องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 793

ชายผู้สวมหมวกหรูเม่าถึงกับขมวดคิ้ว

ด้วยคิดไม่ถึงจนถึงขั้นนี้แล้ว คนผู้นี้ก็ยังคงไม่ตื่นตระหนกเลยแม้แต่น้อย ซ้ำยังเปี่ยมด้วยความมั่นใจไร้ซึ่งความกลัว

เอาความมั่นใจมาจากไหนกัน ?

ทั้ง ๆ ที่พื้นที่โดยรอบนี้อยู่ภายใต้การควบคุมของเขาหมดแล้ว

หลี่จุ่นรินน้ำให้ตัวเองหนึ่งชาม จากนั้นสีหน้าจึงดูจริงจังขึ้นอีกเล็กน้อยและพูดอย่างใจเย็น

“ข้าอยากรู้มาโดยตลอดว่าคราวที่แล้วใครเป็นคนลอบสังหารข้าบริเวณเส้นทางแห่งชายแดนเหนือ ก่อนนี้ข้าทั้งตรวจสอบ ทั้งคาดเดา แต่ตอนนี้พอได้พบกับคุณชายข้าก็แน่ใจได้ว่าครั้งสุดท้ายนั้นเป็นผลงานของเจ้าเช่นกันสินะ”

"เป็นไปไม่ได้ !"

บุรุษผู้สวมหมวกหรูเม่าขมวดคิ้วแล้วส่ายหัว "แม้ว่าข้าจะไม่มีความสามารถ ไม่ฉลาดเท่าอัครมหาเสนาบดีจี้ แต่ในราชวงศ์อู่แห่งนี้ มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่มีไหวพริบมากกว่า ข้า เจ้ามันก็แค่เด็กเหลือขอคนหนึ่ง แล้วจะสืบมาเจอข้าได้จากเรื่องคราวก่อนได้อย่างไรกัน”

เมื่อได้ฟังแล้วหลี่จุ่นก็ถึงกับยิ้มแล้วเอ่ยขึ้น

“พวกเจ้าแต่ละคนนี่ชอบดูถูกคนอื่นจริง ๆ ซือหม่าชิงอวิ๋นก็ใช่ โจวชิงก็ใช่ มาตอนนี้เจ้ายังดูถูกคนยิ่งกว่าพวกเขาเสียอีก... เพียงแค่ไม่รู้ว่าสถานะของเจ้าเมื่อเทียบกับสองคนนั้นจะเป็นอย่างไรนี่น่ะสิ”

ชายผู้สวมหมวกหรูเม่าถึงกับขมวดคิ้วและพูดด้วยน้ำเสียงเข้ม:

“เจ้าน่าจะรู้ดีว่าคืนนี้เจ้าคงไม่มีทางรอดได้ แล้วทำไมเราต้องมาเสียเวลาของกันและกันด้วยเล่า ? หากเจ้าไม่เต็มใจที่จะจากไปโดยไร้ซึ่งความเจ็บปวด ข้าก็ทำได้แค่ใช้กำลังส่งเจ้าไปตายก็เท่านั้น !”

“ไม่เห็นต้องรีบเลย ฟังข้าพูดก่อนสิ”

หลี่จุ่นส่ายหัวอย่างไม่สะทกสะท้านแม้แต่น้อย ซ้ำยังเอ่ยขึ้นอย่างใจเย็น

“เจ้ารู้ไหมว่าทำไมข้าถึงมาที่นี่ในคืนนี้ ทั้งที่ข้ารู้ว่าโรงเตี๊ยมนี้มีบางอย่างผิดปกติ แต่ข้าก็ยังเดินเข้ามาอยู่ดีน่ะ ?”

ชายในหมวกหรูเม่าขมวดคิ้วและมองไปที่หลี่จุ่น

คนผู้นี้มองออกว่าโรงเตี๊ยมนี้มีบางอย่างผิดปกติอย่างนั้นหรือ ?

หลี่จุ่นเพิกเฉยต่อปฏิกิริยานั้นของชายหนุ่มและพูดต่อไป

“ประการแรก ทั้งที่ดึกดื่นป่านนี้แล้วแต่โรงเตี๊ยมแห่งนี้ยังมีโคมไฟอยู่ที่ประตู ต้องเข้าใจว่าสำหรับโรงเตี๊ยมบางแห่ง ยิ่งกิจการตกต่ำก็จะยิ่งดับไฟในยามค่ำคืนเร็วกว่าเวลาปกติ นี่ก็เพื่อเป็นการประหยัดเทียนและน้ำมันก๊าด เป็นแนวทางปฏิบัติของโรงเตี๊ยมที่อยู่ใกล้เมืองหลวงทั้งหมด แม้แต่โรงเตี๊ยมในเมืองหลวงก็ไม่มีข้อยกเว้น”