อันฉีก็เริ่มง่วงนอนและทั้งสองก็กอดกันจนถึงเที่ยงของวันถัดไป ในตอนบ่ายอันฉีพาเนี่ยเหยียนเฟิงไปตรวจที่โรงพยาบาล ขาที่หักยังต้องใส่เฝือกอีก 2-3 วัน และกำชับเขาว่าห้ามเคลื่อนไหวบ่อย
แม่ของอันฉีได้เตรียมเรือนหอไว้ให้เธอตั้งแต่ 2 ปีก่อน ซึ่งเป็นอพาร์ตเมนต์แบบเพนต์เฮาส์ดูเพล็กซ์ที่อยู่ในทำเลทองที่ดีที่สุดในใจกลางเมือง แต่เนื่องจากอันฉีอยู่คนเดียว เธอจึงไม่เคยย้ายเข้าไปอยู่
ตอนนี้อันฉีสั่งให้คนไปทำความสะอาด และเธอกำลังจะย้ายเข้าไปอยู่ แม้ว่าเนี่ยเหยียนเฟิง จะไม่ได้ขาดแคลนเงิน แต่งานของเขามักจะอยู่ต่างประเทศ เขาจึงไม่มีที่พักที่แน่นอน
เมื่ออันฉีเสนอที่จะย้ายไปอยู่กับบ้านของเธอ ผู้ชายบางคนจึงมีสีหน้าหลากหลายแบบมากขึ้น และเขายังแสดงท่าทีปฏิเสธ
"อย่าคิดไปไกล นั่นคือบ้านของฉันและเป็นบ้านของคุณ ไม่ว่าจะเป็นบ้านใคร ฉันแค่อยากให้เราอยู่ด้วยกัน" อันฉีปลอบโยน
"ผมจะหาบ้านมาให้เป็นเรือนหอของเราโดยเร็วที่สุด" ถึงเวลาแล้วที่เนี่ยเหยียนเฟิงจะต้องพิจารณาการลงหลักปักฐานแล้ว
อันฉีโค้งริมฝีปากยิ้ม "ค่อยๆ เป็น ค่อยๆ ไป ไม่ต้องรีบ"
คืนนั้นอันฉีและเนี่ยเหยียนเฟิงไปอาศัยอยู่ในอพาร์ตเมนต์ของเธอ ผู้อาวุโสทั้งสองฝ่ายยอมรับการแต่งงานของพวกเขา ดังนั้นโดยทั่วไปแล้วพวกเขาจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของหนุ่มสาว แต่กลับหวังให้พวกเขาได้ใช้เวลาร่วมกันมากขึ้น
ในอีกไม่กี่วันข้างหน้า เนี่ยเหยียนเฟิงจะพักฟื้นอยู่ที่นี่ และอันฉีจะดูแลเขาอย่างเต็มที่จนกว่าจะเอาเฝือกออก
นี่เป็นวันพักผ่อนที่หายากในชีวิตของเนี่ยเหยียนเฟิง เขาไม่ได้รู้สึกผ่อนคลายเช่นนี้มานานแล้ว
สามวันต่อมา ในที่สุดมันก็ถึงเวลาที่เนี่ยเหยียนเฟิงจะถอดเฝือกออก เขาอารมณ์ดีตั้งแต่เช้า และแสงในดวงตาของเขาที่มองไปที่อันฉี ก็เหมือนหมาป่าตัวหนึ่งที่รอคอยลูกแกะมานานแสนนาน
อันฉีพูดไม่ออกบอกไม่ถูก ชายผู้นี้คงคิดแต่เรื่องนี้เรื่องเดียวตลอดสองสามวันที่ผ่านมา นั่นก็คือการจะกินเธออย่างไร และคงคิดไว้แล้วว่าจะใช้ท่าไหน
ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา เมื่อเนี่ยเหยียนเฟิงตัวติดกับอันฉี เธอก็ตระหนักว่าเมื่อผู้ชายทำตัวเป็นเด็กขึ้นมา เขาจะมีจิตใจเหมือนเด็กอายุสามขวบ
แม้ว่าชายคนนี้จะขึ้นชื่อว่าเนี่ยเหยียนเฟิงกองทัพในตำนานก็ตาม
หลังจากที่ถอดเฝือกออก ขาของเนี่ยเหยียนเฟิงรู้สึกคล่องตัวขึ้นมาก แทบจะเหมือนปกติ แพทย์ยังคงกำชับเขาว่าให้เคลื่อนไหวน้อยลงและพยายามอย่าออกกำลังกายหักโหม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
ค่าต่อการอ่านหน้าต่อไปแพงจังค่ะ...
มาแล้ว พึ่งเข้ามาดู...
รอๆๆคะ...
สรุปเรื่องไม่ไปต่อแล้วเหรอค่ะ ติดตามมาตลอดหายไปอีกรอบ เสียดายจังค่ะ กำลังสนุกเลย ด้วยเพราะเหตุผลอะไร ยังไงก็ขอขอบคุณค่ะที่ทำให้การอ่านมีความสุขกับตัวละครที่สร้างจินตนาการให้นะ่ค่ะ...
เรืองหยุดชะงักอีกรอบแล้ว ผู้แต่งไม่สบายหรือเปล่าค่ะ หรือติดอะไรยังก็ขอเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ รอการกลับมาของนิยายเรื่องนี้อยู่ตลอดค่ะ...
หายไป 3 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน.....
หายไป 2 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน...
สนุกมากค่ะ อยากให้ลงสักวันล่ะ 20 ตอนเลยค่ะ สนุกมากๆๆและมีลุ้นด้วยว่าจะยังไงต่อ ต่อไปจะเป็นคู่ของท่านรองปะค่ะ รองประธาน น่ะจะมีนะ555...
น่าสงสารนางเอกจัง และสงสารพระเอกที่จะบอกคนที่ตนเองรักยังไง ว่าคู่หมั้นตัวเองเป้นญาติกัน...
ติดตามต่อค่ะ สนุกมากๆๆๆ...