องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 629

“แผนสำรอง?”

จี้จงชิงรู้สึกประหลาดใจทันที

แต่ทว่า หลี่จุ่นแค่ยิ้มแต่ไม่พูดไม่จา

จี้จงชิงเอ่ยปากถามต่อว่า

“ถ้าเป็นเช่นนั้น ก็ถือว่าเป็นการเสี่ยงครั้งยิ่งใหญ่ ถ้าซือหม่าชิงอวิ๋นยึดเมืองเฟิงหั่วได้สำเร็จ ก็เท่ากับว่าเขาได้ปักหลักอยู่ในตำแหน่งที่ได้เปรียบอย่างมาก เวลานั้นถ้าเขามุดหัวไม่ยอมออกมาสักที ถ้าหากศึกสงครามสงบลงแล้วก็ดี แต่ถ้ากองทัพแคว้นเยียนเสริมกองทัพมาเพิ่มอีก จากนั้นก็ลงมาทางใต้ คงจะต้องแย่แน่ๆ ฉะนั้นถ้าท่านไม่มีการเตรียมพร้อมที่มากกว่านี้ ข้าคิดว่าไม่ควรจะเสี่ยง!”

หลี่จุ่นชี้ไปที่แผนที และพูดว่า “อัครเสนาบดีจี้ยังจำสถานที่ตรงนี้ได้หรือไม่?”

จี้จงชิงมองดูแวบหนึ่ง จากนั้นก็พยักหน้าทันทีและเอ่ยขึ้นว่า “จำได้แน่นอน ที่ตรงนี้ก็คือจุดที่พวกเราเคยโดนศัตรูสุ่มทำร้าย”

จุดที่หลี่จุ่นกำลังชี้ก็คือจุดที่เคยถูกสุ่มโจมตีตอนไปชายแดนเหนือ

หลี่จุ่นพยักหน้ายิ้มและพูดว่า

“อัครเสนาบดีจี้ดูจุดนี้ให้ดีๆ ถ้าหากว่าจะโจมตีเมืองจิง ก็ต้องผ่านเส้นทางนี้ นอกเหนือจากนี้ ยังสามารถใช้เส้นทางหลักที่มุ่งสู่ด่านเหิงกู่ อ้อมผ่านด่านเหิงกู่เพื่อโจมตีเมืองจิง…”

“อีกอย่างถ้าเลือกที่จะไปทางด่านเหิงกู่ เวลาในการเดินทางไปเมืองจิงก็จะไกลขึ้นสองถึงสามเท่า อย่างน้อยก็จะต้องใช้เวลาสิบวัน โอกาสในการทำศึกก็จะหายวับไป ถึงแม้ซือหม่าชิงอวิ๋นจะประมาทเพียงใด ก็คงเป็นไปไม่ได้ที่จะเลือกผ่านเส้นทางด่านเหิงกู่ ฉะนั้นจำเป็นจะต้องผ่านสถานที่แห่งนี้!”

“อีกอย่าง ข้าคิดว่าซือหม่าชิงอวิ๋นคงไม่กล้าโจมตีเมืองจิงโดยตรง เพราะถ้าทำเช่นนี้ก็เท่ากับว่ากองทัพของเขาต้องเดินหน้าอย่างเดียวถอยกลับไม่ได้ กลายเป็นว่าเป็นการปูทางให้แคว้นฉู่และแคว้นจ้าว? ฉะนั้น เรื่องเช่นนี้คงจะไม่มีทางเกิดขึ้นได้แน่”

จี้จงชิงฟังอย่างไม่ค่อยเข้าใจ จึงเอ่ยปากถามขึ้นว่า “เช่นนั้นความหมายของท่านคือ…”

ทันใดนั้นหลี่จุ่นก็ยิ้มและพูดว่า “ความหมายของข้าคือ เส้นทางนี้เก็บไว้เป็นทางเลือกสุดท้าย ถ้าไม่อาจยึดเมืองเฟิงหั่วกลับมาได้ ก็จะทำลายกองทัพแคว้นเยียนในเมืองเฟิงหั่ว และถ้าซือหม่าชิงอวิ๋นยังดื้อดึงที่จะโจมตีเมืองจิง เขาก็ต้องผ่านเส้นทางนี้แน่นอน หลังจากนั้นอัครเสนาบดีจี้ก็เพ่งดูอย่างละเอียด…ที่นี่ก็คือเมืองเฟิงหั่วธรรมชาติ?”

จี้จงชิงตะลึงอยู่พักใหญ่ แววตาขึงขัง และกำลังใคร่ครวญนึกคิดอยู่ชั่วครู่ จากนั้นก็พูดขึ้นว่า

“จริงด้วย เป็นเช่นนี้นี่เอง!”

จี้จงชิงคิดดูอย่างละเอียด ถ้าตั้งฐานทัพอยู่ที่นี่ ถึงจะมีแค่ทหารห้าหมื่นคนก็สามารถใช้ความได้เปรียบทางภูมิศาสตร์ ถ่วงเวลาของกองทัพซือหม่าชิงอวิ๋นหนึ่งแสนห้าหมื่นคนได้เกือบครึ่งเดือน

ทันใดนั้นหลี่จุ่นก็ยิ้มและเอ่ยขึ้นว่า

“ฉะนั้น ตอนนี้อัครเสนาบดีจี้ยังกังวลอีกหรือ?”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน