เมื่อได้ยินเสียงตะโกนโหวกเหวกของทหารราชวงศ์อู่ที่ไล่บี้มา หม่าหยวนฮั่นก็ลังเลอยู่เล็กน้อย ทันใดนั้นโจวชิงก็ถูกคนฉู่ปกป้องเอาไว้!
หม่าหยวนฮั่นคิดอยากจะลงมืออีกครั้งก็ไม่มีโอกาสแล้ว
ในตอนนี้ศึกใหญ่ก็ต่อสู้กันจนรุนแรงดุเดือดมากกว่าปกติแล้ว!
จงจื่อหนิงและหวังเซิ่งทั้งสองคนนำคนฝ่าเข้ามาอย่างห้าวหาญ สถานการณ์พลิกผันไปในชั่วพริบตา คนฉู่ไม่น้อยต่างพากันทิ้งอาวุธแล้วยอมจำนนหมอบลงไปกับพื้น!
ที่คุกเข่าช้าก็ถูกฟันตายไปเสียตรงนั้นเลย!
จากยอมแพ้หนึ่งคนเพิ่มมาเป็นสองคน จนต่อมามีเป็นกอง!
ตึง ๆ คนฉู่รีบพร้อมใจกันคุกเข่าลงยอมจำนนกันอย่างต่อเนื่อง!
“ยอมจำนนแล้วอย่างนั้นหรือ?!”
จงจื่อหนิงยกทวนขึ้นมา ไม่นึกเลยว่าจะเห็นทัพศัตรูเริ่มยอมจำนนกันแล้ว เขาพลันขมวดคิ้วไปในทันใด คิดจะไม่แยแสและเริ่มทำการสังหารหมู่ แต่ทว่าหวังเซิ่งกลับรีบห้ามเขาเอาไว้!
หวังเซิ่งเป็นถึงแม่ทัพอาวุโสผ่านศึกมามาก เขารู้ดีว่าการที่ทหารจะเลือกยอมจำนนต้องอยู่ในสถานภาพแบบใด ด้วยเหตุนี้เขาจึงไม่มีทางสังหารทหารเชลยศึกเป็นอันขาด
เพราะเขาเข้าใจดี รู้ซึ้งถึงความรู้สึกได้อย่างถ่องแท้
แต่หากจะฆ่าโจวชิงเรื่องนี้ไม่เป็นปัญหา หลังจากที่เขาห้ามจงจื่อหนิงไม่ให้ทำตามอำเภอใจก็กล่าวเรียกให้หาตัวโจวชิงออกมา!
จ้าวอวี่เองก็มาด้วยเช่นกัน ยิ่งรีบเร่งอยากจะหาตัวโจวชิงให้เจอ เขาค้นหาไปตลอดทาง!
ท้ายที่สุดก็เห็นทัพศัตรูกองหนึ่งยังคงต้านทานอย่างดื้อรั้น โจวชิงผู้นั้นโผล่พรวดออกมาอยู่ท่ามกลางพวกเขา ถูกคุ้มกันเอาไว้ตรงกลางอย่างแน่นหนา!
“ตาเฒ่าโจวชิง มอบชีวิตมาเสีย!”
จงจื่อหนิงและจ้าวอวี่ตะโกนขึ้นเสียงหนึ่งอย่างพร้อมเพรียงกัน!
คนหนึ่งถือทวน อีกคนหนึ่งจับดาบคิดจะฝ่าเข้าไป!
“หยุด!”
แต่ทว่า!
ในจังหวะนี้เองเสียงของหลี่จุ่นก็ดังขึ้นมา
ทันใดนั้นหน่วยหน้าไม้กลก็เข้ามาควบคุมที่ตรงนั้น ก่อนจะเล็งหน้าไม้ไปที่ทัพศัตรูที่เหลือกองกำลังอยู่นับร้อยคนกลุ่มนี้!
หากทัพศัตรูมีการเคลื่อนไหวผิดปกติ ก็จะยิงฆ่าให้ตายคาที่ในทันที!
หม่าหยวนฮั่นเดินตามอยู่ข้าง ๆ หลี่จุ่นด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเสียดาย เหล้าชั้นยอดสิบไหของเขาถูกลดเหลือห้าไห ช่างน่าเสียดายจริง ๆ
“คารวะท่านอ๋อง!”
พวกจงจื่อหนิง หวังเซิ่งและแม่ทัพทุกนายต่างรีบทำความเคารพหลี่จุ่นอย่างรวดเร็ว!
หลี่จุ่นพยักหน้า ให้พวกเขาไม่ต้องมีพิธีรีตอง จากนั้นก็ให้องครักษ์ซ้ายขวาเคลื่อนย้ายหินก้อนหนึ่งมาอย่างรวดเร็วแล้วนั่งลงตรงหน้า
หลี่จุ่นพูดกับหม่าหยวนฮั่นว่า
“พี่หม่า บอกโจวชิงที หากเขาวางอาวุธและยอมจำนนเสียตอนนี้ ข้าก็จะไว้ชีวิตเขา ไม่อย่างนั้นก็ฝังศพเขากับคนฉู่กลุ่มนี้ไว้ด้วยกันที่นี่ตอนนี้เสีย!”
หม่าหยวนฮั่นพยักหน้า ก่อนจะรีบแพร่เจตนาของหลี่จุ่นออกไป
โจวชิงที่อยู่ในทัพศัตรูพลันขมวดคิ้วเข้าหากัน เขาอาศัยแสงสว่างของคบเพลิงมองประเมินหลี่จุ่นอย่างถี่ถ้วน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน
737 ปลดล็อกแล้วอ่านไม่ได้...
736 ผมปลดล็อคแล้ว อ่านไม่ได้...
เขียนต่อเถอะครับ รอนานแล้ว...
ตอน 706 มีหรือยัง...
อยากอ่านต่อครับ ผู้เขียนไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ขอบคุณมากนะคะ ที่ให้อ่านฟรี สนุกมากค่ะ สั่งซื้อกางเกงใน GQ ไป 3 ตัวแล้วค่ะ สนับสนุนโฆษณา ที่ได้อ่านค่ะ...
เดินเรื่องได้เต่ามากๆ...
หายเงียบเลยยยยรอตอนต่อไปนานแล้วนะะะะะเมื่อไหร่จะอัพเพิ่มมมมมมมมมมม...
มีชื่อภาษาอังกฤษของนิยายเรื่องนี้ไหมครับ...
อยากให้ อัพ ต่อครับ รอนะครับ...