที่เป็นอัครมหาเสนาบดีจี้จริงๆ”

จี้จงชิงโมโหโกรธในทันใดและพูดว่า

“ท่านรู้หรือไม่ว่าเรื่องนี้อันตรายเพียงใด ช่างกล้าให้จื่อหนิงนำกำลังเพียงห้าพันนายไปสู้กับกองทัพห้าหมื่นนายของอีกฝ่าย ถึงแม้ทหารของอีกฝ่ายจะอ่อนแอและมีไม่มีกระจิตกระใจที่จะต่อสู้ก็ตาม หากพวกเขาเกิดต่อต้านขึ้นมาพวกจื่อหนิงจะต้องตายสถานเดียว”

เพราะจงจื่อหนิงเป็นหลานของเขา หากตายที่นี่ แล้วเขาจะอธิบายกับน้องสาวตนอย่างไร

น้องสาวตนก็ชราแล้ว แล้วยังต้องมาเสี่ยงชีวิตกับตนอีกหรือ