รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 110

เธอควรจะได้รับรางวัลนี้จริงเหรอ ? สีจิ่วเฉินพยายามช่วยให้เธอได้มันมาอย่างนั้นเหรอ? ไม่ใช่เพราะศักยภาพของเธอถึงได้รางวัลมาอย่างนั้นเหรอ?

เงินรางวัลในครั้งนี้ได้ถูกเปลี่ยนจากหนึ่งแสนหยวนเป็นหนึ่งล่านหยวน ในสายตาของคนภายนอกอาจจะดูเป็นการแสดงความร่ำรวยของบริษัท

แต่ถังจือซย่ายังคงรู้สึกว่าการแสดงปาหี่ของสีจิ่วเฉินในครั้งนี้ เขาตั้งใจเพิ่มเงินรางวัลขึ้น ตั้งใจให้เธอมีโอากาสได้รับเงิน เขากำลังแอบตอบแทนบุญคุณให้กับเธอ

ถังจือซย่าร้อนขึ้นโดยไม่รู้ตัว ความอับอายขายหน้าเริ่มพรั่งพรูออกมา เธอหยิบโทรศัพท์ที่อยู่บนโต๊ะและเดินออกไปจากห้องประชุม

กลุ่มคนตามทางเดินกล่าวแสงดความยินดีให้กับเธอ ไม่ว่าอย่างไรถังจือซย่าก็อยู่ในบริษัทได้อย่างราบรื่น อีกทั้งมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับผู้เป็นที่เป็นเจ้านาย จึงไม่มีใครกล้าก่อเรื่องไม่ดีกับเธอ ในทางกลับกันยังต้องเอาใจใส่เมื่ออยู่ต่อหน้าเธอ

ถังจือซย่าเดินเข้าไปในลิฟต์ เธอกดไปที่ชั้นแปดโดยไม่ลังเลใจ ชั้นนั้นเป็นห้องทำงานของสีจิ่วเฉิน

เมื่อถึงห้องทำงานของท่านประธาน ก็เห็นฉู่เฮ่าที่เพิ่งออกมาจากข้างใน เธอถามอย่างตรงไปตรงมา “สีจิ่วเฉินอยู่ข้างในหรือเปล่า”

“ท่านประธานสีอยู่ค่ะ...” ทันทีที่ฉู่เฮ่าอยากจะถามว่ามีธุระอะไร เธอก็เห็นถังจือซย่าผลักประตูเข้าไปแล้ว

ชายหนุ่มรูปงามบนโซฟาเงยหน้ามองผู้หญิงที่เดินเข้ามาด้วยอาการหอบอย่างรวดเร็ว เขามองไปที่เธออย่างสงบ

“มีเรื่องอะไรเหรอ?” เขาสอบถาม

“คุณบอกฉันหน่อยว่าคุณไม่ได้เข้าไปแทรกแซงเรื่องการแข่งขันเครื่องประดับ” ถังจือซย่าเลิกคิ้วและพูดซักถาม

ฉู่เฮ่าที่อยู่ด้านหลังมองไปยังชายบนโซฟาอย่างเคร่งเครียด สีจิ่วเฉินกวาดสายตามอง ฉู่เฮ่าก็ปิดประตูออกไป

“ผมได้ยินว่าคุณได้รับรางวัลชนะเลิศ ยินดีด้วยนะ” สีจิ่วเฉินหรี่ตาลงแล้วพูดตอบ

เวลานี้ถังจือซย่าแค่อยากรู้แค่เพียงเรื่องเดียว ที่จริงแล้วรางวัลชนะเลิศของเธอได้มาด้วยศักยภาพหรือเปล่า ถ้าหากเป็นเพราะผู้ชายคนนี้ตั้งใจให้กับมันกับเธอ นั้นจะทำให้เธอไม่รู้สึกถึงความภาคภูมิใจ เธอจะรู้สึกว่าได้รับรางวัลอะไรก็ไม่มีค่าทั้งนั้น

“คุณไม่มั่นใจในตัวเองเลยเหรอ” สีจิ่วเฉินหัวเราะออกมาอย่างเยือกเย็น