องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 701

“ท่านแม่ทัพใหญ่ ตอนนี้ควรทำเช่นไรดีขอรับ?”

“ท่านแม่ทัพใหญ่ จะตีหรือว่าไม่ตีขอรับ?”

“ถ้าเมืองเฟิงหั่วนี่ถูกทิ้งร้างไปจริง ๆ ก็ยังพอว่า แต่หากเป็นแผนชั่วที่คิดขึ้นมาเพื่อเล่นงานทัพของเราละก็ ผลที่ตามมาคงเลวร้ายจนไม่อาจคาดคิดแน่!”

“...”

เมื่อรู้ว่าเมืองเฟิงหั่วถูกปล่อยทิ้งร้างแล้ว แม่ทัพของทัพแคว้นเยียนทุกคนต่างก็พากันมองไปที่ซือหมาชิงอวิ๋นซึ่งนั่งอยู่ในตำแหน่งประธานโดยพร้อมเพรียงกัน

เรื่องนี้มีเพียงแค่ซือหม่าชิงอวิ๋นที่ตัดสินใจได้

ซือหม่าชิงอวิ๋นเห็นแม่ทัพทุกคนมองมา ก็พลันกวาดตามองสายตาของทุกคนเช่นกัน ก่อนจะขมวดคิ้ว แล้วเอ่ยถามขึ้นด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า

“พวกท่านคิดเห็นว่าอย่างไร? ตอนนี้เมืองเฟิงหั่วนี่ เห็นได้ชัดว่าอาจจะเป็นกับดักหนึ่ง พวกเราจะบุกเข้าไปหรือไม่?”

“นี่...”

แม่ทัพทุกคนรีบมองหน้ากัน

ไม่พูดไม่ได้ นี่เป็นความยั่วยวนอย่างหนัก

เมืองเฟิ่งหั่วที่มีชื่อเสียงในตอนนี้ หากพวกเขาตีทะลวงเข้าไปได้สำเร็จ บุกยึดได้ก็จะเป็นวีรบุรุษ แม้แต่หนังสือประวัติศาสตร์ก็ยังต้องบันทึกเอาไว้ให้พวกเขาอย่างดี

แต่หากเป็นกับดักหนึ่ง สุดท้ายทั้งทัพของพวกเขาก็จะย่อยยับ มิหนำซ้ำยังกลายเป็นตัวตลกของใต้หล้า กระทั่งในหนังสือประวัติศาสตร์ก็ยังต้องหัวเราะเยาะ

คิดไปคิดมา นี่ช่างเป็นโจทย์ข้อยากหนึ่งในใต้หล้าจริง ๆ

ซือหม่าชิงอวิ๋นเห็นแม่ทัพทุกคนต่างพูดไม่ออก เขาจึงเอ่ยปากขึ้นว่า

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เช่นนั้นข้าจะพูดเอง”

แม่ทัพทุกคนต่างมองไปที่เขา

ซือหม่าชิงอวิ่นเอ่ยขึ้นว่า

“ไม่จำเป็นต้องพูดมาก นี่ต้องเป็นแผนชั่วของโจรจี้เป็นแน่แท้ ต้องเป็นกับดักแน่ แต่ข้าคิดว่าทัพแคว้นเยียนของเราซึ่งเป็นทัพใหญ่เจ็ดหมื่นนาย เผชิญหน้ากับเมืองว่างเปล่าทว่ากลับไม่กล้าเข้าไป นั่นต่างหากถึงจะเป็นเรื่องตลกที่ตลกที่สุด ต้องถูกใต้หล้าหัวเราะเยาะ ด้วยเหตุนี้ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตามข้าจะเข้ายึดเมืองเฟิงหั่วให้ได้!”

เมื่อสิ้นเสียง ก็ทำให้แม่ทัพทุกนายต่างวิพากษ์วิจารณ์กันอย่างดุเดือดขึ้นมาในทันที