อันฉีแต่งงานแล้ว และสามีของเธอ แม้ว่าจะดูไม่ออกว่าเขารวยแค่ไหน แต่ก็มีออร่าที่น่าเกรงขามและสูงส่งอย่างที่คนธรรมดาไม่มี
บนโต๊ะทำงานของอันฉีมีข้อมูลของลูกค้าถูกวางไว้ หลังจากที่อันฉีนั่งลง ผู้ช่วยก็นำชาสองแก้วมาให้ทันที อันฉีพูดกับผู้ช่วย “ของฉันขอเปลี่ยนเป็นกาแฟนะ”
“ได้ค่ะ” ผู้ช่วยพยักหน้าและเดินออกไป
“เมื่อคืนนี้คุณนอนหลับไม่สนิทเหรอ?” เนี่ยเหยียนเฟิงมองดูด้วยสายตาที่เป็นห่วง
อันฉีขมวดคิ้ว ดวงตาคู่สวยมองเขาอย่างอายๆ “คุณคิดว่ายังไงล่ะ!”
เนี่ยเหยียนเฟิงเม้มปากและยิ้มโดยไม่พูดอะไรสักคำเพราะเป็นคำผิดของเขาที่ไม่ยอมให้เธอได้พักผ่อน
“โอเค คืนนี้ผมจะให้คุณพักผ่อนให้เต็มที่เลย” เนี่ยเหยียนเฟิงสัญญาว่าจะไม่กวนเวลานอนของเธอ
อันฉีชำเลืองมองเขาอย่างเคอะเขิน เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง จากนั้นเธอก็เริ่มอ่านเอกสารอย่างจริงจัง แสงแดดยามบ่ายจากนอกหน้าต่างส่องมาที่เธอ ตอนที่เธออ่านเอกสารอย่างจริงจัง บุคลิกที่เฉียบแหลมและมีความสามารถก็ผุดออกมา
ในตอนนี้ เนี่ยเหยียนเฟิงตกตะลึงไปชั่วขณะ เขาประสานมือไว้ที่หน้าอกและชื่นชมเธออย่างเงียบๆ โดยไม่ส่งเสียงรบกวนใดๆ
ถ้าเธอไม่ได้งานทำ เขาคงจะไปเก็บกวาดเอกสารในห้องทำงานของเธอแล้วไปอุ้มเธอมาทำเรื่องที่ควรทำเสียดีกว่า
ผู้ช่วยนำกาแฟมาให้ อันฉีจิบไปเล็กน้อย และอ่านเอกสารต่อ โดยไม่ได้สนใจผู้ชายที่อยู่ข้างๆ เธอ อย่างไรก็ตาม ชายคนนั้นไม่ได้รู้สึกโกรธ แต่พอใจที่จะอยู่เคียงข้างเธอและเพลิดเพลินกับช่วงเวลาความงามอย่างเงียบๆ
เมื่ออันฉีกลับมารู้สึกตัวก็นึกถึงผู้คนรอบตัวเธอ เธอและยิ้มด้วยความขอโทษ “คุณเบื่อไหม? จะกลับไปก่อนไหม?”
เนี่ยเหยียนเฟิงส่ายหัว “ไม่น่าเบื่อเลย”
อันฉีตกใจเล็กน้อย “ขอบคุณสำหรับคำชมค่ะผู้จัดการเฉิน”
“ฉันเนี่ยเหรอคะ! ลูกสาวของฉันไม่มีคะแนนเสียงหรอกคะ! ไม่รู้ว่าพนักงานของพวกคุณรู้เรื่องนี้จากไหน และชนะที่หนึ่งในการหาเสียงให้ลูกสาวของฉัน ฉันเพิ่งมารู้ทีหลังว่าส่วนใหญ่เริ่มที่พนักงานในบริษัทของพวกคุณ ฉันมีความสุขมากค่ะ”
อันฉีอดไม่ได้ที่จะตกตะลึง แม้ว่าจะเป็นเพียงเรื่องเล็กๆ แต่ลูกค้าก็รู้สึกขอบคุณอย่างมาก
อันฉีไม่รู้ว่าเธอทำอะไรลงไป แต่ดูเหมือนว่าหลังจากที่เธอเข้ามาในแผนกโครงการ พนักงานในแผนกโครงการทั้งหมดยินดีที่จะทำตามเธอและทำงานของเธอให้สำเร็จ
ที่จริงแล้วนี่หัวหน้างานอันฉีก็ทำได้ดีเช่นกัน เพราะหลังจากที่อันฉีเข้ารับตำแหน่ง เธอได้แก้ปัญหาต่างๆ ของพนักงานมากมายและมักจะไม่มีมาดของคุณผู้หญิงใหญ่ในบริษัทเลย สำหรับครึ่งเดือนที่ผ่านมาก็ได้กินข้าวที่โรงอาหารกับพวกเขาและดำเนินโครงการไปด้วยกัน
ชีวิตแห่งการแบ่งปันความผาสุกและความยากลำบากนี้ทำให้พนักงานทุกคนเห็น มันยังทำให้พวกเขารู้ว่าการทำงานเป็นลูกน้องของอันฉีนั้นมีอนาคตไกลมากๆ และเป็นเรื่องมีความหมายมาก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
ค่าต่อการอ่านหน้าต่อไปแพงจังค่ะ...
มาแล้ว พึ่งเข้ามาดู...
รอๆๆคะ...
สรุปเรื่องไม่ไปต่อแล้วเหรอค่ะ ติดตามมาตลอดหายไปอีกรอบ เสียดายจังค่ะ กำลังสนุกเลย ด้วยเพราะเหตุผลอะไร ยังไงก็ขอขอบคุณค่ะที่ทำให้การอ่านมีความสุขกับตัวละครที่สร้างจินตนาการให้นะ่ค่ะ...
เรืองหยุดชะงักอีกรอบแล้ว ผู้แต่งไม่สบายหรือเปล่าค่ะ หรือติดอะไรยังก็ขอเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ รอการกลับมาของนิยายเรื่องนี้อยู่ตลอดค่ะ...
หายไป 3 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน.....
หายไป 2 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน...
สนุกมากค่ะ อยากให้ลงสักวันล่ะ 20 ตอนเลยค่ะ สนุกมากๆๆและมีลุ้นด้วยว่าจะยังไงต่อ ต่อไปจะเป็นคู่ของท่านรองปะค่ะ รองประธาน น่ะจะมีนะ555...
น่าสงสารนางเอกจัง และสงสารพระเอกที่จะบอกคนที่ตนเองรักยังไง ว่าคู่หมั้นตัวเองเป้นญาติกัน...
ติดตามต่อค่ะ สนุกมากๆๆๆ...