องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 738

ทัพใหญ่นั้นปักหลักอยู่ที่ด่านเฟิงเป่ยเป็นการชั่วคราว เพื่อจัดกำลังพลเรียบร้อยแล้ว สุดท้ายนอกจากคนหนึ่งหมื่นคนจากเขาเฟิงโหยวแล้ว ทั้งด่านเฟิงเป่ยรวมกับกำลังพลที่บาดเจ็บ นับ ๆ รวมดูก็มีถึงหนึ่งแสนห้าหมื่นสามพันนาย

หลี่จุ่นกับเหยียนอ๋องผู้เฒ่าร่วมกันวางแผนการรบตลอดคืน จนวันที่สองหลี่จุ่นจึงพาหม่าหยวนฮั่นและทหารม้าอีกสามร้อยนายลงไปทางใต้ทันที

ไปเพื่อสำรวจสภาพภูมิศาสตร์ช่วงสามสิบลี้ระหว่างด่านฝานหลงและจวนชายแดนตะวันตก

แน่นอนว่าเพียงสำรวจด้วยตาจากการยืนบนเนินเขาเท่านั้น

“ข้ามีคำถามหนึ่งที่อยากถามท่านมาโดยตลอด”

ระหว่างการเดินทาง หม่าหยวนฮั่นก็เอ่ยปากถามหลี่จุ่นด้วยอาการลังเล

แต่หลี่จุ่นกลับตอบโดยทันควัน “เชิญพี่หม่าถามได้”

หม่าหยวนฮั่นสูดลมหายใจเข้าจนลึก

“เหตุใดท่านจึงต้องเหนื่อยกายเหนื่อยใจในการมารบกับโจวชิงด้วยเล่า ? การรบทางชายแดนเหนือก็จบลงแล้ว ต่อให้สุดท้ายราชวงศ์อู่จะพ่ายแพ้ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับท่านมิใช่หรือ ?”

หลี่จุ่นมองดูหม่าหยวนฮั่นโดยไม่เอ่ยคำใด

หม่าหยวนฮั่นซื่อบื้อหรืออย่างไรกัน ?

หากราชวงศ์อู่พ่ายแพ้ แล้วเขาจะไปจากที่นี่ได้โดยปลอดภัยหรือ ?

หม่าหยวนฮั่นมองจอมทัพหนุ่มแล้วก็เอ่ยขึ้น

“ที่จริงเจ้าลัทธิอาวุโสเราเคยกล่าวเอาไว้เรื่องหนึ่ง ฉะนั้นท่านไม่ต้องเหนื่อยยากมารบกับทัพใหญ่ของแคว้นฉู่หรอก เพราะราชวงศ์อู่ไม่มีทางแพ้แน่นอน”

หลี่จุ่นหรี่ตามองอีกฝ่ายด้วยความแปลกใจ “เหตุใดจึงไม่มีทางแพ้เล่า ? เจ้าลัทธิอาวุโสของพวกท่านพูดอันใดไว้หรือ ?”

หม่าหยวนฮั่นตอบอีกฝ่ายโดยไม่ปิดบัง

“เจ้าลัทธิอาวุโสเคยกล่าวไว้ ราชวงศ์อู่มิได้มีทหารเพียงเท่าที่เห็น แต่หลี่เจิ้งยังซ่อนทัพใหญ่ไว้อยู่ด้วย ถึงจะไม่รู้จำนวนที่แน่ชัด และไม่รู้ว่าซ่อนไว้ที่ใด แต่เมื่อยามที่ราชวงศ์อู่มีภัยจริง ๆ ทัพใหญ่นั่นจะต้องปรากฏตัวขึ้นแน่นอน ด้วยเหตุนี้ เราสามารถรอดูสถานการณ์อยู่ที่ด่านเฟิงเป่ยก็ยังได้”

ภายในใจของหลี่จุ่นถึงกับนิ่งอึ้งไปทันที

เรื่องนี้เขาคาดเดาไว้ได้แต่แรกแล้ว !

