องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 654

ด่านเฟิงเป่ย

โจวชิงแม่ทัพใหญ่แห่งแคว้นฉู่ระดมกองกำลังของเขาและเอาชนะทหารชั้นยอดห้าพันคนของทัพแคว้นเยียนได้สำเร็จ สู้จนอีกฝ่ายต้องล่าถอย!

หลินหู่รองแม่ทัพผู้มีความสามารถของโจวชิงดูมีความสุขมาก หัวเราะฮ่า ๆ เสียงดัง แล้วขี่ม้ากลับไปอยู่ข้างแม่ทัพใหญ่ แล้วพูดว่า

“ท่านแม่ทัพใหญ่ ได้ยินมาว่าเหยียนอ๋องนั้นเก่งกาจมาก ไม่คิดเลยว่าจะเป็นแบบนี้ ยังตามหลังท่านแม่ทัพใหญ่อยู่อีกไกลนัก!”

โจวชิงซึ่งทั้งหน้ามีเคราโค้งยาวและดวงตารูปตะขอกำลังตรวจดูแผนที่ เมื่อเขาได้ยินคำพูดของรองแม่ทัพ เขาก็ส่ายหัวแล้วพูดว่า

“อย่าดูถูกศัตรู แม้ว่ากองทัพของเราจะชนะการรบมาหลายครั้ง แต่เหยียนอ๋องผู้นี้มักจะสร้างความยุ่งยากให้ผู้อื่นอยู่ตลอด ไม่ได้ง่ายอย่างที่เห็น”

“ขอรับ ท่านแม่ทัพ!” หลินหู่พยักหน้า แต่ใบหน้าก็ยังคงมีรอยยิ้ม

ทัพแคว้นฉู่ของพวกเขากำลังรุกคืบมุ่งสู่ด่านเฟิงเป่ยด้วยความเร็วเกือบห้าลี้ต่อวัน อีกไม่กี่วันพวกเขาก็จะถึงด่านเฟิงเป่ย เมื่อถึงตอนนั้นที่กองทัพทหารหนึ่งแสนห้าหมื่นนายบุกเข้าไป ทัพแคว้นเหยียนจะต้านทานได้อย่างไร!

ไม่ว่าเหยียนอ๋องจะมีท่าทีอย่างไรก็ตาม หากไม่ทำในตอนนี้ ถึงตอนนั้นมันก็คงจะสายเกินไปแล้ว

ในเวลานี้ บนกำแพงเมืองหน้าด่านด่านเฟิงเป่ย

เหยียนอ๋องและลูกชายมองไปในระยะไกลยังทิศทางของกองทัพใหญ่แคว้นฉู่

จ้าวอวี่ลูกชายของเหยียนอ๋องซึ่งมีบางส่วนคล้ายคลึงกันกับเขา สวมชุดเกราะสีเงินดูกล้าหาญองอาจ แต่ในขณะนี้เขากลับพูดด้วยความวุ่นวายใจ

“ท่านพ่อ หากเป็นเช่นนี้ต่อไป ด่านเฟิงเป่ยของเรา...ต้องถูกศัตรูบุกโจมตีแน่!”

เหยียนอ๋องจ้าวจิ่งจ้ง ซึ่งมีใบหน้าเด็ดเดี่ยวและใบหน้าสะอาดดูดีราวกับแกะสลักด้วยมีด เม้มริมฝีปากหนาและซีดเล็กน้อยของเขา

เขาลูบใบหน้าที่คล้ำอยู่เล็กน้อยเบา ๆ แล้วกล่าวว่า

“ไม่ต้องกังวล ขวัญกำลังใจของกองทัพใหญ่โจวชิงนั้นสั่นคลอนอย่างหนัก แต่การสู้รบก็ยังมึความกล้าหาญ ขวัญกำลังใจของกองทัพเราอ่อนแอ ถ้าหากได้เผชิญหน้ากันในตอนนี้ กองทัพของเราก็จะพ่ายแพ้...มันจึงยังไม่ถึงเวลาและต้องรอไปก่อน”

“ท่านพ่อ ท่านจะรออะไร”

จ้าวอวี่เต็มไปด้วยความไม่เข้าใจ

สีหน้าของเขากังวลมาก และพ่ายมาตลอดในระยะนี้ แม้ว่าเขาจะได้รับการขัดเกลาจิตใจแล้ว แต่ก็ยังทนต่อการโจมตีซ้ำแล้วซ้ำเล่าไม่ได้

ตอนนี้ทัพแคว้นเยียนต้องการชัยชนะครั้งใหญ่อย่างเร่งด่วนเพื่อฟื้นฟูขวัญและกำลังใจ!

เหยียนอ๋องจ้าวจิ่งจ้งยังคงเงียบและเอาแต่มองไปทางชายแดนเหนือ

“เฮ้อ!”

จ้าวอวี่ทำได้เพียงถอนหายใจ!

เมื่อพูดถึงเรื่องสำคัญพ่อของเขาก็จะปิดปากเงียบ ไม่พูดและไม่เปิดเผยอะไรเลย

แม้แต่ลูกชายของเขาก็ไม่สามารถรู้ได้

“รายงาน!”