“พี่หม่า นี่พวกเขากำลังด่าว่าอะไรหรือ?”
ณ ยอดภูเขาเล็ก ๆ แห่งหนึ่งไม่ไกล หลี่จุ่นและหม่าหยวนฮั่นหมอบสังเกตการณ์อยู่ในพุ่มหญ้า ได้ยินเสียงทัพศัตรูด่าพึมพำ หลี่จุ่นก็พลันขมวดคิ้วพลางถามขึ้น
คำพูดที่คนฉู่พูดคุยกัน ยังคนทำให้คนฟังไม่เข้าใจเช่นเดิม
แม้ฟังแล้วดูจะมีกลิ่นอายของราชวงศ์อู่อยู่สองสามส่วนก็ตาม แต่ยิ่งเหมือนกับภาษาถิ่นที่ห่างไกลจากตัวเมืองมาก ๆ เดิมทีก็ฟังไม่รู้เรื่องอยู่แล้ว
บลา ๆ ๆ ๆ
หม่าหยวนฮั่นเอ่ย “พวกเขากำลังด่าว่าพวกท่านโหดเหี้ยม ด่าว่าพวกท่านไม่ใช่คน ไม่นึกเลยว่าจะฆ่าคนฉู่อย่างโหดเหี้ยมเช่นนี้!”
หม่าหยวนฮั่นเอ่ยขึ้นอย่างสุภาพ
นอกจากหม่าหยวนฮั่นจะเข้าใจภาษาราชวงศ์อู่แล้ว ยังเข้าใจภาษาเยียน แม้แต่ภาษาฉู่เขาก็เข้าใจเช่นกัน!
เจ้าหมอนี่คืออัจฉริยะด้านภาษา!
อืม!
โดยทั่วไปผู้ที่มีวรยุทธ์เยี่ยมยอดความสามารถในการร่ำเรียนก็จะค่อนข้างดีเยี่ยมไปด้วย...ไม่อย่างนั้น ก็จะอ่านหนังสือวรยุทธ์ที่แสนล้ำค่าไม่เข้าใจ แล้วยังจะพูดถึงเรื่องกลายเป็นยอดฝีมือบู๊ลิ้มได้อย่างไรกัน?
“อะไรนะ? พวกเราโหดเหี้ยมอย่างนั้นหรือ?!”
เมื่อหลี่จุ่นได้ฟังก็พลันขมวดคิ้วเข้าหากันจนเป็นปม ในใจเดือดพล่าน ก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงขึงขังว่า
“น่าขันยิ่งนัก! บุกรุกมายังดินแดนของเรา ถูกข้าตีจนพิการเข้าหน่อยก็บอกว่าพวกเราโหดเหี้ยมอย่างนั้นหรือ? ช่างน่าขันสิ้นดี! หลักการดี ๆ ในใต้หล้านี้ถูกไอ้พวกโจรพวกนี้มันเอารัดเอาเปรียบไปหมดแล้ว!”
หม่าหยวนฮั่นเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งใส่สีตีไข่ว่า “อืม ยังมีคนบอกอีกว่านี่พวกท่านกำลังฆ่าเพื่อนร่วมโลก ควรถูกคนในใต้หล้าประณาม!”
“หึ!”
หลี่จุ่นแค่นเสียงหึทีหนึ่ง นัยน์ตาเต็มไปด้วยความเย็นชา!
เรื่องที่น่าขันที่สุดในโลกไม่มีอะไรจะเกินไปกว่านี้ได้แล้ว คนที่หาเรื่องเมื่อถูกหาเรื่องกลับดันด่าคนอื่นว่าเลวทรามเสียอย่างนั้น!
มีอย่างที่ไหนกันล่ะเนี่ย!
หลี่จุ่นเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ อย่างนั้นข้าก็จะทำให้พวกเขาได้เห็นว่า ราชวงศ์อู่ของเราโหดเหี้ยมได้ถึงระดับไหน?! ข้าจะโหดเหี้ยมให้ถึงที่สุด! ผู้ใดไม่ยอมก็ให้เดินหน้ามาประจัญหน้ากับข้า! ไป พี่หม่า!”
หลี่จุ่นลุกขึ้นพรวดด้วยความเดือดดาล!
หม่าหยวนฮั่นเดินเคียงบ่าเคียงไหล่ เขารีบตามหลี่จุ่นไปให้ทัน
ทั้งสองคนกลับมายังหน้าทัพใหญ่ด้วยความรวดเร็ว
หลี่จุ่นเรียกแม่ทัพทุกคนมา แล้วเอ่ยสั่งด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ
“รีบแพร่คำสั่งไปยังทุกหน่วยทุกกองโดยเร็ว ไปยังตำแหน่งของตัวเองตามคำสั่งก่อนหน้านี้ เตรียมทำศึก! เมื่อทัพศัตรูเข้ามายังเขตรบ ให้ลงมือทันที!”
“ขอรับ!”
แม่ทัพทุกนายตอบกลับด้วยน้ำเสียงขึงขัง!
ผ่านไปสามเค่อ!
โดยอาศัยแสงสว่างจากท้องฟ้า ก็เห็นจวนชายแดนตะวันตกอันใหญ่โตอยู่ไกล ๆ อย่างเลือนรางแล้ว!
โจวชิงสั่งให้ทัพใหญ่พักกันชั่วครู่ ให้เหล่าทหารได้พักหายใจหายคอ!
ตลอดทางที่ผ่านมา ราวกับเยียบอยู่บนแผ่นน้ำแข็งบาง ไม่มีใครกล้าปล่อยตัวปล่อยใจเลย!
ทัพใหญ่เหนื่อยล้ายิ่งกว่าที่ผ่านมาเสียอีก!
ทุกที่แห่งนี้ล้วนเป็นกับดัก มีทหารประสบเคราะห์เจอกับดักไปนับพันนาย และตายคาที่ไปเลย!
ที่ร้ายแรงกว่าก็คือ ในที่ลับต้องมีทัพศัตรูซ่อนตัวอยู่กองหนึ่งเป็นแน่ ไม่รู้ได้เลยว่ามีกี่คน!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน
737 ปลดล็อกแล้วอ่านไม่ได้...
736 ผมปลดล็อคแล้ว อ่านไม่ได้...
เขียนต่อเถอะครับ รอนานแล้ว...
ตอน 706 มีหรือยัง...
อยากอ่านต่อครับ ผู้เขียนไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ขอบคุณมากนะคะ ที่ให้อ่านฟรี สนุกมากค่ะ สั่งซื้อกางเกงใน GQ ไป 3 ตัวแล้วค่ะ สนับสนุนโฆษณา ที่ได้อ่านค่ะ...
เดินเรื่องได้เต่ามากๆ...
หายเงียบเลยยยยรอตอนต่อไปนานแล้วนะะะะะเมื่อไหร่จะอัพเพิ่มมมมมมมมมมม...
มีชื่อภาษาอังกฤษของนิยายเรื่องนี้ไหมครับ...
อยากให้ อัพ ต่อครับ รอนะครับ...