กลับมาถึงยังจวนตระกูลเฟิง
หลี่จุ่นรีบไปยังห้องของตนเอง
เฟิงเป่าจินเองก็รีบกลับไปยังห้องของตนเองเช่นกัน
ลูกและภรรยาของเฟิงเป่าจินล้วนอยู่ที่เมืองหลวง ช่วงวันหยุดไม่พาลูกและภรรยากลับมาเยี่ยมพ่อที่แก่ชราหรือญาติสนิทมิตรสหาย
นั่นก็อธิบายได้ว่าไม่ใช่วันหยุดปกติ ๆ ทั่วไป
เฟิงเป่าจินเข้าไปในห้อง จากนั้นก็รีบให้คนมาเฝ้าหน้าประตูห้องเอาไว้
ทันใดนั้นเขาก็พลันขมวดคิ้วและเขียนจดหมายฉบับหนึ่งอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นเรียกให้คนออกไปส่ง ในตอนนี้เองเขาถึงได้ถอนหายใจเฮือกหนึ่ง
เขาพูดกระซิบกระซาบกับตัวเองว่า
“เจ้าเด็กนี่เก่งกาจยิ่งนัก...ไม่นึกเลยว่าจะใช้แผนมาหลอกถามข้า!”
เฟิงเป่าจินไม่ใช่คนโง่อยู่แล้ว
เมื่อนึกถึงบทสนทนาของทั้งสองคนภายในห้องโดยสารแล้ว ก็คงจะรู้ได้ว่าตนถูกหลี่จุ่นหลอกถาม
น่ากลัวชะมัด!
เจ้าหมอนี่รู้แล้วว่าตอนนี้ฝ่าบาทอยู่ที่นี่!
ช่างน่ารังเกียจจริง ๆ!
จดหมายที่เขาเขียนเมื่อครู่ ก็คือขอร้องให้ฝ่าบาทหาข้อพิสูจน์มาว่าเรื่องที่รับหลี่จุ่นเป็นศิษย์เป็นเรื่องจริงหรือไม่ หากเป็นเรื่องจริง เช่นนั้นก็ดูท่าจะไม่ดีอยู่หน่อย ๆ แล้ว
เขาต้องบอกตัวตนที่แท้จริงของเจ้าหมอนี่กับฝ่าบาท!
ตอนนี้ยังไม่รู้แน่ชัดว่าเป้าหมายที่แท้จริงของเจ้าหมอนี่คืออะไร...
แล้วก็เขาเป็นคนของลัทธิขงจื๊อจริง ๆ หรือ?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน
737 ปลดล็อกแล้วอ่านไม่ได้...
736 ผมปลดล็อคแล้ว อ่านไม่ได้...
เขียนต่อเถอะครับ รอนานแล้ว...
ตอน 706 มีหรือยัง...
อยากอ่านต่อครับ ผู้เขียนไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ขอบคุณมากนะคะ ที่ให้อ่านฟรี สนุกมากค่ะ สั่งซื้อกางเกงใน GQ ไป 3 ตัวแล้วค่ะ สนับสนุนโฆษณา ที่ได้อ่านค่ะ...
เดินเรื่องได้เต่ามากๆ...
หายเงียบเลยยยยรอตอนต่อไปนานแล้วนะะะะะเมื่อไหร่จะอัพเพิ่มมมมมมมมมมม...
มีชื่อภาษาอังกฤษของนิยายเรื่องนี้ไหมครับ...
อยากให้ อัพ ต่อครับ รอนะครับ...