องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 718

หลี่จุ่นกวาดสายตามองทั่วทุกคน

เขากล่าวด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ “พี่น้องเอ๋ย วันนี้ที่ข้าเรียกรวมพลพวกเจ้ากะทันหัน เพราะว่าข้ามีเรื่องจักถาม”

“ท่านจอมทัพ เชิญถามเลยขอรับ!”

“ท่านจอมทัพ หากมีอันใดขอเพียงสั่งการมา ข้าน้อยจะทุ่มสุดตัวโดยไม่ลังเล!”

“...”

ทุกคนจ้องไปยังหลี่จุ่นอย่างตั้งตารอคอย

จงจื่อหนิงที่ยืนตระหง่านถือหอกแหลมอยู่ในสนามฝึก ครั้นได้ยินหลี่จุ่นกล่าวแล้ว เขาจึงเปล่งเสียงดังกึกก้องขึ้นมาว่า

“ท่านจอมทัพ ข้าเต็มใจที่จะเป็นทหารกองหน้า เข้าสู้รบสังหารศัตรู เพียงหอกเล่มเดียวข้าผู้นี้ก็สามารถล้มศัตรูที่แข็งแกร่งได้!”

หวังเซิ่งก็ประกาศจุดยืนของตนเช่นกัน

“ท่านจอมทัพ ข้าผู้นี้เองก็จะประจำอยู่ทัพหน้า นำกองทัพไปฝ่าฟันศัตรู!”

ความศรัทธาของหวังเซิ่งที่มีต่อหลี่จุ่นในตอนนี้มีมากเกินกว่าจะเอื้อนเอ่ย

ภายในใจของเขา การบังคับบัญชาการกองทัพของหลี่จุ่นนั้นช่างเก่งกาจเหนือมนุษย์ ยุทธวิถีในการทำสงครามนั้นเลิศล้ำและชาญฉลาด

แม้แต่เจิ้นเป่ยอ๋อง เมื่อเทียบกับหลี่จุ่นแล้วก็ยังด้อยกว่ามาก

ฉะนั้นแล้ว

ตราบใดที่ครานี้หลี่จุ่นไม่ได้สั่งให้ออกไปตาย เขาก็พร้อมลงมือนำกองทัพโดยไม่ต้องเอ่ยอันใดสักคำ!

หลินชิงก็ยืนอยู่ ณ สนามฝึกเช่นกัน

ทว่าเขากลับยืนเงียบ เป็นเพราะในใจเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ผสมปนเปกันไปหมด

ไม่คิดเลยว่าเมื่อครั้นหลี่จุ่นมาถึงชายแดนเหนือเป็นครั้งแรก ยังต้องสรรเสริญเยินยอเจ้าตัวอยู่เลย ฝั่งซ้ายเป็นหลินกุนซือ เขาเปล่งเสียงอย่างมีเกียรติ!

เพียงระยะเวลาไม่นาน อีกฝ่ายสถานการณ์พลิกผัน ได้เลื่อนขั้นเป็นผู้บัญชาการแห่งทางเหนือทันที เพียงเสี้ยววินาทีก็อยู่สูงตระหง่านเหนือทุกคน และเจ้าตัวก็ต้องทนมองเขาเป็นเช่นนั้น

จากหลังมือเป็นหน้ามือ

ชีวิตช่างเหมือนฝันเสียจริง

จางฟ่างและหลิวเซิ่งไม่รู้ว่าเป็นอย่างไรบ้างแล้ว คาดว่ากำลังตกอยู่ในอันตราย โอกาสที่ทั้งสองจะมีชีวิตรอดกลับไปหาเจิ้นเป่ยอ๋องนั้นมีน้อยเหลือเกิน

หลี่จุ่นมองดูทั้งสองคน โบกมือเบาๆ พร้อมกล่าวด้วยสีหน้าท่าทางที่จริงจัง

“ข้าขอถามพวกเจ้าคำถามเดียว พวกเจ้าเกลียดกองทัพเยี่ยนหรือไม่”

ทันทีที่คำนี้เอ่ยออกมา ผู้คนพากันโกรธจัดขึ้นมาทันควัน!

“เกลียด เกลียดเข้าไส้เลยขอรับ!”

“กองทัพเยี่ยน เจ้าสุนัขขโมยฆ่าพี่น้องของข้า ข้าอยากจะล้างบางพวกมันให้หมดเลย!”

“ไม่เลว พ่อของข้าเสียชีวิตในสงคราม ตายด้วยน้ำมือของเจ้าฆาตกรพวกนั้น ข้าเกลียดเหลือเกิน!”

“เกลียดจริงแท้แน่นอน เกลียดเข้ากระดูกดำ! อยู่ร่วมโลกกันไม่ได้!”

“เกลียด เกลียดที่สุด! ท่านจอมทัพ ขอท่านจงโปรดจัดการแก้แค้นเพื่อเหล่าพี่น้องด้วยเถิด!”

“...”