รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 109

คิดว่าไม่เชิญเธอแล้วเธอจะไม่มาอย่างนั้นเหรอ?

เธอต้องไปแน่

“ดีมาก ต่อไปเรื่องที่เกี่ยวข้องกับจิ่วเฉิน คุณต้องบอกกับฉันทุกเรื่อง แล้วก็จับตามองถังจือซย่าผู้หญิงคนนี้ให้ฉันด้วย ถ้าหากเธอกับจิ่วเฉินมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกัน คุณต้องบอกฉันเป็นคน”

หลินจื้ออยู่ใกล้ตัวสีจิ่วเฉิน นั่นถือเป็นตำแหน่งที่สำคัญที่สุด ถึงแม้จะไม่สามารถเทียบกับผู้ช่วยมือหนึ่งอย่างฉู่เฮ่าได้ แต่ว่าเขาสามารถสัมผัสถึงเรื่องในชีวิตประจำวันทั่วๆ ไปบางเรื่องของสีจิ่วเฉินได้

หลังจากที่ซ่งซานแยกทางกับหลินจื้อแล้ว เธอก็โกรธจนนอนไม่หลับ นายหญิงใหญ่สีหมายความว่าอย่างไรกันแน่? ดูถูกเยียดหยามเธองั้นหรอ? หรือว่าไม่อยากให้เธอเข้าใกล้กับสีจิ่วเฉิน?

การปฏิบัติที่ช่างต่างแตกกันเช่นนี้ ทำให้ซ่งซานเกิดเคียดแค้นขึ้นมาในใจ

รุ่งสาง

ถังจือซย่าไปส่งลูกชายของเธอเสร็จก็รีบไปที่บริษัททันที สำหรับเธอแล้ววันนี้เป็นอีกวันหนึ่งที่เธอรอคอย

เมื่อเธอมาถึงห้องทำงาน ผู้ช่วยหลี่เสี่ยวซินก็พลักประตูเข้ามา เธอเข้ามาพูดปลอบใจถังจือซย่าตรงหน้าโต๊ะทำงาน “พี่จือซย่า พี่ไม่ต้องไปฟังเรื่องไร้สาระที่พวกเขาพูดกันหรอก ฉันเชื่อว่าพี่กับประธานสีนั้นบริสุทธิ์”

ถังจือซย่าขี้เกียจเกินกว่าจะสนใจมันแล้ว เรื่องแบบนี้ยิ่งอธิบายยิ่งไม่น่าเชื่อ อีกอย่างชีวิตของเธอไม่ต้องการที่จะรับฟังคำประเมินค่าจากคนอื่น

ประมาณสิบโมง โทรศัพท์บนโต๊ะของถังจือซย่าก็ดังขึ้น เธอยื่นมือออกไปรับ “สวัสดีค่ะ”

“จือซย่า เข้าประชุมฉันได้รายชื่อคนที่ได้รับรางวัลมาอยู่ในมือแล้ว” เสียงของหลี่เหมยดังเข้ามาจากในนั้น

หัวใจของถังจือซย่าเต้นแรง ผลออกเร็วขนาดนี้เลยเหรอ? เธอคิดว่าอย่างน้อยผลก็น่าจะออกมาในตอนบ่าย เธอรู้สึกตื่นเต้นและรอคอยที่จะไปยังห้องประชุม

พนักงานแผนกออกแบบมาถึงกันหมดแล้ว แต่หลี่เหมยยังมาไม่ถึง สายตาของไอ้หย่าจ้องมองถังจือซย่าอย่างเยือกเย็น ถังจือซย่านั่งอยู่ตรงด้านหน้าของเธอ เธอกวาดสายตามองอย่างไม่เกรงใจเธอเลยแม้แต่น้อย

“ไม่รู้ว่าพี่ไอ้หย่ากับพี่จือซย่าคนไหนที่ได้รับรางวัลกันแน่นะ! ตั้งตารอจริงๆ รางวัลคือเงินตั้งหนึ่งล้านหยวนเชียวนะ” นักออกแบบวัยรุ่นคนหนึ่งตั้งใจทำให้บรรยากาศตึงเครียด