องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 656

กระโจมจอมทัพของซือหม่าชิงอวิ๋นอยู่ใจกลางกองทัพ หรือที่รู้จักกันทั่วไปในชื่อกระโจมกลางกองทัพ

มีกองทัพขนาดใหญ่อยู่รอบ ๆ ซึ่งเป็นเรื่องยากที่จะบุกเข้าไปที่กระโจมกลางกองทัพได้!

แม้ว่าหลี่จุ่นจะพูดอย่างสบาย ๆ แต่มันก็เป็นงานที่ยากมากที่จะปฏิบัติได้จริง

แต่เรื่องมันก็มาถึงขนาดนี้แล้ว

แน่นอนว่าอย่างไรก็ต้องทำ!

แน่นอนว่าหลี่จุ่นจะไม่เสียสละโดยไม่จำเป็น ถ้าเขาบุกเข้าไปไม่ได้จริง ๆ เขาก็จะถอยอย่างไม่ลังเล จริง ๆ แล้วจุดประสงค์ที่แท้จริงของ ‘ปฏิบัติการตัดหัว’ นี้ไม่ใช่การตัดหัวจริง ๆ ถ้าตัดได้ก็คงดี ถ้าตัดไม่ได้ก็ไม่เป็นไร

หลังจากที่ผ่านปัญหามา เขาก็แค่อยากทำให้ซือหม่าชิงอวิ๋นคิดว่าเมืองเฟิงหั่วนั้นว่างเปล่าแล้วจริง ๆ และกองทัพพิทักษ์อุดรจำนวนหนึ่งแสนนายก็ได้ไปที่ด่านเฟิงเป่ยจริง ๆ เพื่อให้เขารู้ว่านี่ไม่ใช่กับดัก!

ไม่อย่างนั้น จี้จงชิงน่าจะกังวลมากจนชิงลงมือตัดหัวคนอื่นก่อนเพื่อให้ได้เปรียบ!

จุดประสงค์ของการตัดหัวของเขาคือเพื่อเสริมสร้างความมุ่งมั่นอันแน่วแน่ของซือหม่าชิงอวิ๋นที่จะลงไปทางใต้และขจัดความสงสัยของเขา!

นอกจากนี้

การยั่วยุของเขาจะต้องทำให้ซือหม่าชิงอวิ๋นกัดฟันด้วยความเกลียดชังอย่างแน่นอน เขาต้องอยากแก้แค้นไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม และลงไปทางใต้เพื่อยึดเมืองเฟิงหั่ว!

กลอุบายนั้นประสบความสำเร็จแล้วเกินครึ่ง!

ที่เหลือก็แค่ปฏิบัติตามแผนทีละขั้นตอน

คำสาบานที่จะกำจัดซือหม่าชิงอวิ๋นให้ได้ภายในสิบวัน...ก็อาจจะเป็นจริงได้!

กองทัพโจรหนึ่งหมื่นนายนำโดยจูเหล่าซานและผู้นำใหญ่ทั้งห้าของเขาเฟิงโหยวมาถึงกลางดึกได้สำเร็จ และเข้าร่วมกับหลี่จุ่น

จูเหล่าซานก้าวไปข้างหน้าทันทีและถาม “ท่านจอมทัพ ท่านจะบุกเข้าไปสังหารตอนนี้เลยหรือ”

ผู้นำสามกำลังจะเปิดปากพูดแต่ก็ยังไม่ไวเท่าจูเหล่าซาน ภายในใจรู้สึกไม่เต็มใจเล็กน้อย แต่ในเวลานี้ก็มองไปที่หลี่จุ่นเช่นกัน

ครั้งนี้อาจจะบุกเข้าไปได้จริง ๆ เพราะหลี่จุ่นให้พวกเขากินอาหารดี ๆ และพักผ่อนให้เพียงพอก่อนที่จะมาอย่างจริงจัง

เป็นอย่างที่คิด!

หลี่จุ่นพยักหน้าและกล่าว “คืนนี้เราอาจต้องปะทะกับกองทัพศัตรู ข้าจะแจ้งให้ทุกคนทราบทันทีเพื่อให้ทุกคนเตรียมพร้อม”

ผู้นำสามและผู้นำห้าอดไม่ได้ที่หายใจเข้า

แน่นอนว่าเป็นเรื่องจริงจัง แต่เมื่อพิจารณาจากน้ำเสียงของหลี่จุ่นแล้ว การปะทะกับศัตรูก็เป็นเรื่องที่ไม่มีทางเลือก

ผู้นำสามและผู้นำห้ารีบแจ้งให้ผู้นำใหญ่และคนอื่น ๆ ทราบทันที เมื่อผู้นำใหญ่และคนอื่น ๆ ได้ยินสิ่งนี้ในใจของพวกเขาก็สั่นไหว และทันใดนั้นพวกเขาก็รู้สึกไม่ดี

การต่อสู้กับกองทัพศัตรูนับแสนก็เหมือนกับการรนหาที่ตาย...

จูเหล่าซานคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ก้าวไปข้างหน้าทันทีและพูดเสียงดัง

“ท่านจอมทัพ ข้าน้อยยินดีที่จะนำทัพบุกโจมตีข้าศึก!”