หลี่เจิ้งและเหล่าตาเฒ่าเจ้าเล่ห์พวกนั้นต้องมีแผนสำรองซ่อนไว้เป็นแน่ ตอนนั้นเขาก็คาดเดาไว้แล้ว เกรงว่าภายในเขตแดนราชวงศ์อู่ยังซ่อนทัพใหญ่กว่าสองแสนนายเอาไว้ หากทัพใหญ่ออกหน้า เช่นนั้นภัยที่ราชวงศ์อู่ต้องเจอในตอนนี้ก็สามารถจัดการได้โดยง่ายแล้ว”

แต่ว่า

จี้จงชิงเคยเอ่ยเอาไว้ตอนอยู่ที่ชายแดนเหนือว่า หากชายแดนเหนือคุ้มกันได้ไม่ดีหรือด่านเหิงกู่ถูกตีแตก เช่นนั้นไม้ตายของราชวงศ์อู่ก็จะถูกเปิดเผย ผลลัพธ์ที่ตามมาคงยากแก่การคาดเดา

หลี่จุ่นเห็นดังนั้นจึงเอ่ยขึ้น “พวกท่านมีเป้าหมายในการล้มล้างราชวงศ์อู่ บางทีราชวงศ์อู่อาจมีสักวันที่ถูกล้มล้างได้ อาจมีการเปลี่ยนผ่านการปกครองจริง แต่ท่านคิดว่าคนที่สามารถล้มล้างการปกครองของราชวงศ์อู่ได้จะยอมเก็บพวกท่านที่เป็นอันตรายมากถึงเพียงนี้ไว้ได้เชียวหรือ ?”

หม่าหยวนฮั่นได้ยินก็นึกหงุดหงิดแล้วเอ่ยขึ้น

“ฮึ ! ลัทธิเทียนซานข้ามีแต่คนเก่ง มียอดฝีมืออยู่มาก ใครจะทำอะไรลัทธิเทียนซานของข้าได้เล่า ? ต่อให้เป็นหลี่เจิ้งก็จนปัญญาอยู่ดี !”

หม่าหยวนฮั่นแสยะยิ้มออกมา

ด้วยคิดว่าหลี่จุ่นกำลังล้อเขาเล่น

เพราะด้วยวรยุทธ์ของเจ้าลัทธิแล้ว เรียกได้ว่าเป็นอันดับในใต้หล้าตัวจริง !

หลี่จุ่นยกยิ้มขึ้นอย่างเย็นชาแล้วพูดขึ้น “อย่าได้ประมาทคนที่นั่งอยู่บนบัลลังก์ตอนนี้เชียว หากเขาคิดจะลงมือจริง ๆ ต่อให้มีลัทธิเทียนซานสักสิบแห่งก็ไม่พอให้เขาลงมือด้วยซ้ำ ! ที่เขามิได้ลงมือกับพวกท่านอย่างเด็ดขาด ก็เพราะยังคำนึงถึงแคว้นอื่น ๆ อยู่ แต่ถ้าเมื่อใดที่เขาไม่ต้องคำนึงถึงสิ่งใดแล้ว ก็จะกำจัดพวกท่านก่อนใครเพราะพวกท่านมีแต่ยอดฝีมือนี่ละ ! เรื่องนี้ข้ามิได้กำลังล้อท่านเล่นอยู่แน่นอน”

หม่าหยวนฮั่นได้ฟังแล้วก็นึกวิตกขึ้นมา เขาอ้าปางค้างมองดูหลี่จุ่น ไม่รู้ว่าควรพูดสิ่งใด

หลี่เจิ้งย่อมต้องไม่ใช่คนที่มีฝีมือธรรมดา เจ้าลัทธิอาวุโสนั้นเกรงกลัวหลี่เจิ้งผู้นี้ยิ่งกว่าอะไรดี ดูจากการที่เขาซ่อนกองทัพขนาดใหญ่ไว้ก็เห็นได้แล้วว่าจักรพรรดิแห่งราชวงศ์อู่ผู้นี้น่ากลัวมากเพียงใด

หลี่จุ่นเห็นเช่นนั้นจึงเอ่ยพูดต่อ

“หากครั้งนี้เขาใช้ไม้ตายสุดท้ายจริง ๆ ท่านว่าหากเขาไม่ต้องคำนึงถึงสิ่งอื่น จะคิดลงมือกับลัทธิเทียนซานของท่านก่อนหรือเปล่า ? อย่าบอกว่ามียอดฝีมืออยู่เต็มไปหมดเลย ต่อให้มีวรยุทธ์สูงแค่ไหน แต่ถ้าต้องเผชิญหน้ากับกองทัพใหญ่ก็มีแต่ต้องตายเท่านั้น !”