องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 723

ช่างเป็นเรื่องที่เหนือความคาดหมายจริงๆ

ทั้งสี่คนยืนอยู่ด้านในกระโจมอย่างตกตะลึง ไม่พูดไม่จาอยู่พักใหญ่

หลิวเซิ่งคนป่าเถื่อนเป็นผู้ทำลายบรรยากาศเงียบสงบนี้ เกาศรีษะและพลางเอ่ยถามว่า

“เกิดอะไรขึ้นกันแน่? เรื่องที่แม้แต่คนอย่างข้าก็ยังคิดได้ แต่ทำไมตระกูลซือหม่าถึงคิดไม่ได้ ลงมาเวลานี้ก็เท่ากับรนหาที่ตายชัดๆ?”

จางฟ่างกลับเอ่ยถามขึ้นทันทีว่า

“จอมทัพ ถ้าข้าเดาไม่ผิด จดหมายลับนี้หลินกุนซือเป็นคนส่งมาใช่หรือไม่? เป็นไปได้หรือไม่ว่าเขา…ส่งข่าวปลอมมา? ซือหม่าชิงอวิ๋นไม่น่าจะโง่เขลาได้ถึงเพียงนี้ ขอแค่ปักหลักอยู่บนเทือกเขาชิงเฟิงอย่างไม่เคลื่อนไหว ก็สามารถรอดพ้นภัยอันตรายจากกองทัพใหญ่นับแสนได้ ฉะนั้นซือหม่าชิงอวิ๋นไม่มีเหตุผลอันใดที่จะต้องลงมาทางใต้เลย!”

สงสัยหลินชิงคงจะแปรพักตร์ร่วมมือกับหลี่จุ่นแล้ว

เจิ้นเป่ยอ๋องไม่ได้ตอบว่าจดหมายนี้ส่งมาจากหลินชิง แต่กลับเอ่ยว่า

“ข้อความบนจดหมายไม่มีข้อผิดพลาดใดๆ สงครามชายแดนเหนือเกรงว่าคงจะจบสิ้นแล้วจริงๆ ซือหม่าชิงอวิ๋นได้นำกองทัพลงใต้ จากนั้นก็ถูกทำลายที่เมืองเฟิงหั่วแล้ว”

ถึงเวลานี้กุนซือก็ยังทำใจไม่ได้ และเอ่ยขึ้นว่า

“เป็นเรื่องที่ยากจะให้คนเข้าใจได้ หรือซือหม่าชิงอวิ๋นจู่ๆเกิดบ้าขึ้นมา? หรือเป็นเพราะอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนเสียสติไม่แล้ว? ไม่อย่างนั้นคงจะไม่อนุญาตให้กองทัพแคว้นเยียนลงใต้? ช่างไม่เข้าใจเสียเลย! ”

เจิ้นเป่ยอ๋องหันไปมองทั้งสามคน จากนั้นก็เอ่ยขึ้นว่า

“เป็นอะไรกัน? สงครามชายแดนเหนือสิ้งสุด กองทัพแคว้นเยียนถูกทำลาย ไม่ใช่เรื่องที่ควรจะยินดีหรอกหรือ? เหตุใดเจ้าทั้งสามคนถึงได้วิตกกังวลเช่นนี้ ไม่มีท่าทีของคนที่ดีใจเลยสักนิด?”

หลิวเซิ่งยิ้มเจื่อนๆพลางพูดว่า

“จอมทัพ ข้าไม่ได้วิตกกังวล แต่ข้าไม่เข้าใจต่างหาก ซือหม่าชิงอวิ๋นฉลาดสู้ข้าไม่ได้จริงหรือ?!”

กุนซือก็รู้สึกเช่นนี้เหมือนกันและเอ่ยขึ้นว่า

“ใช่แล้ว นี่เป็นข่าวดีอันใหญ่ยิ่ง แต่ก็ทำให้ผู้คนยากที่จะเข้าใจได้ ข้าน้อยคิดว่า จี้จงชิงคงจะใช้กลอุบายบางอย่าง หลอกล่อให้ซือหม่าชิงอวิ๋นติดกับดักเข้าแล้ว!”

จางฟ่างอ้าปากค้าง แต่สุดท้ายก็ไม่ได้กล่าวอะไรออกมา

ถึงแม้ว่าจะได้กลับมาอยู่ข้างกายเจิ้นเป่ยอ๋องแล้ว แต่ก็ยังไม่ลืมความทรงจำอันฝังใจที่มีต่อหลี่จุ่น ถึงขั้นทำให้รู้สึกหวาดกลัวสุดขีด

รู้สึกว่าจิ่งอ่องผู้นี้ช่างน่ากลัวยิ่งนัก

แต่ว่า เมื่อเขาและหลิวเซิ่งเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในชายแดนเหนือให้กุนซือรับรู้ กุนซือก็พูดอย่างไม่ลังเลใจว่าอัครมหาเสนาบดีจี้คงจะคอยวางแผนอยู่เบื้องหลัง ทำให้เขายิ่งทวีความเลื่อมใสในตัวอัครมหาเสนาบดีจี้มากขึ้น

แต่ว่า

กุนซือเอ่ยว่า “ในเมื่อสงครามที่ชายแดนเหนือได้สิ้นสุดแล้ว อัครมหาเสนาบดีจี้จะนำทหารชายแดนเหนือมาเสริมกำลังที่ด่านเหิงกู่หรือไม่?”

น้ำเสียงของเขาดูไม่มั่นใจ

เจิ้นเป่ยอ๋องพยักหน้า จากนั้นก็เอ่ยขึ้นว่า

“คาดเดาได้ยาก ผ่านการรบอย่างดุเดือดกับซือหม่าชิงอวิ๋น เกรงว่าทหารฝ่ายชายแดนเหนือก็คงจะสาหัสไม่น้อย คิดจะมาช่วยเสริมกำลังด่านเหิงกู่ แม้อัครมหาเสนาบดีจี้จะมีใจแต่คงไร้กำลัง ด่านเหิงกู่ยังคงต้องพึ่งในกำลังของพวกเรา”

ทันใดนั้นกุนซือทั้งสามก็เงียบไป

ความหวังที่เพิ่งงอกออกมาก็ได้มลายหายไปทันที

จริงด้วย!

ในจดหมายไม่ได้เอ่ยถึงทหารชายแดนเหนือว่าเป็นอย่างไร แต่กองทัพหนึ่งแสนห้าหมื่นคนของซือหม่าชิงอวิ๋น แม้ชายแดนเหนือจะร่วมมือกับกองทัพเฟิงเฉวี่ยน ภายหลังการสู้รบอย่างสุดชีวิตก็คงจะเหลือเพียงไม่เท่าไหร่?

ถ้ายังคงเหลืออีกประมาณเจ็ดแปดหมื่นคนก็ถือว่าเก่งกาจมากแล้ว ซึ่งรวมถึงทหารเฟิงเฉวี่ยนด้วย

ฉะนั้น

กำลังกองทัพชายแดนเหนือ อาจจะมีน้อยกว่าพวกเราก็ได้