องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 884

เหมือนอวิ๋นเอ๋อร์จะชื่นชอบให้หลี่จุ่นเรียกนางว่าพี่อวิ๋นเอ๋อร์อย่างมาก

ทันใดนั้นก็ยิ้มขึ้นอย่างอ่อนโยน และให้ทั้งสองขึ้นไปบนรถ จากนั้นก็ออกเดินทางทันที

รถม้ามาถึงที่ฝั่งตะวันตกของเมืองอย่างรวดเร็ว มองไปแวบเดียวก็เห็นซุ้มประตูเมืองแล้ว

แต่ด้านล่างไม่มีใครอยู่เลย

หลี่จุ่นกระโดดลงจากรถม้า และนำผ้าสีดำปกปิดใบหน้าของตนไว้ จากนั้นก็เดินไปยืนอยู่ที่ใต้ซุ้มประตูเมือง

อวิ๋นเอ๋อร์และคนที่เฟิงเป่าจินส่งมายืนอยู่ข้างรถม้า คอยสังเกตดูความเคลื่อนไหวรอบข้าง

หลี่จุ่นไม่ให้พวกเขาไปด้วย

“เจ้าก็คือเจ้าของที่อยู่เบื้องหลังร้านหนังสือเฟิงหลิว?”

เสียงหัวเราะเย็นชาดังขึ้น!

หลังจากนั้น ก็มีกลุ่มคนกลุ่มหนึ่งโผล่ออกมาจากรอบข้างฉับพลัน!

คนชุดดำปิดหน้า มือถือกระบอง ชูคบเพลิงขึ้นมา!

เหตุการณ์ดูน่าหวาดกลัว!

บรรยากาศดุเดือดร้ายแรง!

ทันใดนั้นอวิ๋นเอ๋อร์และอีกอื่นที่อยู่ห่างออกไปก็ขมวดคิ้ว เตรียมพร้อมที่จะปกป้องหลี่จุ่นทันที

แต่เวลานี้หลี่จุ่นกลับต้องอึ้งไปชั่วครู่ เฟิงเป่าหลินตั้งชื่อว่า “ร้านหนังสือเฟิงหลิว” ช่างกล้าดีจริงๆ…

ยังมีอีก ทำไมเสียงนี้ฟังดูคุ้นหูอย่างมาก?

เขาหันตัวไปตามเสียงนั้นทันที

เจ้าตัวดี!

ที่แท้แล้วก็คือเจ้าซั่งกวนเฮ่า!

“เพราะไม่กล้าสู้หน้าผู้คน จึงต้องทำตัวลับๆล่อๆ!”

ซั่งกวนเฮ่าสวมชุดสีขาวทั้งตัว อยู่ท่ามกลางกลุ่มคนเสื้อดำ จึงโดดเด่นกว่าใครๆ เขายิ้มอย่างเยือกเย็น มองดูหลี่จุ่นที่ปิดบังใบหน้า เสียงหัวเราะช่างเย็นชาสุดขีด

ซั่งกวนเฮ่าตะโกนเรียกคนเข้ามาต่อสู้!

แต่ทว่า!

หลี่จุ่นก็ได้ดึงผ้าปิดหน้าออกมาทันที จากนั้นก็ขมวดคิ้วเอ่ยขึ้นว่า

“เจ้าตัวดี ซั่งกวนเฮ่า ที่แท้ก็คือเจ้านี่เองที่มาก่อกวนกิจการของข้า!”

ซั่งกวนเฮ่าเพ่งดูอย่างละเอียด ทันใดนั้นก็ต้องตะลึงจนตาค้าง!

สวีเฟิ่งเหนียน?!

“เจ้า เจ้า…สวี สวีเฟิ่งเหนียน เจ้าเองหรือนี่?!” ซั่งกวนเฮ่าอ้าปากค้าง ตะลึงอย่างคาดไม่ถึง

หลี่จุ่นจ้องดูเขา และเอ่ยด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นว่า

“เจ้ามาขัดขวางข้าขายหนังสือทำไม? เชื่อหรือไม่ว่าข้าจะไปฟ้องพี่สาวเจ้า!”

ซั่งกวนเฮ่าได้ยินเช่นนั้น ก็รู้สึกกลัวขึ้นมาทันที!

เข้ามาใกล้อย่างรวดเร็วและเอ่ยขึ้นว่า

“อย่า อย่าเลย! ข้า ข้าเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเจ้าเป็นคนขายของสิ่งนั้น อย่าเพิ่งใจร้อน อย่าเพิ่งใจร้อน เข้าใจผิดแล้ว เข้าใจผิดไปแล้ว! อย่าบอกเรื่องนี้ให้พี่สาวข้ารู้เด็ดขาด!”

ถ้าพี่สาวรู้ว่าข้าอ่านหนังสือแบบนั้น เกรงว่าอาจจะถูกตีจนตาย…

“เข้าใจผิดหรือ? ดูไม่เหมือนเลย!”

หลี่จุ่นหรี่ตาลง มองดูสีหน้าของซั่งกวนเฮ่า จากนั้นก็ยิ้มพลางเอ่ยขึ้นว่า

“ข้าดูเจ้าไม่เหมือนกับคนร้อนเงิน? ทำไมต้องมาแข่งกับข้าด้วย? นี่เป็นการค้าขายที่มีกำไรเพียงเล็กน้อยเท่านั้น…”

“อีกอย่าง ของแบบนั้น มัน มัน มัน…มันดูไม่ค่อยเหมาะสม!” ซั่งกวนเฮ่าเอ่ยขึ้นอย่างแคลงใจ

เมื่ออวิ๋นเอ๋อร์เห็นว่าคนที่มาคือซั่งกวนเฮ่า จึงรู้สึกโล่งอกไปที

แต่ว่า คุณชายกับนายน้อยมีปัญหาขัดแย้งอะไรกัน?

ทำไมถึงต้องจริงจังถึงเพียงนี้?

“พี่อวิ๋นเอ๋อร์ ไปกันเถอะ”

หลี่จุ่นเอ่ยปากพูด เมื่อได้กลับเข้ามาในรถม้าแล้ว

ซั่งกวนเฮ่าอยากตามมาแต่ก็ไม่กล้า จึงได้แต่มองรถม้าที่วิ่งออกไปไกลแล้ว

คาดไม่ถึงว่า หนังสือเล่มนั้นหลี่จุ่นเป็นคนขาย…

เมื่อนึกถึงเนื้อหาบางส่วน ซั่งกวนเฮ่าก็ขมวดคิ้วขึ้นมาทันที!

หลี่จุ่นทั้งสามก็ได้มาถึงที่หมาย

อวิ๋นเอ๋อร์ได้หยุดรถม้า จากนั้นก็บอกให้หลี่จุ่นทราบว่าถึงแล้ว

หลังจากนั้น

อวิ๋นเอ๋อร์มองหน้ายอดฝีมือคนข้างกายเฟิงเป่าจิน แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า

“เชิญท่านรออยู่ที่ตรงนี้!”

อีกฝ่ายไม่มีท่าทีอารมณ์เสียเลยสักนิด

หลี่จุ่นเห็นแล้วก็ขมวดคิ้วขึ้นมาทันที

อาจารย์ของตนเป็นใครกัน?

ต้องรู้จักกับเฟิงเป่าจินแน่ๆ!

อีกอย่าง

ดูท่าทางเหมือนจะรู้จักกันอย่างดี!