องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 642

เมื่อเหล่าหัวหน้าโจรพวกนั้นได้ยินก็ถึงกับตาลุกวาว

“จริงหรือ ? จูเหล่าซาน เจ้าอย่าหลอกพวกข้านะ”

“จริงหรือ ? ให้ดาบหนึ่งเล่มจริง ๆ หรือ ?”

“ดีเลยสิ ดาบนี่เป็นถึงดาบทหารของกองทัพเจิ้นเป่ยเชียวนะ ตอนนั้นเฝิงเหล่าซานได้มาหนึ่งเล่มก็ฟันคนราวกับฟันผลแตง ข้าละอิจฉาจะแย่ !”

“ข้าก็ต้องการดาบเช่นนี้สักเล่มเหมือนกัน !”

“......”

หัวหน้าโจรพวกนี้มีท่าทีตื่นเต้นขึ้นมาทันที

หลี่จุ่นฟังไม่เข้าใจ

เขาหรี่ตาลงแล้วให้ผู้นำสามแปลให้

เมื่อได้ฟังสิ่งที่พวกเขาพูด หลี่จุ่นก็พยักหน้าเบา ๆ พลางเผยรอยยิ้มบาง ๆ

จูเหล่าซานผู้นี้ไม่ธรรมดาเลยจริง ๆ

เขาอยากจะเห็นนักว่าจูเหล่าซานจะทำอย่างไรต่อไป

ในเวลานี้เอง จูเหล่าซานก็เอ่ยด้วยรอยยิ้มแห้ง

“ข้าจะหลอกพวกเจ้าทำไมเล่า ? ใครไม่รู้บ้างว่าคนอย่างข้าจูเหล่าซานพูดคำไหนคำนั้น ไม่เคยพูดจาโกหก ! เอาละ ๆ พวกเจ้าไม่อยากเชื่อก็ไม่ต้องเชื่อ ถึงตอนนั้นข้าก็จะใช้ดาบนี้ฟาดฟันคน พวกเจ้าก็อย่ามาอิจฉาแล้วกัน”

“เหอะ เจ้าน่ะมันเจ้าเล่ห์ที่สุดแล้ว ใครจะไม่รู้บ้าง ?”

“นั่นสิ ๆ ถ้าเชื่อเจ้าไม่สู้เชื่อหมายังดีกว่า”

“ไม่เชื่อ !”

“เฮ้ ทุกคน เจ้าหมอนี่คงไม่ได้เอาเรื่องที่เราคุยกันบนเขาไปบอกเจ้าหน้าขาวนี่หรอกนะ ?”

“อะไรนะ ?!”

“เป็นไปได้ !”

“เจ้าบ้าเอ๊ย เจ้าอย่าได้เล่นงานพวกเราเชียวนะจูเหล่าซาน !”

“ใช่ เราต่างก็ทำงานของตัวเอง อย่ามาแทงข้างหลังข้านะ !”

“......”

พวกโจรต่างก็พากันหน้าซีดขึ้นมาทันที

จูเหล่าซานได้ยินแล้วก็โกรธจนเอ่ยคำผรุสวาทออกมา

“ไสหัวของพวกเจ้าไปเลยนะ จะเชื่อหรือไม่ก็เอาเถอะ ! ข้าจูเหล่าซานไม่เคยทำเรื่องต่ำช้าอย่างการแทงข้างหลังใครแน่นอน !”

พวกหัวหน้าโจรพากันคิ้วขมวด ต่างก็หันมามองหน้ากัน จากนั้นก็เริ่มพูดคุยกันด้วยเสียงเบา

“เจ้าหมอนี่พูดจริงจังอยู่ น่าจะเป็นเรื่องจริงกระมัง ?”

“ข้าว่านะ ต่อให้เป็นเรื่องเท็จก็ไม่ได้มีอะไรเสียหาย... อีกอย่างทุกคนก็เห็นแล้ว เจ้าหมอนั่นได้ดาบชั้นดีไปจริง ๆ”

“เช่นนั้นพวกเจ้าว่าพวกเราควรยอมสวามิภักดิ์หรือไม่ ?”

“ถึงอย่างไรข้าก็อยากสวามิภักดิ์ นั่นเป็นดาบชั้นดีเชียวนะ ชาตินี้ข้ายังไม่เคยแตะมาก่อนเลย”