รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 100

สีจิ่วเฉินกำลังดืมน้ำอยู่ และยืนพิงมองเธอทำอาหารอยู่ที่ประตู ถังจือซย่าหันมา แล้วพบว่าแก้วที่ผู้ชายกำลังถือไว้ในมือ มันเป็นของเธอ

หน้าเธอร้อนขึ้นมาเลย “นี่มันแก้วของฉัน”

“อืม! แล้วมีปัญหาอะไร?” ผู้ชายเลิกคิ้ว แล้วในสายตาอมยิ้มแกล้งๆ

ถังจือซย่ารู้สึกอึดอัดนิดหน่อย “ทางนั้นมีแก้วแบบใช้ครั้งเดียวแล้วทิ้ง คุณเปลี่ยนแก้วใช้เถอะ!”

“จูบก็จูบกันแล้ว กลัวอะไรอีก?” สีจิ่วเฉินยิ้มแบบเจ้าเล่ห์ รู้สึกว่าเธอกังวลไม่เข้าเรื่อง

ถังจือซย่าเลือกที่จะเมินเฉยใส่เขา ‘ว่าแล้วเชิญเขาเข้าบ้านมันไม่ใช่เรื่องดีเลย’

ถังจือซย่าเข้าไปทำอาหารต่อในห้องครัว ผมที่ปล่อยอยู่ก็ถูกเธอใช้ที่คลิป คลิปไว้หลังหัว มีอีกแค่ไม่กี่เส้นที่คลิปไม่กี่ถึง นั้นทำให้เธอดูมีเสน่ห์มากขึ้น

ผู้ชายใช้แก้วของเธอดื่มน้ำไปด้วย แล้วคิดอะไรในสมองไปด้วย ยิ่งคิด ยิ่งกระหาย

“เอางี้ คุณไปนั่งที่โซฟาเถอะ! คุณมายืนอยู่ตรงนี้ ฉันกดดันมากเลย มันมีผลต่อการแสดงฝีมือของฉัน” ถังจือซย่าหันไปพูดกับผู้ชาย เธอแค่ไม่ชอบความรู้สึกที่เขามองมาที่เธอ มันกดดันมากๆ

สีจิ่วเฉินยิ้มแล้วหันหลังไปนั่งที่โซฟา แต่เขาก็ยังเลือกที่นั่งที่สามารถมองเห็นเธอได้ แล้วชื่นชมเธอแบบท่าทีที่ผ่อนคลาย

เขาก็ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ ทุกการเคลื่อนไหวของผู้หญิงคนนี้ทำให้เขาใจเต้นตลอดเลย ทำให้เขามองเธออย่างไงก็มองไม่พอ

ถังจือซย่าผัดผักไปด้วยต้มซุปไปด้วย ยุ่งจนหัวเต็มไปด้วยเหงื่อ เธอน่าจะยืนยันในการไปทานข้าวข้างนอก เธอจะได้ไม่มาเหนื่อยแบบนี้

ในที่สุด ผักสามอย่างซุปหนึ่งก็ทำเสร็จแล้ว ถังจือซย่ายกอาหารไปวางบนโต๊ะ สังเกตเห็นว่าผู้ชายเดินไปอยู่ระเบียง และบนหัวเขา ตากผ้าของเธออยู่ชุดชั้นในและกางเกงในนั้นแค่เขาเงยหน้าขึ้นก็จะเห็นเลย