องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 868

กลับมาถึงยังจวนตระกูลเฟิง

หลี่จุ่นรีบไปยังห้องของตนเอง

เฟิงเป่าจินเองก็รีบกลับไปยังห้องของตนเองเช่นกัน

ลูกและภรรยาของเฟิงเป่าจินล้วนอยู่ที่เมืองหลวง ช่วงวันหยุดไม่พาลูกและภรรยากลับมาเยี่ยมพ่อที่แก่ชราหรือญาติสนิทมิตรสหาย

นั่นก็อธิบายได้ว่าไม่ใช่วันหยุดปกติ ๆ ทั่วไป

เฟิงเป่าจินเข้าไปในห้อง จากนั้นก็รีบให้คนมาเฝ้าหน้าประตูห้องเอาไว้

ทันใดนั้นเขาก็พลันขมวดคิ้วและเขียนจดหมายฉบับหนึ่งอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นเรียกให้คนออกไปส่ง ในตอนนี้เองเขาถึงได้ถอนหายใจเฮือกหนึ่ง

เขาพูดกระซิบกระซาบกับตัวเองว่า

“เจ้าเด็กนี่เก่งกาจยิ่งนัก...ไม่นึกเลยว่าจะใช้แผนมาหลอกถามข้า!”

เฟิงเป่าจินไม่ใช่คนโง่อยู่แล้ว

เมื่อนึกถึงบทสนทนาของทั้งสองคนภายในห้องโดยสารแล้ว ก็คงจะรู้ได้ว่าตนถูกหลี่จุ่นหลอกถาม

น่ากลัวชะมัด!

เจ้าหมอนี่รู้แล้วว่าตอนนี้ฝ่าบาทอยู่ที่นี่!

ช่างน่ารังเกียจจริง ๆ!

จดหมายที่เขาเขียนเมื่อครู่ ก็คือขอร้องให้ฝ่าบาทหาข้อพิสูจน์มาว่าเรื่องที่รับหลี่จุ่นเป็นศิษย์เป็นเรื่องจริงหรือไม่ หากเป็นเรื่องจริง เช่นนั้นก็ดูท่าจะไม่ดีอยู่หน่อย ๆ แล้ว

เขาต้องบอกตัวตนที่แท้จริงของเจ้าหมอนี่กับฝ่าบาท!

ตอนนี้ยังไม่รู้แน่ชัดว่าเป้าหมายที่แท้จริงของเจ้าหมอนี่คืออะไร...

แล้วก็เขาเป็นคนของลัทธิขงจื๊อจริง ๆ หรือ?