รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 108

ถ้าท้องลูกอีกคน ตำแหน่งนายหญิงของตระกูลสีของเธอก็จะมั่นคงขึ้น

ทำอย่างไงถึงจะได้นอนกับสีจิ่วเฉินดี? เขาก็ดีกับเธอ แต่ไม่ให้โอกาสเธอเข้าใกล้เขาเลย ถ้าไม่ใช่เพราะว่าเธอตั้งใจกอดเขา สีจิ่วเฉินไม่มีวันมากอดเธอก่อนแน่ๆ

สุดท้ายแล้ว ถังจือซย่าถึงจะเป็นผู้หญิงที่เขาอยากเข้าใกล้ด้วยตัวเองอย่างเต็มใจ การนอนด้วยกันใน5ปีก่อนนั้น สีจิ่วเฉินตามห่เขามาตลอดห้าปี รู้เลยว่าแค่ได้สัมผัสร่างกายของถังจือซย่าแค่หนึ่งครั้งเขาก็ชอบขึ้นมาเลย

เธอต้องหาวิธี ถ้าวันไหนที่สีจิ่วเฉินเมาเหล้า เธอก็จะมีโอกาสแล้ว

ดูแล้วเธอคงต้องซื้อใจคนข้างตัวสีจิ่วเฉินซะแล้ว แต่คนข้างตัวสีจิ่วเฉินมีใครคนจะเชื่อฟังเธอละ?

สายตาของซ่งซานมีความเย็นชาผ่านไป เมื่อก่อนเธอเคยทำหลายเรื่อง และก็เคยมีแฟนหลายคน ร่างกายของเธอไม่บริสุทธิ์ตั้งนานแล้ว

ข้างตัวสีจิ่วเฉินมีเลขาชายอยู่คนหนึ่งชื่อหลินจิ้อ มีสองครั้งที่เขามาส่งของ เลขาชายคนนั้นมีการศึกษาสูง รูปร่างหน้าตาก็ไม่เลว ดีกว่าผู้ชายที่เธอเคยเป็นแฟนมาก่อนเยอะเลย

เป้าหมายสูงสุดของซ่งซาน ไม่ใช่แค่สีจิ่วเฉิน แต่คือต้องการทรัพย์สินทั้งหมดของบริษัทตระกูลสี เพราะฉะนั้น จะให้เธอไปเสี่ยงกับอะไรก็ยอม

ซ่งซานมองไปที่เวลา โทรไปหาหลินจิ้อ

“ฮาโหล คุณหนูซ่ง” ทางนั้นหลินจิ้อกดรับสายอย่างตกใจ

“เลขาหลิน คุณว่างมาที่บ้านฉันสักครู่มั้ย? บ้านฉันมีหนูตัวใหญ่ตัวหนึ่ง ฉันกลัวนิดหน่อยนะ”

“อะไรนะ? ได้ครับ ผมจะไปเดียวนี้แหละ” หลินจิ้อได้รับคำสั่งจากสีจิ่วเฉิน ให้ดูแลชีวิตประจำวันของซ่งซาน นี้ก็เป็นงานส่วนหนึ่งของเขาเหมือนกัน

ครึ่งชั่วโมงต่อมาหลินจิ้อมาถึง ข้างล่างเสื้อคลุมของซ่งซาน คือชุดนอนเซ็กซี่

หลินจิ้อเห็นซ่งซานแบบนี้ หันหน้าไปทางอื่นอย่างตกใจ ซ่งซานให้เขาไปตรวจสอบในห้องนอน หลินจิ้อก็เลยเข้าไป ไม่นานซ่งซานก็ไปยกน้ำมาให้เขาดื่ม

หลินจิ้อเกร็งมากและหิวน้ำด้วย ก็เลยดื่มเลย หลังจากดื่มเสร็จ สักครู่หนึ่งหลินจิ้อรู้สึกเหมือนว่าร่างกายกำลังโดนไฟเผา และทันใดที่ซ่งซานเข้าไปกอดเขา ทีแรกเขาก็กังวลอยู่ แต่ก็ถูกจู่โจมจนได้

ห้องนอนของซ่งซาน มีเรื่องราวที่เข้มข้นเกิดขึ้น

ประมาณตีห้า หลินจิ้อจับหัวนั่งอยู่ที่ปลายเตียง รู้สึกเสียใจมาก ในตอนนี้เอง มีมือที่นิ่มนวลอย่างกับไร้กระดูกเข้ามากอดเขา “อาจิ้อ ฉันเป็นผู้หญิงของคุณแล้วนะ คุณต้องรับผิดชอบนะ!”

“คุณหนูซ่าง ขอโทษ ขอโทษที่ผมทำผิดอันยิ่งใหญ่นี้ไป” หลินจิ้อผลักเธอออกอย่างลนลาน

สายตาของซ่งซานนิ่งลง พูดอย่านิ่งๆ ว่า “อาจิ้อ ถ้าจิ่วเฉินรู้ว่าคุณเคยขึ้นเตียงฉัน คุณว่าเขาจะปล่อยคุณไปมั้ย?”

หลินจื้อมองไปที่เธออย่างลนลาน แล้วซ่งซานก็พูดอย่างอ่อนโยนต่อ “อาจิ้อ เรื่องนี้มีแค่คุณรู้ฉันรู้ฟ้ารู้ดินรู้ ไม่มีคนอื่นรู้ ตั้งแต่นี้ไป คุณต้องเชื่อฟังฉัน ฉันให้คุณทำอะไรคุณก็ต้องทำ เข้าใจมั้ย? ”

“เรื่องฆ่าคนวางเพลิงผมไม่กล้าทำ”

ฉันไม่ต้องการให้คุณไปฆ่าคนวางเพลิง ขอแค่คุณรายงานข่าวของจิ่วเฉินกับผู้หญิงคนอื่นให้ฉันก็พอ”

หลินจิ้อก็กลัวว่าอนาคตของตัวเองจะพัง ถ้าซ่งซานให้เขาแค่เรื่องแค่นี้ เขาก็ไม่มีปัญหา

“ได้ ต่อไปผมจะคอยรายงานเรื่องของประธานสีให้คุณเอง”

“งั้นลองพูดมาสิว่าช่วงนี้จิ่วเฉินทำเรื่องสำคัญอะไรบ้าง?” ซ่งซานพิงอยู่บนเตียงอย่างกับราชินี แล้วจ้องไปที่เขา

“เรื่องงานของประธานสีผมพูดไม่ได้ แต่เขาจะไปร่วมงานการกุศลของตระกูลวันศุกร์นี้ คุณสามารถไปเจอเขาได้”

“อะไรนะ? วันศุกร์นี้? ตอนนี้ก็วันพุธแล้ว ทำไมฉันยังไม่ได้การ์ดเชิญอีก?” ซ่งซานขมวดคิ้วถาม

“ได้ข่าวมาว่าการเชิญแจกหมดแล้ว คุณไม่ได้รับเหรอครับ?”

“ไม่ได้นี้! ใครเป็นคนจัดงาน?”

“งานจัดภายใต้ชื่อของคุณนายใหญ่ตระกูลสี ตามจริงคุณต้องได้รับเชิญสิครับ!”

ในตาของซ่งซานเต็มไปด้วยความโกรธเคือง แสดงว่าในสายตาของคุณย่าสี เธอเทียบถังจือซย่าไม่ติดจริงๆ งานเลี้ยงที่สำคัญแบบนี้ไม่เชิญเธอเลย แน่นอนว่าเขาต้องเชิญถังจือซย่าแน่นอน!