องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 673

ทั้งสองจ้องมองกันอยู่นานก่อนที่หลี่จุ่นจะยื่นมือเพื่อให้ผู้นำสี่หยิบผ้าเช็ดตัวให้เขา

ผู้นำสี่ตอบสนองทันทีและส่งผ้าเช็ดตัวให้ด้วยความเคารพ ใบหน้าแดงก่ำด้วยความเขินอายและไม่กล้ามองตรงไปที่หลี่จุ่น

หลี่จุ่นไม่เกรงใจ หยิบผ้าเช็ดตัวบิดหมาดขึ้นมาเช็ดตามใบหน้าและลำคอจนรู้สึกสดชื่นขึ้น

หลังจากใช้ผ้าเช็ดตัวเสร็จ ผู้นำสี่ก็รับมาอย่างรู้งาน

หลี่จุ่นไม่สนใจว่านางจะเข้าใจหรือไม่ เขากล่าวขึ้น

“ขอบคุณ”

ผู้นำสี่ส่ายหัวแล้วพูดว่า “ข้ายินดี...”

อาจจะฟังดูแปลกไม่นิดหน่อย แต่หลี่จุ่นก็เข้าใจ

ดูเหมือนจะใช้ประโยคง่าย ๆ มาพูดในชีวิตประจำวันได้ เหมือนกับคนรุ่นใหม่ที่ไม่เข้าใจภาษาอังกฤษแต่ก็สามารถพูดว่า “แซงคิว” ได้เช่นกัน

หลี่จุ่นหัวเราะ

เริ่มล้างมือ ล้างมือเสร็จก็นั่งลงบนเตียงและเตรียมถอดรองเท้าเพื่อล้างเท้า

แต่ทว่า!

จู่ ๆ ผู้นำสี่ก็วางผ้าเช็ดตัวในมือไว้บนโต๊ะข้าง ๆ จากนั้นก็คุกเข่าลงและจับเท้าของหลี่จุ่นไว้ ถอดรองเท้าให้เขา จากนั้นก็วางรองเท้าไว้ข้าง ๆ แล้ววางเท้าของหลี่จุ่นลงในอ่างน้ำ

หลี่จุ่นรู้สึกตกตะลึงกับการเคลื่อนไหวที่ช่ำชองของผู้หญิงคนนี้จนลืมที่จะห้ามนาง

จากนั้นผู้นำสี่ก็ก้มหน้าลง หน้าแดงด้วยความเขินอาย และค่อย ๆ ล้างเท้าของหลี่จุ่นอย่างเบามือ

การเคลื่อนไหวที่นุ่มนวล ดูสง่า และเต็มไปด้วยความงดงาม

ทันใดนั้นหลี่จุ่นก็รู้สึกว่าหัวใจเขาเต้นเร็วขึ้นและดวงตาของเขาก็หรี่เล็กลง!

ประหม่าสุด ๆ...

ไม่ว่าชาติที่แล้วหรือชาตินี้ ก็ยังไม่เคยมีใครเคยล้างเท้าให้เขามาก่อน...แน่นอนว่าไม่นับรวมตอนที่เขายังเป็นเด็ก

เมื่อได้รับการปรนนิบัติจากหญิงสาวผู้งดงามในขณะนี้ หลี่จุ่นก็รู้สึกดี...!

แต่ก็รู้สึกเพลิดเพลิน

ภายในห้อง

สาวสวยหุ่นเพรียวบางคุกเข่าลง บั้นท้ายที่สวยงามตึงกระชับ เอวของนางกวัดแกว่งไปมาราวกับงูตอนที่ขยับมือ ดูมีเสน่ห์เป็นอย่างยิ่ง

ข้อมือขาวใส ผิวเนียนละเอียด นิ้วเรียวยาว สัมผัสที่เท้าของหลี่จุ่นเบา ๆ อย่างอ่อนโยนและสง่างาม เต็มไปด้วยความงดงามที่มีเสน่ห์อันเย้ายวน