“ที่แท้เจ้ากับอาจารย์ของข้าก็มีความสัมพันธ์กันเช่นนี้นี่เอง ช่างบังเอิญจริง ๆ”
หลี่จุ่นหัวเราะพลางเอ่ยขึ้น
เฟิงเป่าจินที่อยู่ข้าง ๆ ไม่รู้ว่ามีสีหน้าเช่นไร เอาแต่จัดเสื้อผ้าของตัวเองไม่หยุด
ไม่นานหม้อไฟก็ถูกยกออกมาแล้ว
ทั้งสามคนเริ่มกิน
เฟิงเป่าจินเต็มไปด้วยความสงสัยในหม้อไฟ
ไม่นึกเลยว่าจะมีอาหารอย่างนี้ด้วย หลี่จุ่นผู้นี้ช่างเก่งกาจยิ่งนัก
ทั้งสามคนดื่มเหล้ากินอาหาร มีความสุขกันสุดขีด
กินหม้อไฟเสร็จ ซั่งกวนเฮ่าก็ขอตัวกลับไปก่อน หลี่จุ่นถามขึ้นว่า
“ไม่ทราบว่าใต้เท้าเฟิงจะยินยอมไปเป็นเพื่อนข้าหาซื้อบ้านแถวใกล้ ๆ นี้หรือไม่?”
เฟิงเป่าจินเช็ดปาก ขมวดคิ้วเข้าหากันเล็กน้อย แล้วเอ่ยถามขึ้นว่า
“ท่านอ๋องจะย้ายออกจากจวนตระกูลเฟิงหรือ?”
หลี่จุ่นรีบส่ายหน้า แล้วตอบกลับไปว่า
“ไม่ใช่หรอก ช่วยสหายหาน่ะ”
ในตอนนี้เองเฟิงเป่าจินถึงได้พยักหน้า แล้วเอ่ยว่า
“ก็ได้ จะได้ไปเดินย่อยอาหารด้วยพอดี”
อันที่จริงทั้งสองคนกินข้าวเที่ยงกันมาจากจวนตระกูลเฟิงแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน
737 ปลดล็อกแล้วอ่านไม่ได้...
736 ผมปลดล็อคแล้ว อ่านไม่ได้...
เขียนต่อเถอะครับ รอนานแล้ว...
ตอน 706 มีหรือยัง...
อยากอ่านต่อครับ ผู้เขียนไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ขอบคุณมากนะคะ ที่ให้อ่านฟรี สนุกมากค่ะ สั่งซื้อกางเกงใน GQ ไป 3 ตัวแล้วค่ะ สนับสนุนโฆษณา ที่ได้อ่านค่ะ...
เดินเรื่องได้เต่ามากๆ...
หายเงียบเลยยยยรอตอนต่อไปนานแล้วนะะะะะเมื่อไหร่จะอัพเพิ่มมมมมมมมมมม...
มีชื่อภาษาอังกฤษของนิยายเรื่องนี้ไหมครับ...
อยากให้ อัพ ต่อครับ รอนะครับ...