รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1128

ชี้นิ้วไปที่ซูเล่อ “ฉันเลี้ยงลูกสาวที่ไม่รักดีแบบเธอมาได้ไง เธอทำให้ฉันผิดหวังมาก เธอเป็นลูกสาวของสวี่อ้ายหัวจริงหรือเปล่า เธอควรกตัญญูต่อฮั่วจยาที่เลี้ยงเธอมาใช่ไหม ทำไมเธอถึงได้โง่เขลาแบบนี้…”

ซูเล่อรู้สึกกลัว เธอยังคงไม่เข้าใจสิ่งที่แม่ของเธอพูดแต่เมื่อเห็นสีหน้าเศร้าและผิดหวังของแม่เธอรู้สึกเจ็บปวดในใจ

“แม่…แม่อย่าเสียใจ คุณมีอะไรก็พูดดีๆ ดีกว่าไหม”ซูเล่อเอื้อมมือไปกอดแม่

แต่สวี่อ้ายหัวกลับผลักเธอออก “เธอบอกมาซิ เธอบอกให้ฉันพูดดีๆ แล้วทำไมเธอถึงยั่วยวนท่านฮั่วเหยียนเซียว เธอคิดอะไรอยู่ เธอเป็นคนที่หวังสูงแล้วหยิ่งทะนงตั้งแต่เมื่อไหร่”

ใบหน้าของซูเล่อแดงก่ำแล้วซีดเซียว

แม่รู้ได้ยังไง รู้เรื่องของเธอกับฮั่วเหยียนเซียวได้ยังไง

“วันนี้ฉันเห็นหมดแล้ว แขนของเธอโอบรอบคอแล้วจูบเขา เธอทำได้ยังไงเธอถามตัวเองดูสิ ยางอายเธออยู่ที่ไหน เขาเป็นคนที่เธอต้องเรียกว่าอา เธอเอาหน้าพ่อแม่ไปไว้ที่ไหน”สวี่อ้ายหัวพูดทั้งๆที่น้ำตาไหล เธอโกรธมากจริงๆและผิดหวังมาก

ซูเล่อตื่นตระหนกมาก เธอรู้สึกละอายใจเกินกว่าจะเผชิญหน้ากับแม่ของเธอ เธอเม้มริมฝีปากแดงดวงตาของเธอก็แดงเช่นกัน ในตอนนี้ ความผิดหวังจากแม่ของเธอท่วมท้นจนเธอไม่รู้จะปลอบยังไง

เธอไม่มีความกล้าแม้แต่จะบอกความจริง เธอจะบอกแม่ของเธอได้อย่างไรว่ามันไม่ใช่ความคิดของเธอ พวกเขารักกัน? เธอกลัวว่าแม่ของเธอจะยิ่งหงุดหงิดเมื่อรู้เรื่อง

“แม่ ขอโทษ ลูกอกตัญญูคนนี้ทำให้แม่ผิดหวัง”ซูเล่อมองไปที่แม่ด้วยดวงตาที่แดงก่ำแล้วพูด

“พวกเธอถึงขั้นไหนแล้ว มีหรือไม่มี…”

ไม่ ไม่มีแน่นอน แม่ พวกเรามีความสัมพันธ์ที่บริสุทธิ์ใจ ไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับพงกเรา”ซูเล่อรู้สึกละอายใจและลุกลี้ลุกลน แต่เธอก็ยังต้องการทำให้สิ่งต่าง ๆ ชัดเจน