โจวชิงมองพักหนึ่ง ไม่เห็นความเคลื่อนไหวอื่น คิ้วที่ขมวดเป็นปมจึงค่อย ๆ คลายออก แล้วพูดว่า
“ไม่ว่าจะมาลูกไม้ไหนข้าก็ไม่กลัว! เปิดประตูเมือง!”
ประตูเมืองด้านล่างค่อย ๆ เปิดออก!
พวกหลินหู่ถอนสายตากลับและออกคำสั่งทันที
“ลุย!”
ทว่า
เหล่าทหารบนกำแพงที่ได้ยินเสียงต่างอุทานด้วยความตกใจ แหงนหน้ามองตามสัญชาตญาณ เห็น...ก้อนหินลอยมาจากกลางอากาศเต็มไปหมด!
หินจากฟากฟ้า!
……
หลี่จุ่นมาถึงละแวกยอดเขาลูกนั้นแล้ว เขากับหม่าหยวนฮั่นเร่งเดินทางและถึงด่านฝานหลงก่อนฟ้าสางในที่สุด
มอบเครื่องโยนหินให้เหยียนอ๋องผู้เฒ่า กำชับบางเรื่อง แล้วพาหม่าหยวนฮั่นมายังที่แห่งนี้
กำลังพลของเขาเฟิงโหยวหนึ่งหมื่นคนกับกองพลหนึ่งหมื่นคนที่มีหน่วยหน้าไม้กลเป็นหลักรอหลี่จุ่นอยู่บนเขาอยู่ทั่วแล้ว
พอเห็นหลี่จุ่นกับหม่าหยวนฮั่นมาถึงยอดเขา ผู้นำทั้งห้าของเขาเฟิงโหยวและจูเหล่าซานก็เข้ามาหาทันที
“จอมทัพ พวกเราเตรียมพร้อมแล้วขอรับ!”
จูเหล่าซานกับผู้นำสามพูดเป็นเสียงเดียว
หลี่จุ่นพยักหน้า
กระหืดกระหอบเดินไปถึงก้อนหินข้าง ๆ แล้วหย่อนก้นนั่ง
เขาเทียบกับหม่าหยวนฮั่นไม่ได้ หม่าหยวนฮั่นมีกำลังภายในล้ำเลิศ ถึงจะขึ้นมาในอึดใจเดียวก็ไม่หอบ
แต่เขาทำไม่ได้
จากตีนเขาเดินขึ้นมาถึงยอดเขา เขาเหนื่อยสุด ๆ ไปเลย
หม่าหยวนฮั่นประคองเขาขึ้นมากว่าค่อนทาง แต่ก็ยังเหนื่อยเจียนตายอยู่ดี
ตอนนี้เขาชักจะอิจฉายอดฝีมือบู๊ลิ้มที่มีกำลังภายในล้ำเลิศพวกนั้นแล้วสิ
แต่น่าเสียดาย เขาไม่มีพรสวรรค์ทางวรยุทธ์
ฝึกวรยุทธ์ไม่ได้เลย
ตอนนี้ พอผู้นำสี่เห็นท่าทางอ่อนล้าของหลี่จุ่น หัวใจรัดแน่นนิด ๆ รู้สึกสงสารจับใจ
อยากใจกล้าเข้าไปซับเหงื่อให้เขา แต่ท่ามกลางผู้คนจำนวนมาก สุดท้ายยังทำหน้าด้านไม่ลง ได้แต่บีบมือตัวเองแน่น
ยืนอยู่กับที่ ทอดถอนใจในใจ
หลี่จุ่นนั่งหอบหลายทีจึงเอ่ย “เตรียมของพร้อมแล้วใช่ไหม”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน
737 ปลดล็อกแล้วอ่านไม่ได้...
736 ผมปลดล็อคแล้ว อ่านไม่ได้...
เขียนต่อเถอะครับ รอนานแล้ว...
ตอน 706 มีหรือยัง...
อยากอ่านต่อครับ ผู้เขียนไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ขอบคุณมากนะคะ ที่ให้อ่านฟรี สนุกมากค่ะ สั่งซื้อกางเกงใน GQ ไป 3 ตัวแล้วค่ะ สนับสนุนโฆษณา ที่ได้อ่านค่ะ...
เดินเรื่องได้เต่ามากๆ...
หายเงียบเลยยยยรอตอนต่อไปนานแล้วนะะะะะเมื่อไหร่จะอัพเพิ่มมมมมมมมมมม...
มีชื่อภาษาอังกฤษของนิยายเรื่องนี้ไหมครับ...
อยากให้ อัพ ต่อครับ รอนะครับ...